یکی از نام‌آورانِ قول و غزل، سرود و چکامه، تصنیف و ترانه که بر ستیغ جاودانگی سر بر آسمان ادب این کهن دیار هنر و معنا می‌ساید، جاودانه مردی از دیار عشق و ادب و هنر و ذوق و زیبایی شهر جانان -کرمانشاه عزیز و پُرمهر- استاد «معینی کرمانشاهی» است که عمری را بر سرِ پاسداشت و پیمان و پیمانه‌ی ادب و تاریخ و هنر جاودانه خرج کرده و اندوخته‌ای دیرپا و کم‌نظیر از حاصل بیش از هفت دهه از دهمین دهه‌ی زیست و زیستاری و زندگانی هدفمند و پُرتلاش و پیگیرش که ارمغانی بس گرانبهاست، بر جای گذارده تا مانایی و جاودانگی‌اش را رقم زند.
 
همچنان که بی‌اعتنا به هر آنچه غیر از پیوند با کارنامه‌ی پربار اندیشه و ذوق و زیبایی بود، با عزت نفس و بزرگواری در قناعت و سیرچشمی گذراند. او ارجمند فرزندی سرفراز برای خاندان و شهر و دیار و وطن خویش است. خوشا بر کوله‌بار یادگاران معنوی و هنری‌اش برای نسل‌های آینده که برای نسل‌های آینده که بر جای نهاد.
 
آیندگان آیند و سوز و سرورش را زمزمه‌گران با نغمه کلام‌های بی‌شمار این اسطوره قول و غزل و ترانه عشق‌ بازخوانی کنند. آری، تا عشق و عاشقی در شهر ما و شما باقی است، بازخوانی و نیوشایی جنون عاشقی این جاودانه ترانه‌‌ها هم باقی است. باز هم درودی دیگر بر دیار کرمانشاه که این گونه ماندگارانی را در دامان مهر و غنای خویش می‌پروراند و به مام میهن گرانمایه‌ تقدیم می‌دارد.
 
به جان نشستن اندوه و دریغا دریغ سنگینی که از رفتن او نصمیب‌مان گشته، گفتنی نیست. این‌جانب از طرف خود و خانواده و گروه شمس، پرواز این ماندگار مرد ادب و هنر را به خانواده‌ی گرامی و همشهری‌های ارجمند و جامعه ادب و موسیقی کشور عزیزمان تسلیت می‌گویم.
 
با دریغ