هوای حال من غم داره سرده
ولی از ابر و بارونه خزون نیست
زمستون داره تو لحن تو انگار
که ابرش تو هزار تا آسمون نیست
 
هوام دلگیر نفسهام سرد دلم خون
یه عالم درد و دل دارم تو سینه
شبِ تار و غمِ یار و دلِ زار
هوای بی مِی و ساقی همینه
 
چه بی‌تابانه بی‌تابِ تبِ تو
چه بی‌رحمانه بی‌رحمی تو بی‌رحم
چه بی‌اندازه می‌خوام که تو باشی
چه با انگیزه می‌خونی که می‌رم
 
من و سازم من و سوزم من و آه
تو و جام پر از مِی که شکستی
من و حال خراب و این شراب و
تو و باده منو عادت به مستی
 
من اینجا دل‌خوشیم رفته به باد و
تو موهات غرق رقص روی این باد
سکوت شب کنار تو یه حرفه
سکوت تو چه احساسی به شب داد
 
چه بی‌تابانه بی‌تاب تب تو
چه بی‌رحمانه بی‌رحمی تو بی‌رحم
چه بی‌اندازه می‌خوام که تو باشی
چه با انگیزه می‌خونی که می‌رم
 
من و سازم من و سوزم من و آه
تو و جام پر از مِی که شکستی
من و حال خراب و این شراب و
تو و باده منو عادت به مستی