موسیقی ما - کنسرت «ترانه‌های کودکی» توسط گروه کودکان ایران‌زمین به سرپرستی سودابه سالم شب گذشته در تالار وحدت برگزار شد. شب گذشته تعدادی پرشمار از کودکان ایران‌زمین در تالار وحدت گردآمده بودند تا شاهد برنامه‌ای باشند که برای آنان بود اما خاطره‌های دلنشین بزرگتر‌هایشان را نیز همراه داشت.

گروه موسیقی کودکان ایران‌زمین که در میان هیاهو و سروصدای از سر شوق کودکان تماشاگر در تالار وحدت روی صحنه آمدند، داستان دو خواهر و برادر به نام‌های «امید» و «آرزو» را روایت می‌کردند که براساس هر اتفاق، ترانه‌ای آموزنده برایشان اجرا می‌شد.

ابتدا ترانه «خورشید خانم» همراه با برآمدن آفتاب در صحنه اجرا شد. سپس «امید» در حالی که روی صحنه خواب بود، «آرزو» روی صحنه آمد تا برادر را بیدار کند. آنگاه گروه، ترانه «پاشو پاشو کوچولو» را اجرا کردند. «امید» خسته و کسل از خواب بیدار می‌شود و می‌گوید که تمام اعضای بدنش در حال خواب دیدن هستند و این موضوع بهانه‌ای برای قطعه «سلام تنم» می‌شود. سپس با توجه به آنکه مدرسه‌ها تعطیل شده است قطعه «مدرسه موش‌ها» اجرا شد که بیش از آنکه کودکان مخاطب در سالن از آن استقبال کنند، بزرگتر‌هایشان به تشویق همراه با شوق پرداختند.

 «یه بچه دیدم» قطعه بعدی این داستان بود. «امید» غر می‌زند و نمی‌خواهد به خانه مادربزرگش برود اما اصرار، رفتن به سوی خانه مادربزرگ آغاز می‌شود. در میان راه آسیابی را می‌بیند و قطعه «بازی» همراه با بازی آسیاب بچرخ اجرا می‌شود. بچه‌ها همراه با رسیدن به خانه مادربزرگشان قطعه «خونه مادربزرگه» را اجرا می‌کنند. سپس قطعه خاطره‌انگیز «جمجمک برگ خزون» همراه با این بازی قدیمی نواخته می‌شود. «امید» از مادربزرگ غذا می‌خواهد و بعد از رد و بدل شدن دیالوگ‌هایی بین آنان، مادربزرگ برایش آش رشته درست می‌کند که همراه است با اجرای قطعه «آش رشته».

قطعه پایانی این کنسرت «لالایی» است که پیش از اجرای قطعه هانا کامکار به زبان کردی شعری را دکلمه می‌کند و آنگاه این قطعه اجرا می‌شود. دکور انتهای صحنه این کنسرت که رنگارنگ و زیبا بود ابتدا با بالا آمدن خورشید همراه است و در ‌‌نهایت با برآمدن ماه به پایان می‌رسد.

در این کنسرت قطعاتی از ساخته‌های سودابه سالم، نیکل الوندی، محمدرضا عقیلی و بهرام دهقانیار اجرا و اشعاری از مصطفی رحماندوست، احمد بهبهانی، نیکل الوندی، مرضیه برومند و جواد شریف‌پور خوانده شد. «الیا توتونچی» و «پویان منیعی» بازیگران نقش‌های امید و آرزو بودند و محمد عاقبتی کارگردانی بخش نمایش را برعهده داشت که به خوبی از عهده این کار برآمده بود.

ابراز احساسات کودکان و نوجوانان به عنوان مخاطب در این برنامه، نشان از اهمیت و تاثیر بسیار خوب چنین برنامه‌هایی بر آینده‌سازان این مرز و بوم می‌دهد. ضمن آنکه بار آموزشی مناسب و موثر‌تر آن، حمایت همه‌جانبه مسوولان امر را گوشزد می‌کند.