خوشا آن دم که مرا باده‌ی نابی بدی و
خوشا آن دم که مرا دُرد شرابی بدی و
خوشا آنجا که لبالب شَوم از بوی تو خواب
خنک آنجا بنشینم لب آن رود شراب

خوشا آن دم که مرا باده‌ی نابی بدی و
خوشا آن دم که مرا دُرد شرابی بدی و
خوشا آنجا که لبالب شَوم از بوی تو خواب
خنک آنجا بنشینم لب آن رود شراب

نوش کن مرا مرا مرا فراموش کن
نوش کن مرا مرا دوباره مدهوش کن
نوش کن مرا ز خاطرت فراموش کن
نوش کن مرا به هر بهانه خاموش کن

حال آن دارم که امشب مِی‌پرست
پای‌کوبان تا سحر جامی به دست
سر به سر باده به باده مستِ مست
هی زنم مِی تا ببازم هر چه هست
هی زنم مِی تا ببازم هر چه هست

حال آن دارم که امشب مِی‌پرست
پای‌کوبان تا سحر جامی به دست
سر به سر باده به باده مستِ مست
هی زنم مِی تا ببازم هر چه هست
هی زنم مِی تا ببازم هر چه هست

نوش کن مرا مرا مرا فراموش کن
نوش کن مرا مرا دوباره مدهوش کن
نوش کن مرا ز خاطرت فراموش کن
نوش کن مرا به هر بهانه خاموش کن