موسیقی ما- آیین بزرگداشت سید جلال‌الدین محمدیان (خواننده قطعه ماندگار «مردان خدا») شامگاه ۲۵ تیرماه با حضور جمعی از مدیران فرهنگی کشور و هنرمندان به دبیری علیرضا سپهوند و توسط موسسه رسانه‌ای فرهنگی «ایما خبر نقشینه» در تالار رودکی برگزار شد. این مراسم که با حضور علاقه‌مندان این هنرمند قدیمی همراه بود با پخش ويدئوکلیپی درباره جلال‌الدین محمدیان برگزار شد.

 سپس، حمیدرضا نوربخش (مدیرعامل خانه موسیقی) پشت تریبون قرار گرفت و در سخنانی مطرح کرد: «من با اشتیاق فراوان و البته بر حسب وظیفه به این مراسم آمدم تا عرض ارادتی به این هنرمند بزرگ داشته باشم. ارادت من به استاد جلال‌الدین محمدیان به سال‌ها پیش برمی‌گردد؛ وقتی که خیلی جوان بودم و در عین حال او  یک کامل‌مرد و هنرمند شاخص بود. یادم است در یک شبی در شهر قم در منزل یکی از دوستان ساز و آوازی اجرا کردیم و ایشان محبت کردند و من را با کتاب ردیف محمود کریمی آشنا کردند؛ آن زمان منابعی برای ردیف و آواز نبود اما آقای محمدیان کاست و کتابی که ضمیمه آن بود و دکتر مسعودیه هم آن را آوانویسی کرده بودند را به من دادند. آن‌ روز متوجه شدم که این مرد چقدر باصفا است و چه منش بزرگی دارد.»

مدیرعامل خانه موسیقی تاکید کرد: «سیدجلال‌الدین محمدیان قدرش آن طور که باید دانسته نشده است. ما آوازخوان‌ها شرایطی در حرفه خود داریم؛ مثلا خواننده باید صدایش حجم و وسعت خاصی داشته و یا خودش پیوندی با شعر و موسیقی داشته باشد. سیدجلال محمدیان صدای وسیع یا به اصطلاح چپ‌کوک دارد که از نت‌های پایین تا بالا را می‌خواند. او تحریر زیبا و حجم صدای مناسب دارد و از محضر اساتیدی چون استاد شجریان تا استاد علی‌اصغر بهاری آموخته است. او موسیقی اقلیمی خود که غرب کشور هست را آموخته است. جلال‌الدین محمدیان سال‌های سال با موسیقی زندگی کرده و مضاف بر موسیقی بر روی مسئله تعزیه هم کار کرده است. او‌ تمام مشخصات یک خواننده کامل را در خود جمع کرده است.»

این خواننده پیشکسوت همچنین گفت: «شايد استاد محمدیان بیشتر برای قطعه ماندگار «مردان خدا» برجسته شده باشد اما قطعات مطرح دیگری هم در کارنامه کاری خود دارد که درخور توجه است.»
 
حمیدرضا نوربخش در بخش دیگری از سخنانش با انتقاد از وضعیت کنونی موسیقی گفت: «متاسفانه هر چه از دهه ۷۰ فاصله گرفتیم در حوزه موسیقی دچار مصیبت شدیم. باید بگویم بلایی سر گوش مردم آمده است که آدم متعجب می‌شود. در روزگاری هستیم که آثار سخیف، بی‌معنا، بی‌ربط و پوچ صدها هزار شنونده پیدا می‌کند و آدم واقعا متعجب می‌شود. جوانان ما مخاطبان آثار سخیف شدند و این آثار، اشعار سخیف‌تری دارند که اصلا نمی‌شود نامش را شعر گذاشت. موسیقی پاپ می‌تواند یک موسیقی هنجارمند باشد اما منظور من عیار شعر و‌ موسیقی است که متاسفانه این روزها به شدت پایین آمده و حتی از تهدید هم گذشته و زنگ خطرش به صدا در آمده است. در هر بخشی از این کشور گوهرهای درخشانی است که باید جوانان را با آنها آشنا کرد. یکی از این گوهرها جلال‌الدین محمدیان است که یک مرد با صفا و‌ به معنای واقعی یکی از مردان خداست. »
 
در ادامه این مراسم، بخش‌هایی از مستند در حال ساخت «گنج پنهان» که راوی زندگی‌ جلال‌الدین محمدیان است، برای حاضران پخش شد.
 
