بگو گناهِ من چی بود آخه,دل کندی اَزمُو
شبا بیدارمو,
روزا بیتابمو
میبینی حالمو!
فکر اینکه دیگه نمیبینمت و دیگه نیستی
خب منُو میکُشه,
منی که دلخوشِ
تو وُ نگاتمُو!

نشد با رفتنت گذشته رو,حتی این زندگیمو
بی تو مرور کنم,
نشد که دور کنم
از تو خیالمو!
وقتی ثانیه ها یادآورِ نبودِتن,تقویم
داره برعکس میره,
نبودت میگیره
همه ی سالَمو!

حرف
زیادِ توو دلم
حل
نمیشه مشکلم
با
تو که نشد یه بار
بگی دوسِت دارم!
هیچ
علاقه ای به من از
خودت نشون ندادی
که بگم عاشقی!

ترس
دارم از عشقِ تو
چون
باعث نشد که تو
از
غرورِ لعنتیت
بتونی کم کنی!
تو
اومدی با حضورت
که زندگیمو بیشتر
اسیرِ غم کنی!

شاید برای تو خاطره وُ عکسهای دوتاییمون
عذاب آور شده,
واسه تو بیخودِ
موندن کنارِ من!
اما خاطره هایی که از تو برای من مونده
دیوونه م کرده وُ,
همه شون دردِ وُ
برو عزیزِ من!