یک لحظه عاشق شو
امتیاز:
خواننده:
حامی
ترانه سرا:
بابک صحرایی، پوریا ربیعی، بیژن بیرنگ
آهنگساز:
حامی، ستار اورکی، رضا تاجبخش، علیرضا قرایی منش، علی موثقی، علی بیرنگ
تنظیم کننده:
حامی، ستار اورکی، رضا تاجبخش، نیکان، مهران خلیلی، علی موثقی، علی بیرنگ
میکس و مسترینگ:
استودیو پاپ (حمیدرضا آداب) / نظارت کیفی میکس و مسترینگ: ناصر فرهودی و حامی
ژانر:
انتشارات:
آوای مهر میهن / پخش: سیما شهر
طراح جلد:
روی جلد: بهنام دریایی / داخل جلد: علیرضا اکّار
تعداد قطعات:
13
فصل انتشار:
زمستان
ماه انتشار:
بهمن
سال انتشار:
1392
لیست فطعات:
تعداد رأی: 115
(115 رأی)
تعداد رأی: 95
(95 رأی)
تعداد رأی: 94
(94 رأی)
تعداد رأی: 120
(120 رأی)
تعداد رأی: 78
(78 رأی)
تعداد رأی: 71
(71 رأی)
تعداد رأی: 77
(77 رأی)
تعداد رأی: 63
(63 رأی)
تعداد رأی: 101
(101 رأی)
تعداد رأی: 91
(91 رأی)
تعداد رأی: 73
(73 رأی)
تعداد رأی: 76
(76 رأی)
تعداد رأی: 64
(64 رأی)
مظالب مرتبط :
دیدگاهها
امروز به اتفاق 4 نفر از دوستان اهل موسیقی این آلبوم رو گوش دادیم. به نظر همه ما این آلبوم یه سری نقاط قوت داشت و یه سری نقاط ضعف.
نقاط قوت:
قطعات 1 و 3 و 4 از هر لحاظ زیبا هستند. قطعات 1 و 3 قطعات انرژیک و مثبتی هستند و قطعه 4 هم تنظیم زیبایی داره و حامی هم بسیار خوب ترانه رو اجرا کرده. بخصوص از دقیقه 4.24 که پایانی بسیار زیبا و شنیدنی داره. قطعه 3 بسیار شبیه به اجراهای سیروانه اما حامی خوب از پسش بر اومده.
قطعه 5 تنظیم فوق العاده ای داره و تمی شبیه موزیک جاز همراه با پیانویی بسیار زیبا.
نقاط ضعف: با اجرای فوق العاده قطعه 1، توقع ها بالا میره و انتظار داریم قطعات بعدی بسیار بهتر باشند. اما قطعه 2 تمام انرژی اول آلبوم رو ازت می گیره و انقدر یکنواخت خونده شده و ترانه ساده ای داره که سریع دوست داری بری قطعه 3 که خوشبختانه قطعه 3 عالیه.
وقتی به ططعه 5 یعنی "دست خودم نیست" میرسی از تنظیمش لذت می بری و دوست داری همراه ریتم پرواز کنی. اما وقتی حامی میگه: وقتی که نیستی، دلگیرم از من، می پاشم از من، طاقت میارم... خیلی بد خونده شده و شنونده سریع متوجه یک موضوع میشه: این قطعه اول آهنگسازی شده و تنظیم شده و سپس ترانه روی اون ساخته شده. متاسفانه علی رغم این تنظیم عالی، ترانه ضعیف و خوندن حامی که نه چندان دلچسب نیست به این قطعه صدمه میزنه.
قطعه 6: توی اوج حادثه، تنها با من حرف بزن، وقتی شب بی نفسه، تنها با من حرف بزن!!! ترانه خیلی ضعیفه. تنظیم یه جاهایی خوب میشه مثل دقیقه 1.35. اما دوباره: نمیشه از کویری خشک، مسیر رویشو پرسید، باید از قطره بارون نگاه گندمو فهمید؟! یه جورایی انقدر تو این ترانه تمثیل وجود داره آدم خسته میشه. و این موضوع متاسفانه تا آخر آهنگ ادامه داره.
