موسیقی ما - چهل و هفتمین جلسه از سلسله جلسات هزار صدا، چهارشنبه اول آذر ساعت 18:30 آغاز شد. در ابتدای جلسه با پخش نماهنگی با تصاویری از زلزله زدگان غرب کشور به آنان ادای احترام صورت گرفت و این برنامه به بازماندگان زلزله تقدیم شد. سپس آرش نصیری مجری و مدیر جلسه با خواندن شعری از ابوالقاسم لاهوتی شاعر معروف کرمانشاهی جلسه را آغاز کرد:
تنیده یاد تو در تار و پودم میهن ای میهن
بود لبریز از عشقت وجودم میهن ای میهن
تو بودم کردی از نابودی و با مهر پروردی
فدای نام تو بود و نبودم میهن ای میهن
سپس تیتراژ این قسمت از هزار صدا پخش شد که ابتدای آن آوازخوانی زنده یاد عارف لرستانی بازیگر سینما و تلویزیون در کنار قبر لاهوتی بود. آهنگ تیتراژ هم از آثار زنده یاد حشمت‌الله لرنژاد انتخاب شده بود.
 
بعد از بخش ابتدایی، به رسم همیشه نصیری از برگزیده دوره قبل دعوت کرد تا قطعه‌ای اجرا کند. همایون ابراهیمی با پیانو یکی از قطعات خود را اجرا کرد.
 
سپس مجری با ذکر این نکته که مسعود امامی به دلیل درگذشت مادربزرگش و سفر به زنجان امکان حضور در این جلسه را به عنوان کارشناس ترانه  نداشت، از صابر قدیمی به عنوان کارشناس ترانه، علیرضا قرایی‌منش به عنوان کارشناس آواز و پوریا حیدری به عنوان کارشناس موسیقی دعوت کرد.
 
قرایی‌منش  که برای سومین‌بار در «هزار صدا» حضور پیدا کرده بود، در ابتدای صبحت‌هایش گفت: «امیدواریم که قضاوت‌های درستی داشته باشیم و در نهایت اتفاق‌های خوبی رخ دهد.»
 
قدیمی ضمن تشکر از نصیری به دلیل پخش نماهنگ مرتبط با ‌زدگان گفت: «از طرفی این اتفاق بسیار دردناک است و از طرفی دیگر حرکت مردم و این‌که توانستند برای یکدیگر دلگرمی ایجاد کنند، باعث خوشحالی است.»
 
پوریا حیدری هم قبل از شروع اجرا ها گفت: «قبل از همه چیز از مهدی سپهر عذرخواهی می‌کنم که در محضر او به عنوان منتقد، آثار را نقد می‌کنم و امیدوارم از همین الان تمام ایرادات من را ببخشید.»
 
سپس به صورت قرعه و با انتخاب ‌منش، حمیدرضا زمانی به عنوان اولین خواننده برای اجرا دعوت شد. او آهنگ «ماه دلواپس» را با ‌ای از شهاب شهرزاد، ملودی رضا شفیعی و تنظیم معین حبیبی اجرا کرد.
 
قرایی‌منش در مورد اجرای زمانی گفت: «به طور کلی در خوانندگی 3 فاکتور بسیار مهم است؛ اول از همه کوک که اگر نباشد بقیه فاکتور ها اهمیت خاصی ندارد و تکنیک و تحریر نشان دهنده ‌های خواننده است. در کنار آن احساس اجرا می‌تواند بعضی از ضعف‌ها را بپوشاند. با توجه به این که شما برای بار اول در بین این جمعیت اجرا داشتید طبیعی است که استرس داشته باشید اما ناکوکی زیادی در اجرای شما بود. فکر می‌کنم احتیاج به تمرین بیشتر و کسب تجربه دارید.»
 
حیدری گفت: «با کلیت صحبت‌های علیرضا موافقم. شما ریتم را خوب رعایت کردید اما در گام دیگری اجرا کردید. در تولید این کار نگاه بازاری داشتید، که البته بسیاری از تعاریف موسیقی هاوس را رعایت نکردید. در کل فکر می‌کنم تنظیم‌کننده موفق‌تر از ملودی‌ساز بوده است.»
 
