
موسیقی ما - رابین گیب، خواننده گروه «بیجیز»، بر اثر سرطان روده در سن 62 سالگی در لندن درگذشت و اینگونه گروه «بیجیز» یك برادر دیگر را هم از دست داد و از سه عضو اصلی این گروه كه سه برادر بودند تنها یكی باقی مانده؛ بری گیب.
حدود یك سال و نیم پیش بود كه پزشكان پس از عمل جراحی روده تشخیص دادند كه رابین گیب به سرطان روده مبتلا است. پزشكان او در یك جراحی غدهای را یافتند و تشخیص دادند كه او به سرطان روده مبتلاست. البته در دو ماه اخیر اخبار ضد و نقیضی درباره احوال گیب به گوش میرسید. گیب در ماه فوریه سال 2012 گفته بود كه وضع جسمانی او رو به بهبودی گذاشته و امیدواری خود را در مورد درمان كامل از این بیماری ابراز داشته بود. پس از آن اما وضع وی بار دیگر رو به وخامت گذاشت و گیب پس از ابتلا به بیماری ذاتالریه وارد كما شد، اما یك هفته پس از آن به هوش آمد.
خانواده رابین گیب اعلام كرد كه وی یكشنبه (20 مه) بر اثر ابتلا به سرطان روده و كبد در سن 62 سالگی در لندن چشم از جهان فرو بسته است. موریس گیب، برادر دوقلوی رابین نیز در سال 2003 بر اثر بیماری سرطان روده در سن 53 سالگی درگذشته بود. بری گیب تنها بازمانده این گروه، سه سال از این دو برادر دوقلو بزرگتر است و در واقع «رییس» گروه و مغز مقتصد «بیجیز» محسوب میشد.
گروه «بیجیز» شاید در ایران خیلی شناختهشده نباشد و حتی برای آنها كه خیلی جدی موسیقی راك و پاپ را پیگیری میكنند، این گروه تا این حد پرطرفدار و افسانهای به نظر نیاید اما گروه «بیجیز» جزو معدود گروههای تاریخ موسیقی است كه در این سالها با فروش بیش از 220 میلیون نسخه از آثارشان ركورد كمنظیری به ثبت رساندهاند. بالاتر از آنها تنها الویس پریسلی، بیتلز، مایكل جكسون و پل مككارتنی قرار گرفتهاند. این مساله نشاندهنده محبوبیت فوقالعاده «بیجیز» در سراسر دنیاست. برادران گیب (بری، موریس و رابین) در «Isle of Man» به دنیا آمدند و موسیقی از همان آغاز بخش ثابت و مهمی از زندگی آنها بود. نخستین مرتبه كه این سه برادر روی صحنه ظاهر شدند، بری 9 ساله و رابین و موریس دوقلو شش ساله بودند. در سال 1958 بود كه خانواده گیب به استرالیا مهاجرت كرد.
استعداد ذاتی این سه برادر در خوانندگی در همان دوران نوجوانی خودش را نشان داد. در یك برنامه كه قرار بود آنها بهجای چند نفر دیگر تنها لبخوانی كنند، موریس صدای ضبط را قطع كرد و خود ترانه را خواند كه بسیار مورد توجه و تشویق حاضران قرار گرفت. این روند را ادامه دادند و در مراسم مختلف یا جشنها و فستیوالها این سه برادر با هم ترانههایی را میخواندند. این فعالیتها در ابتدا تنها برای كسب درآمد كوچك برای عدهای نوجوان محسوب میشد.
در این قبیل اجراها بیل گود كه خوانندگی آنها را در سیرك اسپیدوی مشاهده كرده بود آنها را به رادیو «DJ Bill Gates» معرفی كرد و عنوان «بیجیز» كه مخففی است از نام برادران گیب را روی آنها نهاد. این اتفاق باعث شد در سال 1960 شوهای تلویزیونی و همچنین برنامههایی در پاتوقهای موسیقی ساحل را اجرا كنند.
در این میان بری، با استعدادی كه در ترانهسرایی داشت توانست نظر مثبت کول جوی را كه یكی از ستارگان آن دوره در استرالیا بود، جذب كند و وی به این برادران كمك كرد تا بتوانند در فستیوال سال 1963 آثار خود را تحت عنوان گروه «بیجیز» ضبط كنند و در چند سال توانستند چندین آهنگ را ضبط كنند اما خانواده تصمیم گرفته بود كه به انگلیس برگردد و این موجب ناراحتی آنها شده بود؛ در هر حال با بازگشت به انگلیس شانس بزرگی برای این سه برادر به وجود آمد، آنها متوجه شدند كه یكی از قطعاتشان به عنوان «Spicks and Specks» توانسته است در استرالیا رتبه یك را كسب كند!
