موسیقی ما - مازیار چاهی در نشست خبری گروه «چاهی» از سومین تجربه پربار خود و گروه موسیقی‌اش، در فستیوال موسیقی فرانسه گفت.
 
گروه موسیقی «چاهی» به سرپرستی «مازیار چاهی» که برای بار سوم در فستیوال هنر اروپا، شهر فرانسه به هنرنمایی پرداخته‌اند، این‌بار نیز مقام‌های شایسته‌ای را از آن خود کردند. سرپرست این گروه در این نشست خبری که بعد از بازگشت گروهش به ایران (شامگاه جمعه سوم شهریورماه) در محل سالن همایش‌های مرکز آموزش موسیقی چاهی برگزار شد، با اشاره به حضور در فرانسه، گفت: «این سومین حضور ما در فستیوال هنر اروپا بود و پیش از آن، در دو کشور اتریش و اسپانیا شرکت کرده بودیم که موفق به دریافت مقام اول در شاخه موسیقی فولک و بی‌کلام شده بودیم. امسال اما می‌شد تغییر ساختاری واضح‌تری را در اجرای ما مشاهده کرد. از لحاظ سازبندی، ما از یک ساز ملودیک (عود) در کنار سازهای کوبه‌ای بهره برده و در قالب پرفورمنس، طراحی ویژه و تازه‌ای را اعمال کرده بودیم که زحمت این کار با نورپردازی حرفه‌ای و طراحی‌های هوشمندانه، با رضا موسوی، کارگردان هنری خلاق و توانمند بود.»
 
مازیار چاهی افزود: «یکی از قطعات که «کنتراست» نام داشت، به نظر من مفهوم تقابل را روایت می کرد (تقابل بین فرهنگ‌ها که درعین تضاد موجود بین آنها می‌توانست به شکل دوستی یا به عبارتی بهتر، تقابل‌های سازنده، خود را جلوه‌گر سازد) به شکلی شایسته مورد توجه مخاطبان و به‌خصوص هیأت داوران قرار گرفت. این امر ما را در جهت دریافت چندین جایزه آن‌هم در رده اول یارا بود. یعنی مقام اول کارگردانی آقای موسوی، مقام اول اجرای موسیقی بی‌کلام و مقام برگزیده از میان تمامی گروه‌های موسیقی شرکت کننده.»
 
این هنرمند از بازخوردهای این حضور در فستیوال فرانسه گفت: «داوران برجسته‌ای از کانادا، فرانسه، روسیه و جمهوری چک، آثار ما را قضاوت می‌کردند و خوشبختانه نظرات مساعد بسیاری را همراه خود ساختیم، تا آنجا که از ما برای حضور در فستیوال‌ها و کشورهای دیگری نیز دعوت به عمل آمد. لازم می‌دانم اشاره کنم که گروه‌های دیگر هم فوق‌العاده حرفه‌ای و توانمند ظاهر شده و آثار با ارزشی ارائه داده بودند، اما فکر می‌کنم این نوآوری‌ها در اجرای امسالمان، رمز موفقیت ما بوده و در نتیجه، تندیس بلورین فستیوال را نصیبمان کرد. بسیار برای من جالب بود، علاقه هنرمندان و هنردوستان فرانسوی به هنر و فرهنگ ایرانی و ارتباط بسیار خوبشان با این مقوله. بهتر است بگویم که بسیار برای فرهنگ و هنر ما احترام قائل بودند و این موضوع می‌تواند نوید یک اتفاق خوشایند را بدهد. حضور هنرمندان ایرانی در مجامع بین‌المللی و محافل و رویدادهای مختلف جهانی، می‌تواند تأثیر بسیار چشمگیری بر نوع نگرش هنرمندان و مردمان اقلیم‌های دیگر به فضای فرهنگی-هنری کشور ما داشته باشد. حضور اول ما در اتریش برای مخاطبان نا آشنا بود و سازبندی و چیدمان مجموعه موسیقایی‌مان چندان برای آنها شناخته شده نبود. اما پس از موفقیت و کسب مقام در آن فستیوال، نام و حضورمان ملفت نظر و در فستیوال‌های بعدی استقبال به گونه‌ای نزدیک‌تر و ملموس‌تر شده بود تا آنجا که خیلی‌ها در هر حضور و اجرای ما، منتظر سورپرایز و رویکردهایی تازه بودند که در واقع این بار چه فضای جدیدی به کارمان اضافه کرده‌ایم.»
 
