موسیقی ما می دونم یه کم طولانی صحبت کردم.اما بذار تو این همه پاسخ های بی ربط، یه کم به خود موضوع بپردازیم:

من از اولین طرفدارای محسن چاووشی بودم.نفرین رو هم همون روزای اول که اومده بود شنیدم. آلبوم معرکه هم همزمان با همین آهنگ بود.اما به طور قطع و 100% هیچ شباهتی بین این دو صدا وجود نداشت و نداره!

آلبوم "شب و روز" واقعاً فوق العاده بود. قطعه های دل کندن و تنهایی بی نظیر هستند. مجتبی کبیری همیشه از تکرار به دور بوده و امروز هم یک اثر جدید در یک فضای کاملاً جدید خلق کرده. من وقتی اولین بار این آلبوم رو شنیدم جداً شگفت زده شدم از این همه خلاقیتی که توی آلبوم بکار رفته.شاید بد نباشه در مورد بعضی قطعات اون چیزی رو که حس کردم بگم:

دل کندن:
امکان نداره این قطعه رو گوش کنید و آروم بشینید.نمی تونم بخوبی توصیفش کنم.اما همین قدر بگم که اوج لذت شنیدن یه آهنگ و تمام خلاقیت تنظیم کننده رو میتونید تو این قطعه ببینید. توی قطعه ی دل کندن، در پایان قطعه و در دقیقه 2.45 فکر می کنید آهنگ تموم شده اما دوباره با یه موج جدید شروع میشه و تکه ی پایانی رو می زنه.عالی بود.وقتی تموم میشه مطمئن باشید بدون اینکه به سراغ آهنگ بعدی برید، باز هم تکرارش می کنید.

تو قطعه تنهایی، نحوه شروع آهنگ بسیار زیباست و تکمیل کننده ی قطعه ی دل کندنه و بسیار بجاست. از همون اول که میگه: پرم از تنهایی، کوهی از آتیشم، عکستو می بینم، تا یه کم خالی شم... جذب آهنگ میشی و بعد صدای پیمان اهوازی رو می شنویم و از این هارمونی جالب لذت می بریم.. و بعد مجتبی میگه: پرم از تنهایی( یک مصرع جا میفیته) و بعد میگه عکستو می بینم... عالی بود.

قطعه شب و روز هم در نوع خودش جالبه چون کمتر پیش اومده کسی با این ریتم خاص بخونه: با تو رویاااااااااااا رو همه دنیااااااااروووووووووووو هرجا که باشممممممم می سازم واسه تو... اما خب متوسط بود.

نکته جالب توجه تو این آلبوم، قطعه دنیاست. تنظیم آهنگ کاملاً غیر معموله و اصلاً طوری ساخته شده که جدا از ریتم خواننده ست. تنظیم رو اگه خوب بخوام توصیف کنم، میشه گفت: سرکش! یه جور ریتم خاص که برای خودش میره و اون نیست که خودش رو با تو هماهنگ میکنه. تو باید خودت رو با جریانش پیش ببری.واقعاً می تونم بگم تا به حال چنین آهنگی رو به این صورت خاص در آلبوم های پاپ منتشر شده( بجز آلبوم ماندگار ناصر) پیدا نمی کنید!

بهونه: شعر بسیار زیابیی داره.تنظیمش هم قابل قبوله و آهنگیه که همیشه قابل شنیدنه. متوسط به بالا.

هوای دیدن: سبک کارهای قدیمی مجتبی کبیریه و خیلی به کارهای آلبوم نیم نگاه شباهت داره.آهنگی با انرژی و مناسب روزای بارونی و خیس...

لیلی: این آهنگ عامه پسندترین آهنگ آلبومه و حتی اگه از تمام قطعه های آلبوم بدتون بیاد نمی تونید این قطعه رو دوست نداشته باشید: سلام لیلی هر روزم چقدر دلتنگ چشماتم چقدر دلواپس تنهایی پر رنگ چشماتم...

در کل این آلبوم متفاوت ترین آلبوم مجتبی کبیریه. سبک خواننده، تنظیم ها و شعر ها کاملاً عوض شدند و بسیار خلاقانه و زیباست.شاید قطعات ضعیفی مثل " حرف های بی اجازه" توش باشه، اما حداقل 9 قطعه از این آلبوم نمره بالا می گیره و 3 قطعه تنهایی، دل کندن و دنیا انقدر خوب هستند که بدون توجه به قطعات دیگه، بشه به آلبوم به چشم یک آلبوم موفق و بسیار خوب و متفاوت نگاه کرد.

تبریک میگم به مجتبی کبیری عزیز و آدرین بعقوبی و سایر عوامل تولید آلبوم. مرسیییییییی.

ممنون از سایت موسیقی ما.