احاطه پرویز مشکاتیان بر ادبیات و همچنین تبحر ستودنی او در آهنگسازی باعث شد تا تصنیف هایش جزو بهترین آثار سه دهه گذشته موسیقی ایران باشد.سابقه آشنایی من با پرویز مشکاتیان به کلاس استاد احمد عبادی باز می گردد و از همانجا دوستی ما شکل گرفت که تا سال ها من و مشکاتیان و تعدادی دیگر از دوستان موسیقیدان در محافل مختلفی از جمله منزل استاد عبادی ارتباطی معنوی داشتیم. بعدها این ارتباط ادامه پیدا کرد و به همکاری نیز کشیده شد.

من در آخرین کنسرت مشکاتیان که سال 86 برگزار شد با وی همکاری داشتم و به عنوان خواننده در کنار ایشان بودم؛ این همکاری برای من بسیار جذاب بود و قصد داشتیم این کنسرت را به صورت یک آلبوم منتشر کنیم که متاسفانه ضایعه درگذشت مشکاتیان پیش آمد و این کار به دست دوستدارانش نرسید.

وی همچنین تصریح کرد: من در مسافرت بودم که خبر درگذشت پرویز مشکاتیان را شنیدم و بلا فاصله به طرف تهران حرکت کردم؛ در طول مسیر بازگشت مدام هنرمندان بسیاری تماس می گرفتند و از این اتفاق با حالت شوک ابراز تاثر می کردند. چنین عکس العملی نشان می دهد که مشکاتیان در جامعه هنری ایران از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده طوری که همه را دچار شوک کرده است.

 او در نوازندگی سنتور تحول بسیاری ایجاد کرد و باعث شد تا جذابیت های دیگری از این ساز نمایان شود؛ در زمینه آهنگسازی نیز چه در موسیقی با کلام و چه در حوزه موسیقی بی کلام آثارمشکاتیان ماندگار و شنیدنی است. همچنین به جرات باید گفت تصنیف هایی که او در طی سه دهه گذشته ساخته جزو بهترین تصنیف های بعد از انقلاب است.

من نیز به نوبه خود در گذشت پرویز مشکاتیان را به خانواده محترم این هنرمند، جامعه هنری و همچنین مردم کشورمان تسلیت می گویم و امیدوارم خدا روح او را قرین رحمت کند.