قدیمی گفت: «از دید من ملودی و ترانه چفت و بست خوبی ندارند. یعنی تلفیق به درستی انجام نشده است. این‌که چقدر ترانه در خدمت ملودی، ملودی در خدمت تنظیم باشد و در نهایت خواننده بتواند به خوبی آن را اجرا کند بسیار حائز اهمیت است. وجود تعابیر انتزاعی هم به کار لطمه زده است. به طور مثال:
آغوش گیر جسم و جونم باش، با بوسه و لالایی و آواز
آغوش در آغوش من تا اوج، پرواز کن پرواز کن پرواز
ترکیب آغوش‌گیر جسم و جونم باش برای من به عنوان مخاطب دافعه زیادی ایجاد می‌کند. در بیت دیگری  
«طوفان که می‌کوبه کنار من، تو دست تو و دستم قدم بردار» را می‌شنویم که وجود تو کراهت شنیداری ایجاد کرده. «من مثل آوارم بدون تو، وقت سقوطم سر برس هر بار» وجود تشبیه محسوس می‌تواند به دریافت مناسب‌تری از مخاطب کمک کند.
 
کلمه «دلواپس» هم در برهه‌های زمانی قبل بسیار استفاده شده، باید به سمت ساده‌نویسی بیشتری برویم و در عین آن به اثرگذاری بیشتری فکر کنیم.
 
مهران موسوی به عنوان دومین خواننده برای اجرا دعوت شد. او ترانه‌ای از رضا معظمی را با  ملودی خودش و تنظیمی از رضا احمدی اجرا کرد.
 
قرایی‌منش درباره اجرای او گفت: «بنا به دلایل مختلف در این اجرا ناکوکی می‌شنوم که البته ممکن است به خاطر مسائلی مثل مانیتورینگ یا برگشت صدا باشد و این طبیعتاً می‌تواند از میزان لذت‌بخش بودن اثر کم کند. به نظرم ملودی این اثر هم ملودی خوبی نیست و پارت‌های پراکنده‌ای دارد. مردم ما مردم ‌محوری هستند و بعد از کلام به ملودی و تنظیم کار دقت می‌کنند. حس اجرای شما خوب بود اما ایده‌آل نبود. ضمن ‌که باید این نکته را تأکید کنم که هر کسی بخواهد مورد قضاوت قرار گیرد، کار مشکل‌تری نسبت به بقیه دارد.»
 
پوریا حیدری در ابتدای صحبت‌هایش گفت: «باید تبریک گفت که در دورانی که یک‌سری صدا که صرفا نویز هستند به عنوان خواننده فعالیت می‌کنند، شما هم فعالیت می‌کنید. اما به طور مثال اگر من به عنوان تنظیم‌کننده این اثر را تنظیم کنم سعی می‌کنم نگاه مدرن‌تری داشته باشم و خیلی از کارهایی که سال‌های سال است در موسیقی جهان انجام شده و در ایران هم استفاده می‌شود را انجام ندهم.»
 
صابر قدیمی گفت «این که در مقدمه گفتید 10 سال است مشغول به فعالیتید و فقط 5 قطعه منتشر کرده‌اید جای تبریک دارد. هر چند پرکاری باعث می‌شود زودتر موفق شوید اما تاریخ انقضای خواننده هم زودتر می‌رسد. در ارتباط با ترانه باید بگویم صمیمیت ترانه قابل احترام است اما به طور مثال در یکی از بیت‌ها نوشته شده:
«یه دقیقه مونده به رفتن تو» و در همان بیت نوشته شده: «حتی یک دقیقه دیگه بمون» که استفاده همزمان از «یه» و «یک» باعث عدم انسجام ترانه می‌شود. وجود ردیف از نکات مثبت این اثر است.
 
بعد از این دو اجرا، آرش نصیری از علی احمدیان دعوت کرد تا قطعه‌ای در ارتباط با زلزله اخیر کرمانشاه اجرا کند.
 
سپس متین داودی قطعه شلوغش نکن را با ترانه‌ای از مجید صالحی، ملودی مرتضی لطفی و تنظیم مهدی خیرخواهی اجرا کرد.
 
قرایی منش درباره این اثر گفت: «اجرای شما لذت‌بخش بود. به هر حال ناکوکی در صدا همیشه وجود دارد و حنجره انسان ساز نیست. به این جنس از ملودی‌های ایرانی علاقه چندانی ندارم اما به زیبایی اجرا کردید و هم شبه تحریرهای سنتی شما تر و تمیز و خوب بود.»
 
