موسیقی ما - جواد رهبر: وندرس در هر فرصتی که پیدا می کند، از علاقهٔ بیحد و حسابش به موسیقی راک صحبت میکند و از زمان حضور حرفهای خودش در عالم سینما هم از هر فرصتی برای ادای دین به موسیقی راک بهره گرفته است. فیلم اول خودش یعنی «تابستان در شهر» (1970) را به گروه انگلیسی «دِ کینکز» ((The Kinks تقدیم و در فیلم بزرگ «رفیق امریکایی» (1977) هم از ترانه «یک دنیا فکر به سرمه» از گروه «دِ کینکز» استفاده کرد. ساندترک فیلم مهم دیگری از وندرس به نام «بهشت بر فراز برلین» (1987) هم پُر از ترانههای گروه «نیک کیو و دِ بد سیدز» است و جالب این است که گروه هم به سردستگی نیک کیو در فیلم ظاهر میشوند و ترانههایشان را به طرزی به یادماندنی اجرا میکنند. برای موسیقی ادامهای بر همین فیلم با عنوان «بسیار دور، خیلی نزدیک!» (1993) وندرس به سراغ گروه ایرلندی U2 هم رفت و این همکاری یکی از خاطرهبرانگیزترین ترانههای آثار وندرس یعنی ترانهٔ «بمان! (بسیار دور، خیلی نزدیک)» را به دوستداران موسیقی هدیه کرد. در همین فیلم هم لو رید، خواننده انگلیسی، اجرای زنده دارد و ترانه عنوانبندی پایانی فیلم را هم نیک کیو، خوانندهٔ استرالیایی، خوانده است. همکاری U2 با وندرس در حین ساخت فیلم «هتل یک میلیون دلاری» و تهیهٔ موسیقی آن ادامه پیدا کرد. وندرس دو مستند طلایی هم برای ادای دین به بزرگان موسیقی سول و بلوز ساخته؛ یکی «کلوب اجتماعی بوئنا ویستا» (1999) و یکی دیگر هم «روح یک مرد» (2003).
افزودن یک دیدگاه جدید