محدودیتی که به طور معمول در ساز سنتور هست برای پرویز مشکاتیان معنی نداشت چرا که او نوازنده ای اعجوبه بود.

من بارها گفته ام که هنرجویان سنتور برای تقویت تکنیک نوازندگی بعد از نواختن قطعات سخت استاد پایور باید به سراغ قطعات مشکاتیان بروند چرا که آثار مشکاتیان به مراتب سخت تر است.

پرویز را از 13 سالگی می شناسم چرا که منزل خواهرم در نیشابورمقابل منزل پدری مشکاتیان بود و من چون به منزل خواهرم می رفتم با پرویزدوست شدم ؛ او ویولن و سنتور می نواخت و من هم تار پدرش را بر می داشتم و با هم کار می کردیم .

این آشنایی و دوستی ما در دانشگاه و بعد در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی سابق ادامه یافت وبعدها نیز در برگزاری چندین کنسرت با هم همکاری داشتیم.

پرویزبعد ازخروجش از گروه چاووش، "عارف" را تشکیل داد که من هم در این گروه بودم وبه اتفاق گروه عارف بود که اولین سری تور کنسرت را به خوانندگی استاد شجریان در سال 1365 در اروپا برگزار کردیم واثر "دستان" در چهارگاه نیزمربوط به همین دوران است . بعدا یک دوره دیگر هم در سال 67 در کشورهای اسکاندیناوی کنسرت داشتیم که همه این برنامه ها سرشار از خاطرات خوشی است که از پرویز دارم.یکی دیگر از توانایی های بالای مشکاتیان حس و حال بسیار قوی او در نوازندگی اش بود که هیچکس تا کنون نتوانسته است حتی به این جایگاه نزدیک شود.

 تنها این اثر برای اثبات تکنیک و حس و حال مثال زدنی مشکاتیان در نوازندگی سنتور کافی است وحال آنکه پرویزدهها اثر جاودانه خلق کرده است.