این موزیسین با اشاره دیگری به مبحث پرفورمنس ادامه داد: «به نظر من موسیقی ایرانی بعضاً با این معضل مواجه می‌شود که صحنه را از دست می‌دهد، جذابیت بصری کار برای مخاطب از بین می‌رود و باور من بر این است که خیلی وقت‌ها مخاطب بعد از 10 دقیقه کنسرت و یک اجرای زنده موسیقی را از دست می دهد. در حالیکه ایجاد فضای مناسب، نورپردازی های خوب و تصاویر هوشمندانه -که باز تأکید می کنم رضا موسوی، یکی از خلاق ها و توانمندهای ارائه چنین فضاهاییست- می تواند کمک کننده باشد به تأثیر گذارتر بودن قطعات، القای بهتر مفاهیم قطعات و اشعار حتی. خود من هم تلاشم بر این بوده که این کاستی ها را به نحوی پوشش داده و آثارم را در قالب پرفورمنس روی صحنه ببرم. عمدتا نوازندگان گروه ما، برخلاف قالب همیشگی، به حالت نشسته ساز نمی زنند و در حین نوازندگی، حرکتهایی دارند که طراحی شده. نور به صورت ثابت از ابتدا تا پایان اجرا بر صحنه گسترانده نمی شود و این امر باعث ایجاد تنوع بصری برای مخاطب می گردد و چون ساختار نوازندگی گروه ما بر اساس سازهای کوبه ای شکل گرفته، این امر هم از نظر من یک چالش بود که بتوانم قطعاتی را بنویسم که ایرانی باشد و به این تکنیک ها پایبند باشم؛ بخصوص در مورد ساز دف که هدف من معرفی هرچه بهتر و منحصر به فردتر این ساز است چرا که معتقدم بسیار ساز ناب و فوق العاده ایست و تکنیک های ویژه ای در نوازندگی آن نهفته است که می توان کشف کرد و به کار گرفت، در عین اینکه سازی بسیار احساسی است. ما شاهد این امر بوده ایم که ساز دف بر مخاطب ایرانی تأثیر فراوان دارد، در حالیکه به شخصه این تجربه را داشتم که مخاطبین غیر ایرانی اجراهای ما نیز تأثیر بینظیری از این ساز گرفتند که این نشانگر ادای دین ما به دف، آنهم به شکلی شایسته بوده. پس از جهتی هم تلاشم بر این است زبان بین المللی تری به قطعات بدهم که برای دوستان در کشورهای دیگر هم قابل فهم و درک باشد که خدا را شکر علی الخصوص در اجرای اخیر بسیار در این امر موفق بودیم. ما بعد از اجرای فرانسه در آلمان هم روی صحنه رفتیم و خیلی برای من جالب بود که مخاطبان آلمانی که در میانشان نوازندگان قدر و حرفه ای و توانمندی دیده می‌شدند، به کار ما علاقمند بوده و تکنیک‌های اجراییمان را پسندیدند. اجرای ما، قطعات، سازبندی ها و... و جالب‌تر اینکه پیشنهاد همکاری‌های مختلفی دریافت کردیم و نظر دوستان بر این بود که می‌توانیم موسیقی تلفیقی فوق‌العاده‌ای در کنار هم ارائه دهیم. خیلی خوشحالم و امیدوارم که روزی بتوانیم مرز شکنی کنیم و این امر میسر نمی شود مگر بدست هنرمندانمان. ما گاهی نسبت به موسیقی‌مان با تعصب نگاه می‌کنیم و این تعصب متأسفانه می‌تواند عامل بازدارنده باشد.»
 
