امروز به خبری برخوردم که به راستی جای تاسف شدید دارد. و آن قیمت بلیطهای ملی ترین جشنواره ی موسیقی بود . این قیمتها کمابیش از طریق رسانه های دیگر نیز شنیده شده بود ولی عمق فاجعه بیش از آن است که تصور شود .
در تمام دنیا و حتی در ایران وقتی نام دولت و همکاری دولت با بخشی به میان می آید همه ی اذهان انتظار دارند مشکلات کم شود نه آنکه زیاد شود . در کشوری مثل کشور ما که حتی آب و برق نیز با کمک و یارانه ی مستقیم ودر آینده غیر مستقیم دولت به مردم عرضه میشود و در خبرهای چندین سال پیش میخواندیم که قرار است حتی یارانه ی مخصوص فرهنگ به خانواده ها مستقیما تقدیم شود ، انتظار می رفت قیمت بلیط کنسرتهای جشنواره ی موسیقی فجر بسیار کمتر از کنسرتهای عادی و درواقع خصوصی باشد . حال آنکه این قیمتها نه تنها کمتر نشده بلکه در مواردی زیاد هم شده . سوال این است که بود و نبود دولت در عرصه ی هنر ایران چه فرقی میکند؟ آیا دولت به نیروی انتظامی برای برگزاری جشنواره ی موسیقی فجر پولی پرداخت میکند؟ آیا سالنهای تالار وحدت ، کشور ، رودکی که همه در اختیار دولت هستند توسط خود دولت اجاره میشوند؟ به راستی دلیل این گرانی چیست ؟ در حالی که تمامی دولتهای صاحب فرهنگ غنی به نوعی سعی در معرفی فرهنگ خود از هر طریقی را داند چرا ما باید با این مشکلات در این راه سنگ اندازی کنیم؟ تمامی دوستان علاقه مند به موسیقی میدانند که گروهای مطرح ایرانی به جشنواره هایی مثل مراکش دعوت میشوند و دولت کشور میزبان از میهمانان به خوبی پذیرایی میکنند در حالی که همین هنرمندان برای اجرای یک کنسرت در پایتخت کشور هفت هزار ساله ی خود مجبورند از هفت خوان رستم بگذرند.و از همه ی اینها گذشته در شهر سرشناس ترین مرد موسیقی ایران تمام کلاسهای موسیقی را تعطیل کنند و در اقدامی از این دست برگزاری کنسرت را در آن شهر و بسیاری دیگر شهر ها تحریم کنند .
روی سخن با وزارت محترم ارشاد است که چرا باید بلیط ملی ترین جشنواره ی موسیقی ایران به گرانترین قیمت ممکن برسد ؟
آیا نیروی انتظامی که صبح تا شب از رسانه ی ملی برای همکاری خود با سینماگران تبلیغ میکند نباید روزی به این فکر بیافتد که موسیقی هم جزئی از هنر این مملکت است و باید با موسیقی دانان نیز همکاری کرد؟
این هماهنگی ها بین دستگاهای ذی ربط باید توسط مدیریتی شایسته شکل بگیرد که خود دلسوخته ی فرهنگ و هنر این مرز و بوم باشد نه آنکه در جایی به صراحت بگوید:" ترويج موسيقي جزو شئون اسلامي و ايراني نيست و ما وظيفه ترويج را جزو شئون تلقي نمي کنيم اما جامعه جوان ما به موسيقي نياز دارد. که اين نياز از طريق گرايش عده اي به رشته هنر مسيقي برآورده مي شود."
در پایان سوال این است که آیا دولت نباید همکاری های خود را با اهالی فرهنگ و هنر راقعی تر کند تا انکه تنها نام وزارت ارشاد در پوستر این برنامه ها دیده شود.