از خون به ناحق به زمین ریخته آن روز سروی به بلندایه زمان سایه ی حق شد
آه جان من به لب آمده از کفر پس از دین خون رویه ریا ریخت که سرمایه ی حق شد

آتش به عطش میزند این رازه نخوانده آب است که لب تشنه ی لبهای تو مانده
از هر چه که سخت است گذشتن تو گذشتی کوتاه ترین راه تو را ساده رسانده

در آغوشش آتشو خون تبو اشکو عطش همه زیباییست
ظهر تاریکی که برایش کشته شدی شبه رویاییست
بعد از طوفان شوقه اسیران پشته عزا را لرزانده
سیله تو در یاد کویر و خاطره ی دریا مانده

معشوق اگر جان تو را خواست رهاییست بگذار خودش هر چی که دادست بگیرد
در ظاهر اگر مثله بلا بود ولی عشق عاشقتر از آن است که با مرگ بمیرد

در آغوشش آتشو خون تبو اشکو عطش همه زیباییست
ظهر تاریکی که برایش کشته شدی شبه رویاییست
بعد از طوفان شوقه اسیران پشته عزا را لرزانده
سیله تو در یاد کویر و خاطره ی دریا مانده