اين جا
آخر خطه
من روبروى پرده ى آخر
رفيق خوبم
صداى قلبم
تنها گواهه  به هر چى ميگم
زندگى رو
با غم و شاديش، حبس و آزاديش
تجربه كردم
اما
من هميشه راهمو رفتم

پشيمونى
منم داشتم
ولى بايد، دل به دريا زد
وقتى ميدونى، نميشه جا زد
نبايد بيخود، هى دست و پا زد
هرگوشه ى راه، چاله و چاهه
هر روز تازه ش، حسرت و آهه
اما
من هميشه راهمو رفتم


همراهم، آه منه
این تنها راه منه
تا رد شم از این همه درد
گاهى ميشه معجزه كرد
تنها با اين سايه ى سرد
راهمو رفتم

از عشق
از گريه و خنده
تنهايى ميشه
سهم بازنده
انگار از این رویا  
از این سکوت
از این صدا
چیزی نمی دونی
تو هم با من نمی مونی
تنها بودم اما
راهمو رفتم

اين چمدون خاليه از
خاطره ى اين همه راه
راهى كه بى گمشدنه
اين چمدون قلب منه
من كه فقط تا ته خط
راهمو رفتم