موسیقی ما - بهمن بابازاده: گروه موسیقی «رولینگ استونز» دوشنبه شب، پنجاهمین سال فعالیت خود را با اجرای یک کنسرت زنده در لندن جشن گرفت. كنسرتی بیست هزار نفره كه مخاطبان این گروه را از هر ردهٔ سنی به لندن كشید و اجرایی بزرگ را رقم زد. یک غافلگیری معرکه و یک دیدار میان دوستداران با بزرگان این عرصه. همین بهانه‌ای شد كه نگاهی گذرا داشته باشیم به فعالیت ها و حاشیه‌های این گروه در همهٔ سال‌های فعالیت‌اش.

» آن شب صد نفره

پنجاه سال پیش یک گروه موسیقی جوان در انگلستان اولین کنسرت خود را با عنوان «رولینگ استونز» برگزار کرد. زمان اجرای کنسرت دوازده ژوئیه ۱۹۶۲، محل آن کلوبی به نام «مارکی» و جمعیت تماشاچی حدود صد نفر بود. اکثر تماشاچیان دوستداران موسیقی جا‌افتادهٔ جاز بودند. اما گروه «رولینگ استونز» بیشتر تحت تاثیر موسیقی «بلوز» سیاهان آمریکا بود. در آن شب هیچ کسی نمی توانست تصور کند که این گروه جوان و کم تجربه زمانی جزو موفق‌ترین گروه‌های موسیقی مردم‌پسند در طول تاریخ خواهند شد و فرهنگ به اصطلاح پاپ یا مردم‌پسند را تا این حد تحت‌ تاثیر قرار خواهند داد. میزان فروش حدود ۱۰ آلبوم آن‌ها که در استودیو ضبط شده است، بیش از دویست میلیون نسخه است.

» پاسخ به بیتلز

این گروه نام خود را از یکی از ترانه‌های خوانندهٔ معروف موسیقی بلوز یعنی «مودی واترز» که پدر بلوز مدرن شیکاگو شناخته می‌شود عاریه گرفت. گروه «رولینگ استونز» موسیقی بلوز متداول در شهرهای بزرگ آمریکا را با نوآوری و اجرایی برگرفته از موسیقی راک که در آن زمان در حال شکل‌گیری بود متحول کرد و دامنهٔ علاقمندان آن را گسترش داد. «رولینگ استونز» به یک موج گسترده برای احیا و نوزایی موسیقی بلوز کمک کرد و توانست این موسیقی را که برای بسیاری از جوانان آمریکایی ناشناخته بود به سبکی مد روز بدل کند.

برخی معتقدند که «رولینگ استونز» در حقیقت پاسخی بود از شهر لندن و جنوب انگلستان به گروه «بیتلز» که در آن سال‌ها پرچمدار موج جدید موسیقی جوان‌پسندی بود که از شمال انگلستان برخاسته بود و جهان را تسخیر می‌کرد. اما این داستان رقابت با «بیتلز» در حقیقت یک شگرد بازاریابی بود. چون اعضای این دو گروه با یکدیگر دوست بودند. به عنوان مثال ترانهٔ دومین آهنگ گروه «رولینگ استونز» به نام «می‌خواهم مرد تو باشم» (که موفقیت اولیهٔ این گروه را رقم زد) را دو عضو گروه «‌بیتلز» یعنی جان لنون و پل مک‌کارتنی سروده‌اند. در طول دهه ۱۹۶۰ اعضای دو گروه همیشه با هم تماس داشتند، موقع ضبط ترانه‌های یکدیگر در استودیو بودند و گاهی در اجرای موسیقی و ضبط ترانه‌های یکدیگر مشارکت می‌کردند.

