اون که در اوج صداقت
با تو پاک و بی ریا بود
اون که غرق عشق پاکش
از همه دنیا جدا بود
 
اون که چشمای نجیبش
جز تو هیچکسو نمی دید
اون می تونست رها شه
ولی موند و عشقو فهمید
 
اون منم، اون منم
اون منم، اون منم
 
اون که ارتفاع عشقش آسمونُ بوسه می زد
شبا رو با خاطراتش تو خیابون پرسه می زد
فکر نمی کرد که یه روزی روزگار تنهاش بذاره
یه غم سنگین تازه رو همه غم هاش بذاره
فکر نمی کردش که شاید دل عشقش جای دیگه ست
فکر نمی کردش که یارش توی یه دنیای دیگه ست
 
اون منم، اون منم
اون منم، اون منم
 
اون که تو رسم رفاقت، بدتر از غریبه ها بود
دلِ سنگ و نارفیقش، به سیاهی مبتلا بود
اون که در اوج تظاهر قلبم نابود می کرد
دلش از دروغ سرشار، عشقُ وانمود می کرد
 
اون تویی، این منم
اون تویی، این منم