برای كودكی كه تازه یك‌ساله شده است كادو چه می‌آورند؟ یك جفت كفش؟ كیكی با شمع یك سالگی؟ چیزهایی كه برای آینده‌اش خوب باشد یا آغوشی باز و لبخندی گرم كه به او دل‌گرمی ببخشد؟ گرچه این روزها كادوهای معنوی مد نیست و بیشتر كیك و كفش می‌چسبد، اما من برای «موسیقی ما» كه از تولد كنارش بوده‌ام تا الان كه تاتی‌تاتی‌هایش را شروع كرده است دل‌گرمی می‌آورم و امیدوارش می‌كنم به ماندگاری.
بی‌شك تكراری‌ترین حرفی كه می‌شود برای تولد و سال‌گرد تولد رسانه‌ای گفت این است كه همیشه جای خالی رسانه‌ای كه بیاید و اخبار موسیقی ایران و جهان را به صورت پیوسته پوشش دهد خالی بوده و حالا رسانه‌ای پیدا شده كه این كار را انجام می‌دهد. اما واقعیت فراتر از این حرف‌هاست. شخصا برای من كه سال‌هاست زندگی‌ام به موسیقی و اخبار آن گره خورده است هرگز سایت‌هایی كه تنها به جمع‌آوری اخبار خبرگزاری‌های مختلف می‌پرداختند و رسانه‌شان تبدیل می‌شد به انبار اخبار موسیقی فارس و مهر و ایسنا، چند وبلاگ و... كافی نبودند و ظهور «موسیقی ما» به عنوان رسانه ای كه از ابتدا داشتن اخبار تولیدی را جزو وظایف‌اش می‌دانست واقعا اتفاق بزرگی بود. «موسیقی ما» نه تنها اخبار مهم موسیقی ایران و جهان را پوشش می‌دهد بلكه اخبار تولیدی خودش را هم كنار آن‌ها قرار می‌دهد تا به معنای واقعی پوششی دقیق صورت گرفته باشد.
در كنار این‌ها نمی‌شود به راحتی از كنار پرونده‌های پر‌و‌پیمانی كه هراز‌گاهی به مناسبت‌های مختلفی هم‌چون «مرگ مایكل جكسون»، «تفنگ‌ات را زمین بگذار شجریان» و... در سایت تولید می‌شود گذشت. اتفاقی كه بی‌شك تا پیش از این در رسانه‌های مجازی در حوزه موسیقی نیفتاده بود.
یكی از خوشحالی‌های من در این روزها این است كه «موسیقی ما» آگهی می‌گیرد، تبلیغ كنسرت‌های مختلف را می‌زند و از این دست كارها. برای ما مطبوعاتی‌ها كه طعم تلخ و دائمی بسته‌شدن رسانه‌هایمان را به دلیل مشكلات مالی بارها و بارها چشیده‌ایم همیشه اگهی سوپاپ اطمینانی بوده است برای فعالیت بیشتر، برای بیشتر دل‌گرم شدن و برای ماندگاری. شاید هم من و هم شما توقع‌مان بیشتر از این حرف‌ها باشد...شاید شما فكر كنید كه بهتر است كه آگهی‌های كنسرت‌ها در «موسیقی ما» باید بیشتر از این حرف‌ها می بود اما یادتان باشد كه ما الان در جشن تولد یك سالگی حضور به هم رسانده‌ایم و از یك كودك یك‌ساله كمتر كسی توقع گفتن كلماتی بیشتر از «مامان و بابا» را دارد و اگر احیانا این وسط‌مسط‌ها زبان‌اش به گفتن كلماتی دیگر هم باز شد باید برایش كف زد. كاری كه باید برای «موسیقی ما» كرد.
اما كودك یك‌ساله ما اشتباهات كه نه اما كاستی‌هایی هم داشته است. عمده این كاستی‌ها را شاید بتوان در انتظار برای جریان‌سازی از بیرون سایت دانست. كمتر پیش آمده كه «موسیقی ما» خودش جریان‌سازی كند. بیشتر ماجرا این‌طور پیش‌رفته است كه «موسیقی ما» ادامه‌دهنده خوبی بوده است و پی‌گیری جریان‌های را انجام داده اگرچه در مواردی نظیر این اتفاق به صورت همان پرونده‌هایی كه گفتم به خوبی انجام شده اما توقع می‌رود كه در آینده این شكل كارها به صورت مرتب‌تر مثلا اگر نمی‌شود هفته‌ای اما ماهانه انجام بشود.
و اما موسیقی جهان...واقعا شما كه نمی‌دانم از دوستان مطبوعاتی‌ام هستید كه در حال خواندن این نوشته هستید یا از علاقه‌مندان به «موسیقی ما» یا شاید هم موزیسین‌ها...به هر حال شما به من بگويید جای دیگری را جز «موسیقی ما» می‌شناسید كه اصلا بشود اخبار مهم موسیقی جهان را از آن‌جا پیدا كرد. من به ضرس قاطع به شما اطمینان می‌دهم كه هیچ جایی برای این‌كار وجود ندارد. این یعنی اتفاقی در این رسانه –عامدانه اصرار دارم كه بیشتر روی لفظ رسانه تاكید كنم تا سايت، چرا كه معتقدم «موسیقی ما» واقعا بیشتر از یك سایت عمل كرده است- افتاده است كه تا پیش از این نیفتاده. این یعنی یك اتفاق مبارك در حوزه موسیقی.
رضا یزدانی در نوشته‌اش گفته بازدید میلیونی را برای «موسیقی ما» آرزومند است. واقعا آرزوی خوبی است. بروزنامه‌ها و مجلات به فروش‌شان می‌نازند و سایت‌ها به بازدید‌كننده‌های‌شان. من هم همین آرزو را برای سايت «موسیقی ما» دارم اما آرزوهای دیگری هم دارم. مثل این‌كه سایت اخبار تولیدی‌اش بیشتر باشد، موسیقی جهان هم پرونده‌هایش را بیشتر كند. حجم سایت كه به نظر می‌آید بالاست كمی پايین‌تر بیاید تا با سرعت‌های پایین اینترنت ایران هم بتواند به‌راحتی آیتم‌های مختلف آن را دید، جست‌وجوی در سایت واقعا مشكل است و اغلب به جواب نمی‌رسد كه اگر درست شود خیلی كارها را راه می‌اندازد. به هر‌حال از قدم و ندیم گفته‌اند كه آرزو بر جوانان عیب نیست. ما هم حق داریم برای كودك یك‌ساله‌ای كه دارد شمع تولدش را در یك جشن اینترنتی فوت می‌كند هزار و یك آرزوی دور و دراز داشته باشیم...داشت یادم می‌رفت بگویم «تولدت مبارك، هزارساله باشی» و در پایان این‌كه می‌توانی روی ما، بازدیدهای‌مان، مطالب‌مان و حضورمان حساب باز كنی.