قطعه 7: به حامی نمیاد از این نوع آهنگ ها رو اجرا کنه. خیلییییییییییی معمولیه. این تم آهنگ برای سالها پیشه. شاید چیزی حدود 10 سال پیش یا بیشتر که آهنگ هایی این چنین می شنیدیم. بسیار اروم و یکنواخت با ساز دهنی بدون هیچ فراز و فرودی. چیز خاصی برای آلبوم نداره. هیچ حسی از این آهنگ نگرفتیم. نه ترانه نه تنظیم و نه صدای خواننده. بیشتر خوابمون گرفت.
قطعه 8: شاید اگر توسط استاد محمد نوری اجرا میشد بهتر بود. اولین اشتباه قرار گرفتن این قطعه بعد از قطعه 7 بود. دو قطعه ارام پشت سر هم. اصلاً دیگه انرژی برامون نموند. به نظرم این قطعه جاش توی آلبوم نبود. هرچند یه جور حس وطن پرستی در شنونده ایجاد می کنه اما بهتر بود به عنوان قطعه آخر انتخاب میشد.ما قطعات بسیار بهتری برای ایران و ایرانی داشتیم که بمراتب بهتر بوده.
قطعه 8: من سوالم از حامی اینه: برای چی قطعه ای که برای " آلبوم کاوه" ساختی و مربوط به 1سال و نیم پیش میشه رو باید در آلبومش بیاره؟؟؟ درسته "کاوه" رو کمتر کسی میشناسه. اما به نظرم این کار حامی یعنی آوردن یک قطعه ار آلبومی که برای یه نفر دیگه ساخته و باهاش همخوانی کرده در آلبوم خودش، خیلی خیلی کار اشتباهی بوده!
قطعه 9: یاد قطعه "انتظار" از آلبوم آخدا افتادم. تنظیم های ستار اورکی و انگار حامی می خواد بخونه: چه سخته جدایی، امیدی ندارم... اما خب این ترانه فرق می کنه. نه اینکه این قطعه بد باشه. تنظیمش خوبه و زیباست. مساله سر تکراره. تو آلبوم آخدا حد اقل دو قطعه شبیه این قطعه بوده. پس نمیشه گفت کار جدید یا پیشرفت به جلو. کلمه قفس فکر کنم برای چندمین بار تو این آلبوم تکرار میشه. فکر کنم تو بیشتر آلبوم های حامی قفس نقش مهمی داره. هر چند در نهایت برای کسی که آلبوم آخدا رو گوش نکرده باشه، لذت بخشه اما از نظر ما کاری تکراری بوده.
قطعه 10: این قطعه در اصل برای هنرمند دار...ش بوده که با تنظیمی فوق العاده اجراش کرده. اما حالا حامی به یاد استاد بابک بیات خونده. باشه مشکلی نیست. اما سوال اینجاست: چرا این قطعه؟ مگر اجرای اون هنرمند بهتر و بمراتب عالی تر نبوده؟ و دوم اینکه چند قطعه پشت سر هم ارام و ارم و آرام؟ خیلی فضای قسمت دوم آرومه. همه این قطعات شبیه هم شدند. پس کو قطعات انرژیک مثل 1 و 3؟
قطعه 12: بهتر بود قطعه 11 حذف میشد و این قطعه که با صدای استاد بیات بود در آلبوم گذاشته میشد. دیگه واقعاً حالی برای شنونده نمی مونه و مطمئناً میره دوباره اول آلبوم و از خودش می پرسه: ای بابا چرا اینجوری شد؟ واقعاً تموم شد؟ اینکه خیلی غمگین بود!!!
در کل چند ایراد بزرگ این آلبوم داره:
1. با قطعات 1 و 3 و 5 اوج می گیره و انتظار مخاطب رو بسیار بالا می بره، از 6 به بعد به سراشیبی میفته و انقدر آروم میشه که تحمل قطعات بعدی به شدت سخت میشه. چون به زیبایی اول آلبوم نیست.
2. تکرار کارهای قبلی، استفاده از فضایی غم آلود برای بیشتر قطعات، مناسبت نداشتن بیشتر قطعات با اسم آلبوم و پر کردن آلبوم با 12 قطعه به زور. کاش با 8 قطعه منتشر میشد اما با کیفیتی بهتر. نیاز به این همه قطعه با تمی شبیه به هم نبود.
با امید اینکه خواننده های ما بیشتر روی ترانه دقت کنند و انقدر فضای جامعه رو به سمت غم و انوه سوق ندن. چیزی که ما الان نیاز داریم، فضایی شادتر و بهتره. بخصوص با فرارسیدن نوروز و بهترین روزهای سال.
صفحهها
افزودن یک دیدگاه جدید