موسیقی ما - مدیرِ یکی از قدیمی‌ترین فروشگاه موسیقی ایران، حالا یازده سالی است که یک شرکت انتشاراتی موسیقی هم دارد با نامِ «آواخورشید».  ۲۷ فروردین‌ماه، تولد ۱۱ سالگی انتشاراتِ‌  «آوا خورشید» بود و دیروز - اول اردیبهشت‌ماه-  صدمین آلبومش را منتشر کرد؛ آلبومی با نام «مهراب» با آهنگسازی «رامین ترکیان».  او البته نخستین اثرش  با عنوان «خاموشی دریا» را نیز باز نشر کرد و این در حالی است که با انتشار آثار جدید، قیمت آلبوم‌های شرکتش را از ۱۰ هزار تومان به ۱۲ هزار تومان تغییر داد، همه‌ی اینها بهانه‌ای برای گفت‌و‌گو با «بابک چمن‌آرا» شد که در ادامه می‌خوانید.
 

• این روزها یازدهمین سالروز تولدِ آوا خورشید است و همزمان انتشارِ صدمین اثر از این شرکت. اگر موافق باشید، ابتدا از این ماجرا آغاز کنیم که اصلا چه اتفاقی افتاد که بتهوون، بعد از دهه‌ها فروشگاه، به فکر تاسیس یک انتشارات در زمینه‌‌ی موسیقی افتاد؟

درست است که «آوا خورشید» در سال 83 ثبت شد؛ اما ما در سال 79-78 برای ثبتِ آن اقدام کرده بودیم و من تمامِ‌ مراحل ارشاد و همچنین الزاماتی چون دریافت سوء‌پیشینه و مجوزهای اماکن را نیز از سر گذرانده بودم؛ اما آن زمان‌بندی در ثبت موسسات در ارشاد وجود داشت که مدیرعاملانِ شرکت‌ها باید متاهل بودند و من نبودم؛ به همین خاطر پرونده‌ی‌ من معطل ماند. بعد از یکی- دو سال این بند حذف شد و خودشان به من اعلام کردند که پرونده‌ات به جریان افتاده تا در نهایت فروردین ماه سال 83 مجوز فعالیت‌های ما صادر شد. البته ما قبل از تولد «آواخورشید» نیز، آثاری را تولید کرده بودم؛‌ اما با مجوز بقیه‌ی همکاران.
 

• یادتان می‌آید با کدام انتشارات؟‌

شرکت نی‌داود (منوچهر آزادی) و ترانه شرقی (محسن رجب‌پور).
 

• حالا یازده سال از شروع به کار نشر می‌گذرد، در این مدت فکر می‌کنید تا چه اندازه توانسته‌اید به ایده‌هایتان دست پیدا کنید؟

به هر روی ما ایده‌های بسیاری برای انتشارات داشتیم که در این مدت به بخشی از آن رسیده‌ایم و به بخشی دیگر نه؛ این هم به مسایلی باز می‌گردد که چندان ارتباطی با ما نداشته و تمام فعالان عرصه‌ی موسیقی کم‌وبیش با آن آشنا هستند. در این سال‌ها ما آثاری از تک‌نوازی ایرانی، گروه‌نوازی ایرانی، موسیقی کلاسیک ایرانی و همچنین موسیقی فیلم و ادبیات منتشر کردیم. ضمن آنکه آثاری در موسیقی پاپ، راک، جز و فیوژن نیز به انتشار درآوردیم. در این سال‌ها در زمینه‌ی انتشار آثار با اساتیدی چون محمدرضا درویشی، فریدون شهبازیان، حمید متبسم،‌ علی رهبری و همچنین کارن همایون‌فر، علی قمصری، سالار عقیلی، محمد معتمدی، حسام اینانلو و دیگران همکاری داشته‌ایم. ضمن اینکه کنسرت‌هایی برای کامکارها، دستان، چکناواریان، سامان احتشامی، کاوه یغمایی، ناصر عبداللهی، علی‌اکبر مرادی و دیگران برگزار کرده‌ایم. برگزاری نکوداشت برای مرتضی احمدی و همچنین عزت‌الله انتظامی نیز از دیگر فعالیت‌هایی که در این سال‌ها انجام داده‌ایم.
 

