گاهی آنچه را در دوردست‌ها می‌جویی در همین نزدیکی است. نزدیک‌تر از دور یک ادعا نیست. دغدغه‌ی من در مورد کمانچه است. بیان احساسات، نیازها و تمایلات در قالب خاصی رخ می‌دهند و برای هر انسانی با دیگری تفاوت دارد؛ یکی در نثر؛ دیگری در نظم، مجسمه‌سازی، موسیقی و... موسیقی در قالب زمان معنا می‌یابد؛ پدیده‌ای منظم، دارای تکرار و پایان؛ شامل عناصری چون دینامیک، ملودی، هارمونی، بافت و... که در قالب فرم معرفی می‌شوند.
مفهوم مدولاسیون در غرب درحقیقت تغییر و دگرگونی برای حرکت و تنوع صوتی در یک آهنگ است و انواع ثابت و موقت دارد که از بسیاری جهات شباهت‌هایی با سیستم راه‌گردانی در شرق دارد. در حقیقت، آهنگساز، خواننده و نوازنده با اتکا به مدولاسیون، با توجه به قوانینی ثابت، گاه یکی از این سه پارامتر را تغییر می‌دهد: ۱. تغییر تُنالیته و مُدالیته ۲. تغییر مُدالیته و ثابت ماندن تُنالیته ۳. تغییر تُنالیته و ثابت ماندن مُدالیته. به عبارت دیگر، نوازنده گاهی در طول یک اثر مُدگردی، و گاهی تُن‌گَردی می‌کند و البته در مقاطعی می‌تواند هر دو را با هم در اثرش دخیل کند.
در نزدیک‌تر از دور کوشش نوازنده در راستای مخدوش‌نشدن تکنیک‌های کمانچه و همچنین حفظ اصالت جمله‌ها و ملودی‌های مرتبط با موسیقی دستگاهی ایران بوده است و برای دستیابی به گستره‌ی وسیع‌تر از ملودی‌های ناب و اصیل از هر سه‌ی این پارامترها استفاده شده است. با انتخاب گامی از دستگاه شور به آواز افشاری و آواز اصفهان مُدگردی می‌شود و این مُدگردی پیرامون نت رِ صورت می‌گیرد و در فرصت‌های مناسب با اتکا به گردش ملودی و زمینه‌سازی تُن‌گردی نیز می‌کند. به صورت طبیعی خاتمه‌ی اثر نمودی از مد و تُنِ آغازین است، یعنی رجعت به شور رِ.
نگاه من به این ساز تک‌بعدی نبوده است زیرا معتقدم هیچ‌یک از سازهای ایرانی چه در تکنوازی و گروه‌نوازی و چه در به‌کارگیری فرم‌های مختلفِ موسیقایی محدود نیستند. هدف من از این مجموعه نشان دادن توانایی‌های ساز کمانچه در ارائه‌ی فرم‌های مختلف موسیقایی است: از فرم‌های آوازی و ضربیِ مرسوم موسیقی سنتیِ ایران گرفته تا فرم‌های غیرایرانی.
در این راه استاد مهربانم، شروین مهاجر، مرا بسیار یاری کردند که از این ایشان کمال تشکر را دارم.
مهرزاد اعظمی‌کیا
پاییز ۱۳۹۲