سرپرست گروه موسیقی «چاهی» گفت: «گروه ما با یک زیر ساخت هنرجویی شکل گرفته و اکثر دوستان حاضر در مجموعه در آکادمی خود ما پرورش یافته اند و این از نظر من باعث افتخار و خرسندیست. ما در گروه هنرمندانی داریم که از سنین خیلی پایین موسیقی را استارت زده و در مقابل، اساتیدی همچون آقای رجب زاده که استاد بنده هستند، از 50 سالگی موسیقی را شروع و این روند را با جدیت دنبال کردند که در سنین بالاتر به عنوان یک نوازنده حرفه ای و فوق العاده با اخلاق، هنوز که هنوز است با ما همکاری دارند و این یک نقطه قوت به شمار می آید. پرورش نیروی انسانی در هر شاخه‌ای، یک حلقه گمشده در سیستم آموزشی ماست. ما باید اهداف را برای کسانی که می‌خواهند در رشته‌ای مانند موسیقی به فعالیت بپردازند، مشخص کنیم.»
 
وی همچنین عنوان کرد: «موضوع دیگر مبحث حمایت است از هنرمندانی که در زمینه بین المللی بسیار فعالند. هنرمندانی که به شخصه شاهدم با چه سختی هایی در فستیوالهای خارجی و رویدادهای هنری بزرگ دنیا شرکت می‌کنند و نتایج فعالیتهایشان هم بسیار ارزشمند بوده و هست. این‌ها افراد ارزشمندی هستند. این افراد می توانند، فرهنگ و اصالت ما را زنده نگاه دارند و سرمایه‌گذاری روی این طیف، به عبارتی سرمایه‌گذاری روی ساختار جامعه است. به هر حال کارهای هنری، هزینه‌بر است و نیاز به حمایت دارد. بها دادن به این هنرمندان باعث تشویق و دلگرمی بیشتر می‌شود. سال گذشته، گروهی از گرجستان در فستیوال حضور داشت که گروه برگزیده شناخته شد و خاطرم هست یک برنامه یک ساعت و نیمه تلویزیونی در شبکه گرجستان برای آنها تدارک دیده شده بود و لحظه لحظه آن اجرا را با حضور خود هنرمندان، تشریح کردند و قطعا این امر بسیار موجب دلگرمی برای آنها بود. در مقابل ما با وجود تمام تلاشها و کسب امتیاز و مقام‌های شایسته، حتی با یک جمله یا تبلیغ یک خطی از سوی رسانه ملی مان مواجه نبودیم. امکانات پژوهشی، امکانات مطالعاتی و... نیز می‌تواند برای هنرمندان بسیار مفید باشد که فکر می‌کنم کمبودش به شدت احساس می‌شود.»
 
این آهنگساز از فعالیتهای آتی خود گفت: «در خصوص فعالیت‌ها و همکاری‌های آتی با نوازندگان حرفه‌ای، برنامه‌های مدونی را در نظر داریم. همانطور که اشاره کردم اعضای گروه از هنرجویان کانون هستند و تصمیم داریم نوازندگان و هنرمندان متخصص‌تری نیز به جمعمان اضافه کنیم که بتوانیم در این راستا آثار حرفه‌ای‌تری به گوش مخاطب برسانیم. از آنجا که اجراهای ما صرفا به موسیقی ختم نمی شود و حرکتهای نمایشی، با تمرینات سخت و طاقت فرسا هم بخشی از کار ماست، به امکانات پیچیده و گسترده‌ای نیاز داریم. اما نکته مهم این‌که به‌جز این فعالیت‌ها، تمرکز من بر تولید یک آلبوم است که مراحل اولیه آن آغاز شده و امیدوارم بتوانیم به زودی، این اثر را به بازار عرضه کنیم.»