در بخش ديگری از این مراسم، میلاد عرفان‌پور (مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری) در سخنانی خطاب به حاضران گفت: «حدود ۴ سال پیش بود که برای نخستین بار توفیق پیدا کردم، استاد جلال‌الدین محمدیان را در دقایقی ببینم و بسیار با ایشان احساس صمیمیت و نزدیکی داشتم؛ از فروتنی و‌ بزرگ‌منشی او لذت بردم و باید بگویم در کمتر هنرمندی این تواضع را دیده بودم. هنر، در معنای واقعی برداشتی است که هنرمند از عالم ملکوت دارد و هنرمندانی ماندگار می‌شوند که تماشای ملکوت روزی‌شان می‌شود. چنین هنرمندانی هنر را ابزار سلوک و نه دیده شدن خود می‌دانند. خیلی‌ها هنر را ابزار ثروت و قدرت می‌دانند اما امثال محمدیان با هر اثر یک پله به کمال انسانی نزدیک می‌شوند. استاد عزیز ما سال‌ها از جوامع و محافل هنری دوری گزید؛ زیرا هنر برایش به مثابه سلوک بود.»
 
مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری همچنین گفت: «از ویژگی‌های استاد جلال‌الدین محمدیان شناخت تاریخ و حکمت هنر است. افتخار ما در مرکز موسیقی این بود که نزدیک ۴ سال گذشته در یک فضای دوستانه با ایشان همکاری داشتیم و ایشان ۱۶ قطعه موسیقی  برآمده از گنجینه موسیقی عاشورایی در این مرکز تولید کردند که که به امید خدا به زودی منتشر خواهد شد. استاد به این تولیدات نگاه نذر داشتند و این آثار را بدون چشم‌داشت مالی به پیشگاه حضرت اباعبدالله (ع) تقدیم کردند و ما هم میزبان این قطعات ارزشمند بودیم.»
 
در ادامه مراسم، محمد رشیدی (نماینده مردم کرمانشاه در مجلس شورای اسلامی) در سخنانی گفت: «استاد محمدیان در «فیض‌آباد» کرمانشاه که یک محله قدیم و اصیل در کرمانشاه است، متولد شدند. بی‌شک مسلک مردم این محله بر ایشان تاثیر زیادی داشته است. ایشان سال ۱۳۶۶ با تصنیف «مردان خدا» مشهور شدند؛ هرچند که پیش از این هم کار می‌کردند. استاد محمدیان هم به شعر پارسی و هم به موسیقی آیینی و هم موسیقی مقامی خدمت کرد و بنده به عنوان یک کرمانشاهی افتخار می‌کنم که همشهری ایشان هستم. او تغییرناپذیر است و این ویژگی مهمی است.»
 
پس از این سخنان جلال‌الدین محمدیان پشت تریبون قرار گرفت و خطاب به حاضران گفت: «امروز با حضور خود به من نیروی جوانی دادید و پایتان را روی چشم من گذاشتید. هنر جایگاه کمال است. باید کمال و تواضع ما بیش از دیگران باشد. من چند فرزند دارم اما هنوز در عروسی آنها شرکت نکرده‌ام. من آدم نمازخوانی هستم. . تبلیغ نماز را نمی‌کنم؛ زیرا خدا نیازی به تبلیغ ندارد. سال‌ها پیش بنابر دلایلی از هنر کناره گرفتم. با خودم گفتم هنری که بشود رذالت و پشت هم حرف زدن را نمی‌خواهم.  این هنرمند درباره خواندن قطعه‌های «مردان خدا» و «هوای وطن» نیز گفت: می‌خواستم با خواندن «مردان خدا» ترس از دل مردم برود و در جنگ شرکت کنند. خودم هم به جنگ رفتم، به عنوان یک هنرمند نه رزمنده. زمانی که «هوای وطن» را خواندم بعضی می‌خواستند من را ترور کنند. مردی می‌خواست من را در خیابان بکشد؛ چون معتقد بود پدرش بعد از شنیدن این اثر به ایران بازگشت و اعدام شد.»

او‌ سپس به همراه تنبورنوازان «مهتاب» دو قطعه را برای حاضران اجرا کرد.