به شبهای بی همزبانی پریشانی ‌و خسته جانی
پناه دل من توبودی توبودی خدایا توبودی
به هنگامه خستگی ها زمان فرو بستگی ها
توبودی که درها گشودی
توبودی خدایا توبودی
به دریای غم غوطه ها می زدم
به موج بلا دست و پا می زدم
کسی محرم ناله هایم نبود
چو نی ناله بی همنوا می زدم
به دل نقش نام ترا می زدم
ترا از ته دل صدا می زدم

خطا دیدی و جز عطا کی کنی
جفا دیدی و جز وفا کی کنی
در بسته را لطف تو واکند
تو پرورده ات را رها کی کنی
تو پرورده ات را رها کی کنی

امید از همه نارفیقان گسستم
در آن بی کسی دل به لطف تو بستم
از آن دم که دستم به یاری گرفتی
به یاد تو بودم به یاد تو هستم

الهی به جز درگه تو در دیگری کی شناسم
اگر در پناه تو باشم نباشد زغم ها هراسم