موسیقی ما - درحالی که مدت زمانی طولانی از درگذشت استاد «حسن کسایی» نمی‌گذرد، فرزند او مهندس «خليل کسایی» که ایشان نیز نوازنده‌ی نی‌ بودند، بر اثر حمله‌ی قلبی درگذشت و مراسم تشییع ایشان، پنجشنبه  16 اردیبهشت ماه از منزل استاد کسایی در خیابان عباس آباد اصفهان به سمت قطعه‌ی نام‌آوران شهر اصفهان انجام خواهد شد.

او با وجود آنکه، فرزند یکی از بزرگ‌ترین نوازندگان نی دوران معاصر بود، این ساز را از 15 یا 16 سالگی به دور از چشم پدر آموخت. خودش در گفت‌وگویی در این باره چنین توضیح داده است: «پدر علاقه چندانی نداشت که ما در زمان کودکی به موسیقی گرایش داشته باشیم، به این دلیل که ناملایماتی در این زمینه وجود داشت و خود او نیز گاهی گرفتار این بی‌مهری‌ها شده بود، به همین سبب می‌خواست که ابتدا به کسب تحصیلات بپردازیم و پس از آن اگر علاقه‌ای بود، موسیقی را در کنار درس دنبال کنیم.»

اما سه سال بعد از آن، آموزش این ساز را با نظارت پدر آغاز می‌کند که درباره‌ی آن گفته است: «روش تدریس پدر مانند تمام استادان قدیمی به صورت سینه به سینه بود که می‌تواند حس و حال موسیقی را به شاگرد القا کند چراکه همان لحظه یک ملودی را می‌نواختند، مکث می‌کردند تا عین همان را جواب دهند و البته سخت‌گیر هم بودند، چه برای من و چه دیگر هنرجویان، اما در این میان کسی را نیز محدود نمی‌کرد و او را باز می گذاشت تا بتواند خلاقیت خود را در موسیقی محک بزند. یک مسئله دیگر این است که پدر دانستن نت را مانعی نمی‌دانست، اما معتقد بود اگر هنرجو ابتدا به صورت شفاهی آموزش ببیند، بهتر است، زیرا در زمان آموزش با نت، بیشتر چشم کار می‌کند تا گوش و اگر کسی اول نت را فرا بگیرد، ممکن است آن حس و حال لازم را در نیابد و یک مقدار خشک‌تر ساز خواهد زد. همچنین پدر هر آن چیزی را که می‌دانست و از استادانش یاد گرفته بود و یا این که از ابداعات خودشان بود، در اختیار شاگرد خودشان قرار می‌داد. عقیده داشت که شروع هنر با تقلید است، اما هنرمند باید از تقلید بپرهیزد. قسمت دوم این سخن به حرف آسان است، اما کسی می‌تواند این کار را انجام دهد که خلاقیت داشته باشد.»

او که خود از نوازندگان برجسته‌ی این ساز بودند، بارها به این نکته اشاره کرده بود که می‌خواهد راه پدر را اداه دهد. درباره‌ی این ماجرا نیز با اعلام اینکه هیچ‌کس نمی‌تواند جای بزرگانی چون پدرش را طی کند؛ اما با بی‌مهری‌هایی که به این استاد برجسته شده بود و همچنین عدم شناخت کافی در زمان حیاتِ استاد کسایی، در نظر داشت تا شیوه‌ی نواختن و همچنین تعلیم و تربیت او را برای کسانی که افکار و عقاید ایشان را درک نکردند، انتقال دهد و حرکت جدیدی در چارچوب صحیح آن بردارد.