موسیقی ما -  آلبوم «رديف موسيقي با روايت ني سيدحسن كسايي» شامل چهار لوح فشرده از گوشه‌هاي دستگاه‌هاي موسيقي ايراني، همراه با كتابچه‌اي با پيام استاد توسط مركز موسيقي معاونت هنري سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران منتشر شد.

به گزارش موسیقی ما به نقل از اداره كل روابط عمومي و امور بين‌الملل اين سازمان، «سيدعباس سجادي»، مدير امور موسيقي معاونت هنري سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران، دراين‌باره گفت: استاد كسايي در آستانه هشتاد سالگي و كمال هنري خويش، اين اثر ارزشمند را روايت كرده‌اند كه حاصل هفت دهه تلاش و تجربه هنري ايشان است كه به‌حق علاقه‌مندان و صاحب‌نظران موسيقي سال‌ها در انتظارش بودند.

وي افزود: كتابچه همراه اين آلبوم نيز با عنوان "از ني حكايتي " به كوشش فرزند استاد، "سيدمحمدجواد كسايي " و زير نظر ايشان گردآوري شده است كه شامل "نقش رديف در موسيقي ايران "، "نگاهي به تاريخچه ني‌نوازي از آغاز تا به امروز "، "كشت گياه ني و چگونگي ساخت انواع و اقسام آن " و ... است كه به سه زبان فارسي، انگليسي و فرانسوي تحرير شده است.

سجادي خاطرنشان كرد: اين اثر منحصر به فرد به بهانه سال جهاني مولانا، كه بر ديباچه مثنوي‌اش "ني‌نامه " مي‌درخشد، از سوي سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران به اين استاد يگانه سفارش داده و در طول اين سال‌ها آماده شده است. از مختصات اين رديف مي‌توان به پويايي آن، اصالت و استادي راوي، خاصيت ويژه اجرايي و آموزشي‌اش اشاره كرد.

به مناسبت انتشار اين اثر، استادحسن كسايي پيامي فرستادند كه در آن چنين آمده است:

مولوي در "فيه‌ما‌فيه " مي‌فرمايد: "نخست از سر شوق و ذوق شعر مي‌سرودم. در آن زمان، تنها همان ذوق برانگيزنده شعرهايم بود. شعرهايي كه بهره‌هاي زيادي داشت. شگفت اينكه اكنون كه آن شوق در من پژمرده است، باز هم شعرهايم بهره‌هاي فراواني دارد. "

از زماني كه براي نخستين بار در راديو نوازندگي كردم (1322)، درست شصت و هفت سال مي‌گذرد؛ از زماني كه براي نخستين بار ساز ني را به اركستر بردم (1327)، شصت و دو سال، از زماني كه براي نخستين بار در برنامه گل‌ها به دعوت داود پيرنيا شركت كردم (1335)، پنجاه و چهار سال؛ از زماني كه در آخرين برنامه راديويي شركت كردم (1358)، سي و يك سال؛ و از زماني كه دوباره به ضبط نوازندگي مشغول شدم (1378)، يازده سال مي‌گذرد. باري، نزديك به چهل سال است كه روي صندلي خانه‌ام، در گوشه‌اي آرام، اما بي‌قرار نشسته‌ام.

لحظه‌اي از انديشيدن بر روي موسيقي، و ساختن و نواختن غافل نمانده‌ام. سه سال پيش هم مقداري از رديف موسيقي ايران را با ني نواختم؛ اينكه مي‌گويم "مقداري " به اين جهت است كه كل رديف، نوازنده را از خلاقيت و ذوق و ابتكار باز مي‌دارد. در اصل، كساني كه به دنبال كميت گوشه‌ها هستند، اشخاصي هستند كه به درستي نه مي‌توانند بخوانند، و نه مي‌توانند بنوازند. پس عقيده دارم كه اگر كسي در همين حد ياد بگيرد و بيشتر به دنبال خواندن خوب و نواختن خوب باشد، راه صحيح را طي خواهد كرد.

اين آلبوم [رديف ني]، نتيجه هفتاد سال بررسي و ممارست در موسيقي است. اين نكته را هم اضافه كنم كه "موسيقي دستگاهي " براي تمام سازها به شرط آنكه بر مبناي "موسيقي آوازي " استوار باشد، كم و بيش يكسان است. در ضمن بايد عرض كنم كه رديف مكتب اصفهان و شيراز و تبريز و ...، عناوين ساختگي است و حقيقت نمي‌تواند داشته باشد. چرا كه در اصل يك رديف بيشتر نداريم، آن‌هم "رديف موسيقي ايران " است. اين حرف من و حرف شما نيست، كهن است و من اميدوارم كه در آينده نيز هنرمندان خوبي در مملكت ما پا به عرصه وجود بگذارند، و نگذارند اين موسيقي از بين برود.

در پايان لازم مي‌دانم از هنرمند عزيز آقاي شهرام ميرجلالي، از آقاي سيدعباس سجادي (مدير موسيقي سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران)، از همسر و فرزندانم، و از ساير دوستان بزرگواري كه مشوق اصلي من در اجراي اين رديف بوده‌اند، ياد و سپاسگزاري كنم.

پنجم آذرماه 1389 - اصفهان
اين اثر از آخرين توليدات مديريت موسيقي سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران است كه با حمايت موزه موسيقي و توسط موسسه آواي باربد منتشر شده است و از امروز در دسترس علاقه‌مندان قرار خواهد داشت.