موسیقی ما - شاید «سرگیجه» هیچکاک موفق شده باشد «همشهری کین» ولز را کنار بزند و بهترین فیلم تاریخ سینما لقب بگیرد، اما برندهٔ اصلی این نظرسنجی برنارد هرمان، آهنگساز هر دو فیلم است. موسیقی «سرگیجه» که اخیرا بهترین فیلم تاریخ سینما نام گرفت، ساخته برنارد هرمان است.

نظرسنجی جدید نشریه بریتانیایی «سایت اند ساند» فیلم «سرگیجه» را بهترین فیلم تاریخ سینما خوانده و پس از 50 سال «همشهری کین» را از صدر به زیر آورده است. شاید طرفداران سینما درمورد معیارهایشان به بحث و جدل بپردازند، اما در این درگیری موسیقی برنارد هرمان راه خودش را می‌رود، مردی که آهنگساز دو فیلم اول فهرست است.

مردم اغلب نمی‌دانند چطور اسم کوچک برنارد هرمان را تلفظ کنند، او که آهنگسازی آمریکایی اما شیفته بریتانیا بود. حال باید نامش را با لهجه آمریکایی تلفظ کرد یا بریتانیایی؟

بیوه او، نورما که اهل شفیلد است می‌گوید جواب این سوال بسیار ساده است، همه او را بنی صدا می‌زدند. «ما سال 1967 ازدواج کردیم، من 27 ساله بودم، ما هشت سال شیرین و معرکه کنار هم زندگی کردیم و او بعدش فوت کرد. او همیشه بنی بود.»

وقتی نورما با این آهنگساز که 30 سالی از او بزرگتر بود آشنا شد، هرمان موسیقی فیلم‌هایی را که برایشان به شدت تحسین می‌شد نوشته بود. او وقتی 30 ساله بود با نوشتن موسیقی «همشهری کین» نامی برای خودش بهم زد و همکاری موفقی در موفق‌ترین فیلم‌های آلفرد هیچکاک یعنی «سرگیجه»، «روانی» و «شمال از شمال غربی» داشت.

حتی فیلم معمولی چون «شبح و خانم مویر» (1947) با موسیقی او در یادها مانده است. بسیاری معتقدند او بهترین آهنگساز دنیای سینما بود، هم توانایی خلق نوایی عاشقانه را داشت و هم موسیقی هراسناکی چون موسیقی «روانی».

نورما می‌گوید اگر همسرش زنده بود از موفقیت فعلی «سرگیجه» بسیار خوشحال می‌شد. «احتمالا محبوب‌ترین کارش همین «سرگیجه» بود. بااینکه او را اغلب با موسیقی‌های هراسناک و تکان‌دهنده به یاد می‌آورند، اما بنی یک رمانتیک بزرگ بود. «سرگیجه» را خیلی دوست داشت: فیلم به او این امکان را داد تا بزرگترین قطعه رمانتیک خود را بسازد.»

خط داستانی «سرگیجه» یادآور شور و عدم قطعیت آثار اپرایی است: شخصیت جیمز استیوارت زن کامل باب میل خودش را خلق می‌کند تا او را جایگزین کسی سازد که از دستش داده.

نورما هرمان می‌گوید همسرش از مضمون فیلم خیلی خوشش می‌آمد: «او عاشق موجودات زیبا بود. آن‌ها را به عنوان یک اثر هنری دوست داشت، همانطور که نقاشی‌ها یا شعرهای بزرگ را دوست داشت. بنی همیشه می‌گفت اصلا مهم نیست روی پرده چه چیزی می‌بینی، موسیقی او از چیزی می‌گوید که در اعماق وجود بیننده در جریان است. «سرگیجه» دقیقا چنین حالتی داشت.»

برخی می‌گویند هرمان اصلا شبیه رمانتیک‌ها نبوده و برعکس آدم مغروری بوده. نورما معتقد است اگر ایمان به استعداد خود و کار بسیار و قضاوت آنی یعنی غرور پس هرمان مغرور بوده است.

پروفسور ریچارد آلن، استاد دانشگاه نیویورک که درمورد فیلم‌های هیچکاک بسیار نوشته است «سرگیجه» را نقطه عطف کارنامه هرمان می‌داند. «وقتی به آثار قبل از «سرگیجه» او نگاه کنید، حتی به موسیقی که برای «همشهری کین» ساخته گوش دهید متوجه می‌شوید همه آن‌ها لحنی واگنری دارند. اصلا عجیب نیست او شیفته اپرایی چون «تریستان و ایزولد» بوده باشد. اما او در «سرگیجه» احساساتی را دنبال می‌کند که پیشتر سراغشان نرفته. به نظرم این فیلم حاصل همکاری دو هنرمند بزرگ در دوران اوجشان است.»

هرمان در مجموع موسیقی هشت فیلم هیچکاک را نوشت؛ همکاری که با موسیقی «دردسر هری» در سال 1955 شروع شد. اما یک دهه بعد هیچکاک موسیقی هرمان برای «پرده پاره» را (به گفته هرمان به اجبار تهیه‌کننده) رد کرد و آهنگساز دیگری را جایگزین او کرد و پس از آن دیگر با هم همکاری نکردند.

از آثار مهم هرمان پس از قطع همکاری با هیچکاک نوشتن موسیقی «راننده تاکسی» (1975) برای مارتین اسکورسیزی است که بسیار تحسین شده است.

نورما دوست دارد هرمان و اورسن ولز را «دوقلوهای پردردسر» کمپانی آر.کی.او، تهیه کننده «همشهری کین» توصیف کند. «نمی‌شود گفت موسیقی «همشهری کین» بهتر است یا موسیقی «سرگیجه». بنی به آثارش از یک تا 10 نمره نمی‌داد، همه آثارش باید 10 می‌شدند تا او راضی باشد.»

مطمئنا برنارد هرمان از اینکه پس از 50 سال سلطه «همشهری کین»، دوباره فیلمی صدرنشین شده که موسیقی‌اش کار اوست، بسیار خرسند است. بنی هرمان سال 1975 درگذشت. او برای فیلم «شیطان و دانیل وبستر» برنده اسکار بهترین موسیقی فیلم شد.

منبع: خبر آنلاين

عکس: برنارد هرمان و آلفرد هیچکاک