موسیقی ما - موسیقی ما - عصر دیروز، سهیل مخبری از دومین آلبوم مستقل خود با نام «آدم آدم است» که توسط نشر جوان تهیه و تولید شده، در بنیاد لاجورد رونمایی کرد.

آلبوم «آدم آدم است» شامل دو قسمت است که قسمت اول متأثر از زندگی، جهان بینی و آثار بهمن محصص (نقاش، مجسمه ساز و مترجم پیشروی ایرانی) ساخته شده و قسمت دوم تحت تأثیر موسیقی دستگاهی و بومی ایران شکل گرفته است. محوریت این آلبوم براساس ساز قیچک است و در واقع هدف به وجود آوردن یک رنگ صوتی جدید برای این ساز بوده است.

مخبری از استعدادهای جوان موسیقی است که آلبوم «دُروج»‌اش به باور کارشناسان موسیقی از جمله آثاری است که سازنده آن تجربه‌های تازه و بکری را در ساخت یک اثر موسیقایی به کار گرفته است؛ آلبومی که مورد ستایش اردشیر کامکار هم قرار گرفت. او حالا دومین آلبوم مستقل خود را منتشر کرده که ما در مراسم رونمایی از این آلبوم گفت‌وگوی کوتاهی با این هنرمند انجام دادیم و می‌توانید آن را بخوانید.

 
* شما در این آلبوم از آثار بهمن محصص تأثیر گرفته‌اید؟
من از کودکی بهمن محصص را می‌شناختم اما با فیلم میترا فراهانی یعنی «فی‌فی از خوشحالی زوزه می‌کشد»، با کاراکتر بهمن محصص آشا شدم و تحت تأثیر او قرار گرفتم. علاوه بر آن تصمیم من این بود که یک تغییر در مدیوم ساز قیچک ایجاد کنم و بتوانم آن را با لحن و تمبر صوتی دیگری به کار بگیرم. هدفم این بود که این صدا به حدی از مدرنیته برسد که وقتی کنار نام بهمن محصص قرار می‌گیرد، خنده‌دار نباشد. الان فکر می‌کنم اگر اکثر تجسمی کارها و دانشجویان و اساتید، این آلبوم را بشنوند، به این فکر نمی‌کنند که بهمن محصص و قیچک چه ارتباطی با هم می‌توانند داشته باشند؟ در واقع سازهایی که در این آلبوم استفاده شده، سازهای بومی ما هستند اما شما می‌توانید بدون اینکه از چارچوب موسیقی ایرانی خارج شده باشد، یک صدای مدرن از آنها بشنوید.

* پس بر اساس موسیقی دستگاهی ما ساخته شده است؟
بله اما صدایی که می‌شنوید موسیقی سنتی نیست. تمام سازها سازهای بومی با یک صوت جدید هستند.

* در واقع ژانر آن را می توان در بخش مصطلح تلفیقی گنجاند؟
تلفیقی نه به این معنی که از گیتار یا پرکاشن عجیب استفاده کرده باشم. بله می‌توان گفت من به لحاظ فرمال تلفیقی عمل کرده‌ام. البته پارت اول آن اینگونه است و بخش دوم آن بر اساس موسیقی بومی و سنتی است که البته آن هم متأثر از بهمن محصص بوده است.

* معتقدید ذهنیتی که از بهمن محصص وجود دارد را توانسته‌اید در این آلبوم به تصویر بکشید؟
من یک برداشتی از این هنرمند، جهان‌بینی و آثارش کرده‌ام که می‌توانید این هنرمند را در این قطعات ببینید و بشنوید. از نظر من محصص با فاصله بزرگترین آرتیست آوانگارد و پیشروی این مملکت است که اندیشه و درد بشر داشته است. علاوه بر آن با این کار شاید خیل بیشتری با کارهای بزرگی که این هنرمند کرده بود، آشنا شوند.

* نام این آلبوم (آدم آدم است) از نمایشنامه برشت گرفته شده است؟
نه. این نام نتیجه جهان‌بینی محصص است؛ اینکه معتقد بود من تمام مجسمه‌هایم را بی‌دست و پا و بی‌چشم و دهن می‌سازم اما نهایتاً یک آدم خلق می‌کنم. پس نتیجه‌گیری این می‌شود که آدم آدم است، نه هیچ چیزی بیشتر و نه هیچ چیزی کمتر. من معنقدم بهمن محصص هم خودش اعتقاد داشته که کرامت انسان، چیزی است که همه را یکی می‌کند.

* گویا در این آلبوم ادای دینی هم به علی‌اصغر بهاری داشته‌اید.
بله. ساز اصلی من کمانچه است. از ابتدا هم خدمت استاد اردشیر کامکار تلمذ کرده‌ام. معتقدم اگر علی‌اصغر بهاری نبود، قطعاً کمانچه به این شکل نبود و فراموش می‌شد. بهاری هم مثل محصص کار بزرگی انجام داد و باعث ماندگاری و همه‌گیر شدن یک میراث شد. بهاری هم در زمان خودش نوگرا بود و من در این آلبوم سعی کرده‌ام به دو استاد نوگرا در دو زمینه مختلف (تجسمی و موسیقی) نگاهی داشته باشم.