تقویم موسیقی ایرانی سرشارست از روزهای خوش و فرخنده، روزهایی که با فرا رسیدنش اتفاقات و رخدادهای تلخ حواشی این هنر را که اینروز‌ها کم هم نیستند از خاطر می‌زداید...

سالروز تولد هنرمندان و اساتید بناممان یکی از این اتفاقات زیباست، اتفاقی که اگر چند در ذهن بسیاری از مردم کم اهمیت‌تر از سالمرگ هنرمندان است اما میزان تاثیر گذاری آن در بطن موسیقی و هنر بسیار مثبت‌تر است...

می‌توان به جرات گفت نمی‌توان هنر‌شناسی را یافت که حسین علیزاده را نشناسد، بزرگمردی که سالیان سال از عمر گرانبار خود را وقف موسیقی و هنر اصیل ایرانی نموده است، برای معرفی او نیازی به نام بردن نی نوا، ترکمن، سواران دشت امید، شور انگیز، زمستان است، صبحگاهی، ماهور، عصیان و بیش از ۶۰ اثر منتشر شده وی نیست، نیازی به ساز سلانه و مقام داد و بیدادی ابداعی این فرزند آفتاب و ده‌ها کتاب تالیفی و سه بار نامزدی‌اش در معتبر‌ترین جایزه جهانی موسیقی، گرمی نیست، چرا که نامش حجت را بر اهل هنر تمام کرده است.

یکم شهریور سالروز میلاد این بزرگمرد موسیقی تاریخ ایران زمین است؛ نوآوری‌های وی در راستای موسیقی اصیل ایرانی زبانزد اهل هنر است. ارزش والای این مرد آن زمانی تجلی می‌ابد که با وی همکلام شوی، سعه صدر او، خضوع فروتنی و افتادگی وی از علیزاده هنرمندی به تمام معنا ساخته است.

علیزاده بزرگ را می‌توان از جمله هنرمندان انگشت شماری دانست که از ابتدای فعالیت خود کمترین حاشیه‌ها را داشته، نه کسی را محکوم نموده و نه خود را بالا‌تر از سایرین دانسته، اما ثابت نموده همواره چون عقاب در اوج بوده است، هیچگاه آثارش تنزل محسوسی نداشته است از ده‌ها اثر برجای مانده از وی، شاید کمتر از تعداد انگشتان یک دست، اقبال عمومی چندانی نیافته‌اند،

شخصیت هنری علیزاده، آثار ماندگار و بی‌حاشیه بودن این بزرگوار، وی را بدل به محبوب‌ترین هنرمند در بین مخاطبین و دوستداران هنر اصیل ایرانی نموده است.

اگر چند حسین علیزاده دارای خصوصیات منحصر بفردیست که در کمتر هنرمندی می‌توان آنرا یافت، اما آنچه از علیزاده نامی بزرگ درشان خود ساخته است، کارنامه هنری این بزرگوار شامل آثار و تالیفات ایشان است، او باتولید آثار جریان ساز در موسیقی باعث گردید است تا تاثیر بسزایی در زمینه آموزش موسیقی به هنرجویان این عرصه داشته باشد. آنچنان که هنرجویان رشته‌های هنری موسیقی، آلبوم‌ها و تالیفات این استاد بزرگ را به عنوان منبعی معتبر برای ادامه مطالعات و یادگیرهای آتی خود بر می‌گزینند...

وی را می‌توان جزو معدود هنرمندانی داست که در کنار فعالیت در عرصه انتشار آثار تراز اول موسیقی اصیل ایرانی، درعرصه موسیقی فیلم نیز فعالیت نموده و همانند تولید آثار ارزشمند اصیل ایرانی خوش درخشد، موسیقی نویسی برای فیلمهای ماندگاری چون دلشدگان، آواز گنجشک‌ها، زمای برای مستی اسب‌ها، لاک پشت‌ها هم پرواز می‌کنند، زیر تیغ، در چشم باد و ده‌ها فیلم سینمایی و سریال فاخر ایرانی نمونه‌های بی‌نظیری هستند که در کارنامه هنری علیزاده می‌درخشند.

