موسیقی ما- یادمان استاد فقید حسین منزوی با حضور ترانه‌سرایان، شاعران، محققان شامگاه دوشنبه 27 شهریور درفرهنگسرای  ارسباران  برگزار شد .

«بهروز رضوی» اجرای برنامه را برعهده داشت و با اشعاری از منزوی برنامه را شروع کرد: «حسین منزوی چهره نجیب و مظلوم ادبیات ایران بود که هنوز هم می درخشد و خواهد درخشید و آیندگان اورا بیشتر خواهندشناخت. منزوی به شهادت اشعارش نشان از وارستگی داشت و خیلی زودتراز انتظار از بین ما رفت.»

در ادامه «محمدعلی بهمنی» ضمن خیرمقدم به حاضرین گفت: «چهارسال از منزوی بزرگترم ولی گویی چهارقرنی از او کوچکترم . اولین کتاب منزوی با نام  حنجره زخمی تغزل و باغ زلال از من در یک روز چاپ شد. او یک ذات مطهر و دوست داشتنی داشت و از اشعارش نصیب چندانی نبرد . این کتاب او در حوزه غزل بی نظیربود. منزوی به شعر خیلی خدمت کرد و بسیاری از او بهره بردند ، کسی دوشت نداشت او را ناراحت ببیند و ای کاش منزوی بود تا دنیای شعر جان تازه تری می‌گرفت. شعر وقتی می‌ماند که هم ریشه در گذشته داشته باشد و هم برای نسل های آینده حاصل و میوه به ارمغان داشته باشد. غزل روزگار ما شروعی بود با اشعار منزوی گرچه عزیزان دیگری هم داشتیم همچون «منوچهرآتشی» که سیصدو سیزده غزل از او بعد از فقدانش به چاپ رسید، نادرپور که از بزرگان شعر ما بود و غزلسرایی بود که با غزل گذشته فاصله گرفت و جان دیگری به شعر بخشید، همچنین  منوچهر نیستانی که غزل امروز وام دار وی است . منزوی شاعری بود که بسیاری با غزل هایش زندگی و به جایگاه و عرصه های بلندی رسید.»

پس از آن «محمدعلی بهمنی» شعری را که برای  منزوی سروده بود به یاد او خواند: «آمد به خوابم دوباره مردی که خاکستری بود مردی که خاکسترش هم مصداق روشنگری بود،  دستی که هرچه قلم را از هرچه جوهر تهی کرد  دستی که انگشت هایش از خون خود جوهری بود.»
همچنین حسین آهی با خیرمقدم به شاعران، پژوهشگران و روزنامه نگاران حاضر خاطر نشان کرد: «بسیاری از شاعران در وزن های تازه، بدیع، نو آثار فراوانی دارند اما در  اشعار منزوی ابداع وزن ها شگفت انگیز است. نوآوری در وزن شعر آن زمان در خور توجه است که ملودیک باشد، صدها غزل هستند که وزن تازه ای دارند ولی ملودیک نیستند .»

اجرای موسیقی سنتی با هنرمندی محمد معتمدی (آواز) با تک نوازی تار میدیا فرج نژاد و اجرای آواز احسان نظری بخش های پایانی این مراسم بود.

حسین منزوی را بیشتر به‌ عنوان شاعری غزل‌سرا شناخته شد که در سرودن شعر نیمایی و شعر سپید  تبحر داشت. او در سال ۱۳۴۴ وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد. سپس این رشته را رها کرد و به جامعه‌شناسی روی آورد؛ اما این رشته را نیز ناتمام گذاشت و بعدها در سال ۱۳۵۸ مدرک کارشناسی خود را دریافت کرد . با عشق در حوالی فاجعه- مجموعه غزلی سروده شده از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۲، این ترک پارسی گوی (بررسی اشعارشهریار)، از شوکران و شکر، با سیاوش از آتش، از ترمه و تغزل، از کهربا و کافور، با عشق تاب می‌آورم؛ شامل اشعار سپید و آزاد سروده شده از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۷۲، این کاغذین جامه؛ مجموعه برگزیده اشعار کلاسیک، مجموعه اشعار حسین منزوی، انتشارات آفرینش و نگاه برخی از آثار این شاعر است. او در سال ۱۳۸۳ بر اثر آمبولی ریوی در تهران درگذشت و در کنار آرامگاه پدرش در زنجان به خاک سپرده شد.

علاقه‌مندان برای حضور در این برنامه می توانند به فرهنگسرای ارسباران به نشانی خیابان شریعی ، بالاتر ازسیدخندان، خ جلفا مراجعه یا با شماره 22872818 تماس بگیرند.