حسين عليزاده گفت: من علاوه بر ساخت موسيقي براي فيلم‌ها و تئاترهاي ايراني براي نمايش‌هاي خارجي نيز آهنگ مي‌سازم اما اي كاش عرفان در نمايشنامه‌هاي ايراني نيز به راحتي بدون شعارزدگي بيان مي‌شد.
حسين عليزاده به همراه سهراب سليمي كارگردان نمايش «مهمان‌سراي دو دنيا» به سوالات خبرنگاران در خانه تئاتر پاسخ دادند.
بنا بر اين گزارش، در اين جلسه نقد ايرج راد مدير خانه تئاتر نشان ويژه «نوشين» را به عليزاده اهدا كرد.
حسين عليزاده كه آهنگسازي نمايش مهمان‌سراي دو دنيا را بر عهده دارد در ابتداي سخنان خود گفت: من براي تئاتر موسيقي مي‌سازم و دوست داشتم آقاي سليمي يك نمايش ايراني را اجرا كند و من موسيقي آن را بسازم. با اين حال نمايشنامه‌ خارجي بود و موسيقي آن را ساختم.
وي ادامه داد: هميشه موسيقي ايراني را هم‌طراز با جامعه خودم سوژه‌يابي مي‌كنم و بسياري فكر مي‌كنند كه من يك موزيسين سنتي هستم، در حالي كه اينچنين نيست و صرف اين كه براي متون ايراني موسيقي بسازم، هم اينگونه نخواهد بود.
وي يادآور شد: هنگامي كه سهراب سليمي درباره اين نمايش با من صحبت كرد، جذب نمايشنامه شدم و براي تاثيرگذار بود و اي كاش مي‌توانستيم بحث عرفان را به راحتي و بدون شعارزدگي در نمايش‌هاي ايراني نيز بيان كنيم.
«سهراب سليمي» درباره شكل‌گيري اين همكاري نيز گفت: هميشه نگاهم را نسبت به سوژه‌ها به صورت شفاف بيان كرده‌ام و در طول اين سال‌ها كه با حسين عليزاده دوست بوده‌ام، علاقه داشتم تا يك همكاري با وي داشته باشم و براي اين همكاري پله پله تلاش كرده‌ام.
من از عليزاده خواستم كه متن مهمان‌سراي دو دنيا را بخواند و او نيز قبول كرد. اگر از اسم «امانوئل اشميت» فاكتور بگيرم اين نمايش قصه انسان‌هايي است كه دغدغه آنها عشق است و همين عشق پيوندي ميان من و عليزاده به وجود آورد.
وي در ادامه تاكيد كرد: نام حسين عليزاده به عنوان يك هنرمند بزرگ جاي خود را دارد. مي‌دانستم چيزي كه از اين همكاري مي‌خواستم، توانستم از آن نتيجه بگيرم.
عليزاده نيز در ادامه صحبت‌هاي اين كارگردان بيان داشت: من هر چيزي را كه به آن نگاه مي‌كنم تبديل به صدا مي‌شود وقتي متني خوانده مي‌شود، صدا و صوت از آن بيرون مي‌آيد و اگر خود را به آن بسپارم، آن صدا مشخص مي‌شود.
وي خاطرنشان ساخت: گاهي متني را مي‌خوانم اما با آن ارتباط برقرار نمي‌كنم اما اين متن من را به خود جذب كرده است.
حسين عليزاده درباره چگونگي ساخت موسيقي نمايش «مهمان‌سراي دو دنيا» نيز گفت: من هنگامي كه متن را خواندم هنوز تئاتر آن مراحل آخر را طي نكرده بود و قرار شد كه با‌ آقاي سليمي صحبت كنم تا ببينيم در كجاهاي نمايش مي‌توان موسيقي را ساخت. در اين مدت يك بار سر تمرين‌ها نبوده‌ام اما با مراوده و همفكري سليمي موسيقي را ساختم.
وي در ادامه يادآور شد: در سينما اينگونه است كه موسيقي از قبل ساخته مي‌شود و بعد كار كارگردان شروع شده و همه چيز بر اساس موسيقي ساخته خواهد شد. در نمايش نيز متن را خواندم و اين مراوده فكري بود كه باعث ساخت موسيقي شد. هنگامي كه موسيقي ساخته مي‌شود همه ميزانسن‌ها بر عهده كارگردان است.
