سوپراستارها امروزه در همه حوزه ها جولانداری می کنند. آن قدر که چشمان ما کم فروغ شده و دیگران را نمی بینیم. عادت کرده ایم یا عادت مان داده اند دل مان را به چند نفر خواننده معروف خوش کنیم. وقتی صحبت آواز در موسیقی سنتی یا دستگاهی می شود، ناخودآگاه نام چند نفر انگشت شمار در ذهن مان رژه می رود و این خود نوعی تحقیر و تحدید موسیقی ملی است. درست مثل این که یک خارجی از ما بپرسد خوشمزه ترین غذاهای شما چیستند و ما در پاسخ بگوییم قرمه سبزی و دوباره بپرسد و ما هم بگوییم قرمه سبزی و سه باره و چندین و چند باره بپرسد و پاسخ ما باز به قرمه سبزی ختم شود. طبیعی است آن خارجی به حال ما تأسف می خورد که دار و ندارمان در خوراک پزی، فقط همین قرمه سبزی است.

حکایت آواز ایرانی و افت محسوس آن در سال های اخیر حرف تازه ای نیست، چنانکه بزرگانی همچون استاد شجریان هم نگرانی خویش را بارها بروز داده اند و معترف اند این بخش از هنر موسیقی ایرانی، همسنگ با دیگر وجوه موسیقی ما رشد نکرده است. این موضوع بی گمان دلایل متعددی دارد که یکی از آن ها را در این نوشتار عنوان می کنم و آن بی توجهی جامعه هنری اعم از تولید کننده، ناشر و مصرف کننده به تنوع طبیعی آواز در جای جای ایران پهناور است. برای نمونه همین موسیقی دستگاهی که گاهی یک پیکره ثابت و لایتغیر تصور می شود، در نقاط مختلف فارسی زبان ایران، دارای لحن های گوناگون متناسب با فرهنگ مردمان آن منطقه است.

دزفول و شوشتر واقع در جنوب غرب ایران، یکی از خاستگاه های موسیقی دستگاهی اند و علاوه بر داشتن چندین ملودی محلی ویژه، لحن به خصوصی هم در آواز دارند که معمولاً خود دزفولی ها و شوشتری ها بهتر از دیگران ادا می کنند. محمود مخدوم یکی از خوانندگان خوش قریحه دزفولی است. او درس های آوازی را نزد استاد نصرالله ناصح پور به پایان برده و هم اینک در شهر کرج به تدریس هنر آواز مشغول است. محمود مخدوم نیز همانند ده ها هنرمند فرهیخته و صاحب سبک، در دنیای ماشینی و ضد هنری امروز مجالی برای عرضه هنر خویش نمی یابد و بنابراین همان می شود که در ابتدای نوشتار نوشتم. آبان ماه 1386 خورشیدی (نوامبر 2007 میلادی) در مراسم یکمین سالگرد درگذشت بهمن علاءالدین خواننده محبوب بختیاری ها، صدا و سیمای این خوشخوان سرزمین جنوب را برای نخستین بار درک کردم. چندی پیش به لطف و کرم علیرضا پیلتن خواهرزاده زنده یاد بهمن علاءالدین (مسعود بختیاری)، DVD آن مراسم به دستم رسید. در این جا آواز شوشتری ایشان را برای تان بارگذاری کردم تا در لذت آن با من شریک باشید.

اگر به نیکی در آواز وی دقت کنید، تحریرهایش کاملاً متفاوت و مختص زادگاه خواننده است. در عین حال ویژگی های موسیقی دستگاهی نیز کاملاً شنیده می شود. این نمونه را می توانید با آواز شوشتری موجود در ردیف های آوازی مقایسه کنید تا متوجه آرایه های زیبای آن بشوید. امیدوارم خوانندگان جوان و به ویژه هنرآموزان آواز، خود به دریای رنگارنگ موسیقی آوازی ایران زمین بزنند تا در آتیه با مرواریدهای گرانسنگ به ساحل سلامت بازگردند.