اما مهمترین اتفاق در این زمینه این بود كه قبل از ترك استرالیا، نمـــونهای از كارهای آنان به برایان اپستین، مدیر برنامههای گروه «بیتلز» و مدیر فروشگاه و كمپانـــی «NEMS» ارسال شده بود؛ وی نمونه كار را به رابرت استیگوود، که به تازگی به «NEMS» آمده بود داد كه با مشاهده آثار، برادران با قراردادی پنج ساله زیر نظر این شركت رفتند و آلبومها و ترانههایشان را شروع به ضبط كردند. در سالهای پایانی دهه آخر دهه 1960، گروه «بیجیز» چندین آلبوم موفق تولید و منتشر كرد و سرانجام توانست جایی برای خود در صحنه موسیقی پاپ دنیا باز كند. ترانه های پرفروش و محبوبی چون «Massachusetts»، «Holiday»، «I Started a Joke» و «To Love Somebody» استعداد فوقالعادهٔ اعضای این گروه محبوب را در سرودن، ساختن و اجرای ترانه نشان میدهد.
در دههٔ 1970 میلادی گروه «بیجیز» به اوج موفقیت خود دست یافت. چهار ترانه از فیلم معروف «ساتردی نایت فیور» با بازیگری جان تراولتا، ساخته و پرداخته گروه «بی جیز» است و بدون شك از ترانههای جاودانی دنیای پاپ و از محبوبترین ترانههای دیسكویی به شمار میرود.
ناگفته نماند كه آلبوم موسیقی متن فیلم «ساتردی نایت فیور» بیش از 40 میلیون نسخه در سراسر جهان به فروش رفته و از این رو نیز از پرفروشترین آلبومهای موسیقی متن در جهان محسوب میشود.
این آلبوم 24 هفته تمام در امریكا و 18 هفته در بریتانیا در صدر جدول آلبومهای پرفروش روز قرار داشت و در سال 1979 نیز جایزه «گرمی» را به عنوان بهترین آلبوم سال دریافت كرد.
در سال 1979 گروه «بیجیز» آلبوم «Spirits Having Flown» را منتشر كرد كه مجموعا 20 میلیون نسخه از آن به فروش رسیده. پس از این آلبوم، دوران طلایی و اوج «بیجیز» هم كم و بیش به سر رسید.
در دهه هشتاد، برادران گیب برای بعضی از خوانندگان همكار ترانه و آهنگ ساختند كه شماری از آن نیز موفق بودهاند، از جمله ترانه «Chain Reaction» با صدای دایانا راس، «Woman in Love» با صدای باربارا استرایسند و ترانه «Islands in the stream» با صدای دالی پارتون و كنی راجرز. در سال 1987 گروه بیجیز با ترانه «You win again» توانست با موفقیتی قابل توجه به صحنه موسیقی پاپ بازگردد.
بیش از 1500 گروه آثار آنها را ضبط كردند و همچنین ترانه «چقدر عشق تو عمیق است؟» از معروفترین آثار آنهاست كه توسط 400 هنرمند بازخوانی شده است. آثار آنها توسط هنرمندانی همچون اریك كلپتون، الویس پریسلی، ال گرین، نینا سیمون، رد هات چیلی پپرز، التون جان، تام جونز و... بازخوانی شده است.
گروه «بیجیز» یا به عبارتی، برادران گیب تنها كسانی هستند كه شش ترانه آنها توانسته است به ترانهٔ شماره یك بدل بشود و قلهٔ ترانههای پرفروش روز را فتح كند. گذشته از آن پنج ترانه «بیجیز» همزمان جزو 10 ترانه پرفروش روز بودهاند که رکوردی بیهمتاست.
رابین گیب دو بار ازدواج كرد و سه فرزند از خود به جای گذاشت. همانطور كه در پیش اشاره شد، موریس برادر دوقلوی رابین در سال 2003 بر اثر ابتلا به بیماری روده از دنیا رفت. اندی، دیگر برادر وی كه عضو گروه «بیجیز» نبود، در سال 1988 بر اثر اعتیاد به مواد مخدر جان خود را از دست داد.
گیب در ماه مارس سال جاری در گفتوگویی با نشریه بریتانیایی «سان» با اشاره به مرگ عزیزانش گفته بود: «گاهی اوقات از خود میپرسم كه شاید تمام تراژدیهایی كه خانوادهام طعم آن را چشید و تمام این چیزهایی كه در این اواخر برای خودم پیش آمده، بهایی باشد كه ما باید در ازای تمام موفقیتها و خوشبختیهایمان میپرداختیم.»
منبع: روزنامهٔ اعتماد (ترجمه: ریما آسا)
افزودن یک دیدگاه جدید