پختگی بی‌چون و چرای وی در آهنگسازی ازدیگر ویژگی‌های مهم علیزاده است. استفاده صحیح از آوا و نوا در موسیقی‌های علیزاده را می‌توان بزرگ‌ترین خصیصه آهنگسازی وی دانست، او هیچگاه در ملودی‌هایش بر استفاده بیش از اندازه از موضوعی اصرار نورزیده است. استفاده از کلام در موسیقی علیزاده همواره بجا انجام گردیده است همانطور که هیچگاه بر بی‌کلام بودن موسیقی‌اش نیز تاکید ننموده است. آهنگسازی و موسیقی نویسی وی برای فیلم‌ها همواره به گونه‌ای بوده است که کمتر مورد توجه مخاطبین عام قرار گیرد، او هیچگاه کیفیت آثارش را فدای کمیت ننموده است و بهتر دیده شدن را به بیشتر دیده شدن ترجیح داده است.

آواز گنجشک‌ها نماینده اسکار ایران در سال ۲۰۰۹ ساخته مجیدی مجیدی، از جمله کارهای سینمایی است که حسین علیزاده وظیفه آهنگسازی فیلم آنرا برعهده داشته و از پس اینکار به بهترین نحو ممکن بر آمده است، موسیقی بی‌نظیرعلیزاده برای سکانس پایانی این فیلم نمونه مثال زدنی از خلاقیت و قدرت این موسیقیدان در نوشتن موسیقی فیلم است. ملودی نویسی خلاقانه علیزاده در زمان رقص شترمرغ‌ها در صحنه پایانی فیلم به گونه‌ای است که مخاطب فیلم با شنیدن ملودی همراه رقص شترمرغ‌ها تمرکز خود را بر روی موسیقی معطوف نموده و خود با موسیقی همراه می‌کند.


اگر چند همکاری علیزاده و شجریان در مقاطعی، منجر به تولید و خلق آثار ماندگاری گردید و این جدایی به مذاق هنر دوستان ناخوش آمد اما هیچگاه خللی در روند حرکت علیزاده ایجاد ننمود، او با همراهی گروهی جوان با نام هم آوایان این بار در صحنه‌ها ظاهر گردید و آلبومهای سرود گل، من اگر پرنده بودم، به تماشای آبهای سپید (با همراهی ژیوان گاسپاریان که نامزد دریافت جایزه گرمی نیز گردید)، و چندین اثر ارزشمند دیگر را تولید نمود. در این بین علیزاده همکاری خود را محدود به گروه هم آوایان ننمود و در کنار فعالیت با این گروه جوان، در مقاطعی، کیهان کلهر را در ترهای اروپایی همراهی کرد، او بار‌ها به همراه مجید خلج نیز کنسرتهای بداهه نوازی بسیاری را در کشورهای مختلف اجرا نمود، اما همانطور که خبر جدایی علیزاده و شجریان شوکی برای هنردوستان بود، همنشینی مجدد وی و شهرام ناظری و تنی چند ازدیگراساتید موسیقی در قالب گروهی با نام دوستی، برای هنر دوستان خبری خوش بود. همکاری که هنوز هم ادامه دارد،

همین همکاریهای متعدد با بزرگان را نیز می‌توان به عنوان یکی دیگر ویژگیهای مهم هنری وی برشمرد، فعالیت همزمان وی با چندین گروه و هنرمندان مختلف نشاندهنده میزان خلاقیت او در عرصه هنر موسیقی ایرانیست که باعث می‌گردد تا همواره نوآوری در موسیقی علیزاده ملموس بوده و هیچگاه موسیقی ساکن و بی‌حرکتی را از وی شاهد نباشیم.

با بیان این تفاسیر لازم بذکر این نکته است که اگرچند پرداختن به ویژگیهای آثار و شخصیت هنری علیزاده را نمی‌توان تنها در سطور بالا خلاصه کرد اما نگارش این چند خط سیاهه از برای آن بود تا اسبابی گردد برای بزرگداشت سالروز میلاد این بزرگمرد تاریخ موسیقی ایرانی در دورانی که تنها مرگ ارزشمند است.


امید آن داریم تا هماره زخمه‌اش بر سیمهای سازش به حرکت درآیند که زخم‌هامان از زخمه‌هایش التیام می‌ابد...

تا شور انگیز‌ترین نوا‌ها را از شورانگیز‌ترین ساز‌ها بسازد و شور انگیزد در دل و جان بی‌تابان...







و براستی که کلمات چه حقیرند در وصف هنر و هنرمند، و چه درمانده‌اند القاب، در وصف بزرگی‌اش، براستی استاد نه بزرگ‌ترین و بهترین که کوچک‌ترین القابیست که می‌توان در وصف هنرمندی چون علیزاده بکار برد.

و چه تلخ است حکایت مرده پرستی ما ایرانیان....



ای والا مرد هنر و‌ای آبروی موسیقی ایرانی

میلادت شاد باد



خاک پایت

محمد جواد صحافی

یکم شهریور ۱۳۹۱