وي افزود: در تئاتر هميشه اينگونه نيست كه اول موسيقي ساخته شود و بعد نمايش كارگرداني شود و گاهي ممكن است موسيقي بر اساس كارگرداني تئاتر ساخته شود.
وي در ادامه درباره موسيقي و آهنگ اول نمايش گفت: اگر ميزانسن‌ها با آهنگ مناسب نباشد ضعف در تطبيق آنها بوده. من هنگامي كه نمايش را ديدم احساس كردم كه موسيقي اول نمايش بايد كوتاه شود چرا كه اين موسيقي قرار است انتظار را ايجاد كند اما در نمايش اين انتظار بيش از حد مي‌شد و من اين موضوع را به آقاي سليمي گفتم.
وي سپس به همكاري و مشاوره گروهي اشاره كرد و گفت: براي اهل هنر زندگي كردن با يكديگر و با هم مهم است و يك كار جمعي، يك زندگي جمعي را مي‌خواهد و هنگامي كه گروه در كنار يكديگر كار مي‌كنند بايد به لحاظ مادي و معنوي تامين شده باشند.
وي در ادامه گفت: اين تئاتر اجرا مي‌شود اما وجود خارجي ندارد. اعتقاد دارم تئاتر در يك خفقاني اجرا مي‌شود كه در خارج از آن مجموعه هيچ بازتابي ندارد. متأسفانه ما ديالوگ هنري نداريم و اگر هم داشته باشيم كليشه‌اي است.
عليزاده در ادامه سخنان خود به فعاليتش بعد از پيروزي انقلاب اشاره كرد و گفت من در سال‌هاي بعد از انقلاب، در زمينه موسيقي فيلم فعال شدم و بسياري از ايده‌هاي موسيقي‌ام از سينما بوده است. سينما يك راه به راه‌هايم اضافه كرد كه در موسيقي به دنبال صداهايي بروم و كار كنم. اگر براي توليد يك اثر وقت كافي باشد با مراوده و مشاوره كارگردان، بازيگران و ديگر عوامل مي‌توان نمايش را ساخت.
بر اساس اين گزارش، سهراب سليمي بعد از صحبت‌هاي عليزاده گفت: زمان موسيقي اول نمايش را به اين دليل طولاني كردم چرا كه تماشاگران با آمدن در سالن هنوز در حال قدم زدن و گفتگو هستند و گفتم شايد با اين كار همه ملزم به نشستن و سكوت خواهند شد و نمايش را مي‌بينند. اگر من از موسيقي شناختي ندارم به خاطر ضعف آموزش در دوره دانشجويي بوده اما سعي كرد‌ه‌ام در كلاس‌هاي عليزاده آماده و كاري بياموزم. در تئاتر امروز نمي‌توان از اصول كه از قبل در ذهن بوده وارد شد و هيچگاه در كارگرداني نمايش اجازه نمي‌دهم كه كوچكترين تخطي در قاب‌بندي‌ها ايجاد شود.
وي سپس به اهميت موسيقي تئاتر اشاره كرد و گفت: ما هميشه موسيقي تئاتر را دست كم گرفته‌ايم. جايگاه موسيقي تئاتر بالقوه است و ما كمتر از آن اطلاع داريم.
در پايان نيز عليزاده درباره صحبت‌هاي سليمي گفت: مطمئنم هيچ چيزي در زندگي اينقدر جدي نيست كه سليمي با آن جدي برخورد مي‌كند. بهتر است در اين ميان چيزهاي خوشمزه بگوييم. ما هميشه سختي‌‌ها را از صبح‌ تا شب مي‌بينيم و در مورد آن صحبت مي كنيم و حال لازم نيست در اين جلسه نيز از همين سختي‌ها بگوييم.
وي ادامه داد: هنگامي كه همه چيز را راحت بگيريم همه چيز خوب اتفاق مي‌افتد. دل همه هنرمندان پردرد است به من هم هنگامي كه كار را دادند با دست ديگرم از آن دفاع كردم. هنرهاي با ارزش و آثار با ارزش زندگي آن چيزي را كه در روزمرگي نيست به ما مي‌بخشد معتقدم كارگرداني كه كاري اجرا مي‌كند بايد روحش راحت شود چرا كه آن چرا مي‌خواسته روي صحنه برده است.
وي گفت: نبايد همه چيز تبديل به عادت شود كه ما هميشه ناراضي باشيم و يا اين كه خودخوري كنيم.