» روایت وهم آلود عشقی فرازمینی

شهرت گروه «رولینگ استونز» نسل‌های گوناگون و فراز و نشیب‌های دوره‌های مختلف موسیقی راک را دربر می‌گیرد. روح شورشگرانه «میک جگر» خواننده گروه و شیوه نوآورانهٔ ترانه‌سرایی او و از سوی دیگر خلاقیت‌های «کیث ریچاردز» نوازندهٔ اصلی گیتار و سازندهٔ آهنگ‌های این گروه باعث شد که «رولینگ استونز» با ترانه‌هایی نظیر «احساس رضایت»، «‌به من پناه بده» و «همدردی با شیطان» به سرعت به شهرت و موفقیت برسد. «همدردی با شیطان» روایت وهم‌آلود عشقی فرازمینی بود كه در آن دوره توانست به محبوبیتی باور نكردنی دست پیدا كند. در سال ۱۹۷۶ نیز رونی وود رسما به جای میک تایلور به عنوان نوازندهٔ گیتار به این گروه پیوست. گروه «‌رولینگ استونز» پس از این تجدید سازمان در سال ۱۹۷۸ یکی از موفق‌ترین و پرفروش‌ترین آلبوم‌های خود را در آمریکا منتشر کرد که نام آن «بعضی از دخترها» بود. این آلبوم از سبک موسیقی «پانک» بریتانیایی الهام زیادی گرفته بود. یکی از ترانه‌های این آلبوم ترانه رقصی‌ای بود به نام «دلم برایت تنگ شده» که کیث ریچاردز آهنگساز گروه آن را بهترین ترانه رقص دیسکو توصیف کرده است.

در سال ۱۹۸۹ گروه «رولینگ استونز» در جمع بزرگان شهیر عالم موسیقی «‌راک اند رول» پذیرفته شد و به هنگام اعلام این خبر مسئولان این انجمن گفتند که «رولینگ استونز» براساس میزان محبوبیت مردمی و نظر مثبت منتقدان، بزرگترین گروه موسیقی راک اند رول در جهان است.

در سال ۱۹۹۳ بیل وایمن یکی از اعضای اولیه از این گروه جدا شد و بنابراین فقط سه نفر از اعضای بنیانگذار آن باقی ماندند: «میک جگر» خواننده و ترانه سرا، «کیث ریچاردز» نوازنده گیتار و سازنده آهنگ‌ها و چارلی واتس نوازنده جاز. شهرت گروه «رولینگ استونز» نسل‌های گوناگون و فراز و نشیب‌های دوره‌های مختلف موسیقی راک را در برمی گیرد. از سبک موسوم به خلثه در دهه ۱۹۶۰ گرفته، تا سبک موسوم به دیسکو و بعد پانک در دهه ۱۹۷۰ تا بالاخره آنچه که در دهه‌های بعد به موسیقی راک استادیومی شهرت یافت. منتقدان موسیقی می‌گویند که دلیل اصلی موفقیت طولانی مدت گروه «رولینگ استونز» ریشه‌های قوی موسیقی این گروه در موسیقی سول و بلوز است. این گروه هنوز هم با انرژی فراوانی به تولید آلبوم‌های جدید و اجرای کنسرت ادامه می‌‌دهد. آخرین آلبوم استودیویی این گروه «ضربه بزرگ» نام دارد که در سال ۲۰۰۵ به بازار آمد.

» شورشی باش!

در سال ۱۹۶۳ یکی از اعضای گروه به نام «ایان استوارت» نوازنده پیانو، به خاطر این‌که قیافه و ظاهر شورشی‌ای مثل سایر اعضای گروه نداشت توسط مدیر برنامه‌های «رولینگ استونز» اخراج شد! ولی او تا زمان مرگ خود در سال ۱۹۸۵ به عنوان همکار و نوازنده در استودیوهای ضبط با گروه همکاری می کرد.

در سال ۱۹۶۹ نیز یکی از اعضای موسس این گروه به نام «برایان جونز» پس از آن‌که از گروه کنار گذاشته شد با غرق کردن خود در استخر خانه‌اش خودکشی کرد.