• و بیشتر از همه‌ی اینها با هنرمندانی که اولین اثرشان را توسط شرکتِ شما منتشر کرده‌اند.

بله و این بزرگ‌ترین افتخار من در این سال‌ها به شمار می‌رود. تعدادی از آنها حالا جزو بدنه‌ی حرفه‌ای موسیقی هستند. البته ما بخشی از‌ آثار را که جزو گنجینه‌ی خانوادگی‌مان بوده است را نیز به انتشار درآوردیم که از جمله‌ی آن می‌توان به آثاری از استادان پایور، عبادی، تهرانی و غیره اشاره کرد.
 

• اما «مهراب» به عنوان صدمین اثر انتخاب شد؛ چرا؟‌

سال گذشته، سالِ‌ بسیار بدی برای نشر بود. ما سال سختی را گذراندیم. در آغاز سال گذشته فکر می‌کردم که چند اثر را به انتشار درخواهم آورد؛ اما چنان اتفاقات عجیب و غریبی رخ داد که حساب همه‌ چیز از دستم رفت و سرانجام که «مهراب» منتشر شد، متوجه شدم که صدمین اثر است. البته من این اثر را بسیار دوست دارم؛ رامین ترکیان، نوازنده و آهنگساز ايراني و خالق این اثر، سال‌هاست خارج از كشور به سر مي‌برد و آهنگسازي گروه هاي «axiom of choice» و «نياز» را در سابقه كاري خود دارد. خوانندگی کار نیز برعهده‌ی خسرو انصاری است. ژانر کار تلفیقی محسوب می‌شود و قطعات بر روی آثار شاعران کلاسیک ايراني ساخته شده است. البته پیش از این اثری از ترکیان توسط انتشاراتِ دیگری منتشر شده بود که چون بدون هماهنگی با او بوده، از نتیجه‌ی کار بسیار ناراضی است.
 

• اما بارِ دیگر قیمتِ آلبوم‌هایی که منتشر می‌کنید را افزایش داده‌اید، فکر نمی‌کنید که در این صورت دیگر کسی آلبوم اورژینال را نخرد.

الان هم کمتر کسی این کار را می‌کند.
 

• اما انتشارِ آثارِ پاپ خلافِ این قضیه را ثابت می‌کند.

من شرایط اقتصادی را درک می‌کنم؛ اما قیمت بالای سی‌دی را قبول ندارم، ما بعد از 20 ماه قیمت سی‌دی را دو هزار تومان افزایش داده‌ایم و این در حالی است که در این مدت همه‌چیز با افزایش قیمت روبه‌رو بوده است. ضمن اینکه نمی‌شود تولیدات ما را با آثارِ پاپ که به صورت سوپرمارکتی ارایه می‌شود، مقایسه کرد. شیوه‌های مختلف ارایه‌ی موسیقی به سلیقه‌ی آرتیست، تهیه‌کننده و همچنین مخاطب برمی‌گردد. من معتقدم همان ضربه‌ای که سینما از ارایه‌ی سوپرمارکتی فیلم‌ها خورد، موسیقی هم دچار شد و در این میان ناشران و تهیه‌کنندگان بیشترین ضرر را کردند، چون پولی که باید وارد عرصه‌ی نشر می‌شد به جاهای دیگر سرازیر شد. ضمن آنکه در سینما، ابتدا فیلم‌ها به صورت سوپرمارکتی ارایه شد و بعد از مدتی، سینماگران ناگزیر شدند برای سلیقه‌ی مخاطب سوپرمارکتی فیلم بسازند و به همین  خاطر است که هم‌اکنون سطح سینمای ما تا این اندازه پایین آمده است.
 

• و برای امسال برنامه‌اتان چیست؟

نمی‌دانم؛ امیدوارم بتوانم لااقل ده آلبوم را منتشر کنم.