ای کشور کهن ای سرزمین من
جاوید باشی ای ایران من وطن
وقتی که مهر تو در قلب من نشست
آنگاه اشک شوق در چشمم حلقه بست
خاکت زر است و بس چون کیمیا تویی
دل های خسته را آخر دوا تویی
زیرا که خاک تو شد پاره تنم
بر جای جای تو من بوسه میزنم
ایزد تن تو را چون آفریده است
در تار و پود تو شوکت دمیده است
کوه و بر و درت در است و گوهر است
وحش و پرنده ات تیزچنگ و برتر است
در هر زمین تو گر دانه ای بخفت
در فصل نو شدن سنگ را میشکفت
زیرا که خاک تو شد پاره تنم
بر جای جای تو من بوسه میزنم
ایزد تن تو را چون آفریده است
در تار و پود تو شوکت دمیده است