•  آمن خادمی | روزنامه‌نگار
  موسیقی ما - این روز‌ها بر تعدادی نارضایتی‌ها در سیستم پخش موسیقی افزوده شده است؛ به گونه‌ای که بسیار از هنرمندانی که تازه در عرصه نشر قدم گذاشته‌اند به اجبار به صورت دست به دست و فروشگاه به فروشگاه اقدام به پخش آثارشان می‌کنند.هم اکنون چند شرکت ویژه پخش موسیقی وجود دارد اما اغلب هنرمندان به جز چند سوگلی، از این شرکت‌ها اظهار نارضایتی می‌کنند. اکنون شرکت برای پخش یک اثر سه تا هفت میلیون هزینه دریافت می‌کنند ولی به نسبت این هزینه خدمات ارائه نمی‌دهند و این روند برای هنرمندانی که نام آشنا نیستند بیشتر به گوش می‌رسد...

به فرض مثال هنرمندی که کارش را با هزینه ۱۰ تا ۲۰ میلیون تومان منتشر کرده است، تازه باید سراغ پخش کننده موسیقی برود و این پخش کننده معمولا برای اثری دل می‌سوزانند که مخاطب آن‌ها را بپسندد و قبلا امتحانش را پس داده باشد حال آنکه هنرمند تازه وارد برای پخش مناسب کارش هزینه داده و پخش کننده موظف به پخش است، چه بفروشد چه خیر!

به گفته برخی از هنرمندان، در بسیاری از موارد پخش کننده با اعتماد به نفس از پخش کامل اثر دم می‌زنند؛ در حالیکه در هیچ شهرستانی کارشان پخش نشده و فقط به صورت جسته و گریخته در چند فروشگاه تهران اثرشان پیدا می‌شود. جالب‌تر اینکه وقتی هنرمند درخواست مرجوع شدن اثر را می‌کنند، پخش کننده یا او را سر می‌دواند یا برای مرجوع شدن کارش درخواست هزینه دوباره می‌د هد.

اما چرا در کشور ما سیستم پخش موسیقی ضعیف و به تعداد انگشتان دست است؟

مهم‌ترین دلیل آن به اقتصاد موسیقی برمی گردد و اینکه موسیقی کالاهای فرهنگی و به ویژه آلبوم‌های موسیقی در سبد مصرف خانوار قرار نمی‌گیرند و قریب به اتفاق مخاطبان اقدام به دانلود یا کپی غیر مجاز می‌کنند؛ در همین راستا صنف خاصی به عنوان فروشگاه موسیقی شکل نمی‌گیرد.

در همین راستا در چهار سال اخیر برخی از هنرمندان اقدام به پخش سوپر مارکتی آثار خود کرده‌اند اما این ترفند شاید برای حوزه سینما یا تلویزیون روند خوبی بود ولی برای موسیقی چندان رضایت بخش نبود، چرا که سلیقه هنرمندان موسیقی و به ویژه در حوزه سنتی کمی متفاوت تراست. آن‌ها همیشه قائل به احترام فرا زمینی هستند و ترجیح می‌دهند آثارشان پخش نشود ولی در سوپرمارکت‌ها معرفی نمی‌شود. بسیاری از آن‌ها مخالف پخش سوپر مارکتی هستند و برای مخالفت با این کار بیانه دادند و صحبت‌های خود را رسانه کرد ند اما در شرایطی که تعداد فروشگاههای موسیقی انگشت شمارند و آن‌ها تعداد کم هم بواسطه قوانین سخت بسته می‌شود، آیا راه دیگری باقی می‌ماند؟