موسیقی ما - «روزنامه نگار» عنوان جدیدترین کتاب آثار «مهدی ایوبی» است که چندی پیش از طریق انتشارات «فصل پنجم» در اختیار مخاطبان قرار گرفت. این ترانه سرای جوان اما با فعال که با خوانندگان زیادی از سبک های مختلف موسیقی همکاری داشته است در کتاب جدید خود آثار چند سال اخیرش را ارائه کرده است. روزنامه نگار بهانه خوبی بود تا به سراغ مهدی ایوبی برویم و دقایقی را با او هم کلام شویم. از جزئیات این مجموعه سوال کردیم و پرسیدیم که نوع نگاهش در ترانه های روزنامه نگار چگونه بوده است. این گفتگو را در ادامه می خوانید:
 

• *کمی در مورد تعداد ترانه ها و جزئیات کتاب «روزنامه نگار» توضیح دهید.

روزنامه‌نگار حدودا شامل صد و پنجاه ترانه از فعالیت سه سال گذشته‌ من است که توسط انتشارات «فصل پنجم» روانه بازار شده است. مخاطبان احتمالا اکثر ترانه ها را با صدای خوانندگانی نظیر «رضا یزدانی»، «رضا صادقی»، «پویا نیکپور»، «بابک زرین»، «هومن جاوید»، «پویا»، «گروه 25» و ... شنیده‌اند.
 

• *چرا  اسم روزنامه نگار را انتخاب کردید؟

اغلب ترانه های کتاب به تیترها و اتفاقات مهم جامعه خود در هنگام تولدشان می‌پردازند و ترانه کاملا اوضاع اجتماعی خود را رصد و بیان می‌کند. مثلا در جایی از کتاب می‌خوانیم:
تو خیابون اگه نتونستیم ، تو فضای مجازی آزادیم
زورمون که به خیلیا نرسید ، فحش‌هامونو به مسی دادیم!
 از این نوع نگاه و نقد در مجموعه کم نیست و به همین دلیل روزنامه‌نگار را برگزیدم برای عنوان مجموعه تا آنچه در ذهن داشتم را بی واسطه و بی پرده با مخاطبم به اشتراک بگذارم.
 

• *نگاه انتقادی هم درون این ترانه ها وجود دارد یا صرفا روایتگر برخی اتفاقات هستند؟

به هر حال نگاه شاعر و هنرمند نسبت به اجتماع همیشه با نقد همراه هست. هنرمند وقتی به جامعه خود نگاه می کند نمی تواند صرفا ستایشگر باشد، مخصوصا در جامعه‌ای که درد و بغضش مشهود است و کاملا به چشم می‌آید. من هم سعی کرده‌ام تنها روایتگر نباشم و با توجه به خط قرمزها و شرایط موجود، تا جایی که می‌توانم نقد و نظرم را ارائه بدهم.
 

• *بازخوردها و نظرات منتقدان و مردم در مورد این کتاب تا کنون چگونه بوده است؟

هنوز مدت زیادی از توزیع مجموعه در بازار نشر نمی‌گذرد و خیلی زود است برای قضاوت. اما تا آن جایی که با مخاطبم در ارتباط بوده‌ام، رضایتمندی را حس کرده‌ام و امیدوارم به زودی بتوانم از نظرات اهل فن و هم صنفان و کارورزان محترم ترانه هم آگاه شوم.
 

• *همزمان با انتشار این کتاب در آلبوم جدید رضا یزدانی هم حضور داشتید.

با «کاشف» در «سلول شخصی» رضا یزدانی حضور داشتم. این سومین آلبومی است که با رضا یزدانی همکاری می‌کنم و البته این ترک سومین قطعه منتشرشده ما در سال 93 بود. دو قطعه دیگر «وطن یعنی» و «پرچم» بودند که آنها را برای حضور تیم ملی ایران در جام جهانی 2014 و سرود کاروان ایران در بازی های آسیایی 2014  نوشتم. در رابطه با کاشف هم به همان دلیلی که پیرامون روزنامه‌نگار گفتم، هنوز نمی توان قضاوت دقیق داشت، هر چند که در همین مدت کوتاه بازخورد بسیار مثبتی از مخاطبان رضا دریافت کرده‌ام.
 

• *در برخی از ترانه های شما این ویژگی وجود دارد که به سراغ موضوعات ملموس می روید اما نحوه بیانی که انتخاب می کنید کمی پیچیده است. نظیر قطعه «کاشف» و می خواهم بدانم دلیل استفاده از این تعابیر چیست؟

این نظر شما و کاملا محترم است ولی فکر می‌کنم مثلا در قطعه‌ی «کاشف» کلماتی نظیر «کریستف کلمب» یا «نیوتون» برای گوش همه مردم آشنا باشد و همگی از مقطع دبستان این ها را آموخته‌ایم. حداقل این کار مشخصی که مثال زدید آنقدرها هم پیچیده نیست. اعتقادم این است که ترانه در سطح و لایه اول نباید مخاطب عام خود را پس بزند و در لایه‌های بعدی می‌بایست به مخاطب حرفه‌ای و آگاه احترام بگذارد و جذبشان کند. پیچیدگی زبانی و واژگانی، اگر در جهت خلق زیبایی نباشد، یکی از عواملی است که منجر به عدم همراهی مخاطب با ترانه می شود.
 

• *صحبتی هم مانده است؟

در پایان اشاره می‌کنم که چاپ دوم مجموعه ترانه‌هایم، «تیمارستان» و همینطور چاپ دوم «دستور خط زبان گفتار فارسی» که همراه با روزبه آزادی عزیز مولفش بوده‌ام، توسط «فصل پنجم» به تازگی منتشر شده است.