حیدری گفت: «در این کار پیام طونی به عنوان نوازنده کار حضور داشت و همین به قوت کار کمک کرده بود. شما قابلیت دارید که در سبک و سیاقی که اجرا می‌کنید نگاه امروزی‌تری داشته باشید. این‌که این جنس موسیقی زیبایی دارد بدیهی است اما فکر می‌کنم باید به بهترین حالت ممکن فکر کنیم. نوع اجرای شما هم مخاطب را چندان تحت تاثیر قرار نمی‌دهد.»
 
قدیمی گفت: «حُسن کار این ترانه این بود که اساسا درگیر یک مناقشه درونی بود. مثل بیت «نمیشه یه جور دیگه فک کنم، نه این که نشه نه خودت خواستی، می‌گفتی بلد نیستی عشقو چطور، بلد بودی پای دلت واستی؟» هر چقدر در ترانه‌های مان سعی کنیم به زیست خودمان نزدیک شویم باعث می شود مخاطب ارتباط بیشتری برقرار کند و اثرگذاری بیشتری داشته باشید. از لحاظ تکنیکی هم همین طور است. بیت «نمی‌خوام دیگه رو به روم وایسی، به جاش یه کمی روی حرفات بمون.» در این‌جا روی حرف ایستادن و ماندن را هم تداعی می‌کند. بعضی از تصویرسازی‌ها و بازی‌های زبانی شاید به طور ناخواسته شکل گرفته و عمدی هم در به تصویر کشیدنش نبوده اما آن اثرگذاری لازم را روی مخاطب دارد.»
 
سپس علی احمدیان برای دومین اجرا روی استیج آمد و این اثر را با ساز تنبور اجرا کرد.
 
بعد از احمدیان، حمیدرضا پولادی به عنوان چهارمین خواننده، آهنگ بگو کجایی را با ترانه‌ای از نیلوفر محمودی، ملودی خودش و تنظیم میثم قادری اجرا کرد.
 
قدیمی در مورد ترانه این اثر گفت: «با توجه به این‌که ترانه بر اساس ملودی نوشته شده کار قابل قبولی است. به طور مثال در مصرع  «با آتیشی که توو دلم هست، باید بسوزم و بسازم» که وجود ارسال المثل به زیبایی کار اضافی کرده است.»
 
قرایی‌منش گفت: «این فضا و سبک و سیاق مورد علاقه من نیست اما درست و کوک می‌خوانید که دوست داشتنی بود. صدای شما وایبرشن داشت که می‌تواند امتیاز بسیار مهمی باشد. با این‌که صدای خواننده قبلی پخته‌تر بود و با سلیقه من سازگارتر بود اما این که شما بتوانید صدای خود را کنترل کنید امتیاز بسیار مهمی است و در کل اجرای خوبی داشتید.»
 
حیدری گفت: «شما حس خیلی خوبی به مخاطب می‌دهید اما باید اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید. بر خلاف علیرضا من این جنس موسیقی را دوست دارم و فکر می‌کنم باید با ریسک بیشتری پیش رفت. در این اثر دست به عصا بودی. به نظرم همان کاری که خودت فکر می‌کنی درست است انجام بده و نباید اهمیت چندانی به قضاوت دیگران بدهی.»
 
پولادی در جواب حیدری گفت: «من در بوشهر اجراهای زیادی داشته‌ام اما همین که مورد قضاوت قرار می‌گیری ناخودآگاه به استرس شما اضافه می‌شود.»
 
میلاد اسدی به عنوان پنجمین خواننده ترانه‌ای از بهروز ایرانی را با ملودی خودش و تنظیم ایمان تیموریان اجرا کرد.
 
حیدری درباره این اجرا گفت: «این جنس از موزیک بسیار مورد علاقه من و علیرضا است و کلیتش را بسیار دوست داشتیم. ترانه و تنظیم را خیلی دوست داشتم. با توجه به سبکی که برای اجرا انتخاب کردی زمان زیادی باید صرف کنی و روی تبلیغ آهنگ‌هایت وقت بگذاری.»
 
قرایی‌منش گفت: «در مورد موسیقی خیلی رک صحبت می‌کنم ولی باید بگویم این ملودی خیلی خوب بود. فقط ترجیع‌بند این کار بسیار برایم آشنا بود و امیدوارم که الهام گرفته باشی. تحریرهای زیبایی داشتی.»
 
قدیمی گفت: «عملا این موزیک ایجاب می‌کرد که ترانه از این جنس باشد و من با ترانه موافق بودم. سعی شده بود در عین سادگی بعضی حرف‌ها گفته شود. مثل ترجیع بند این اثر: اگه حالت خوب نیست دو سه روز ترکم کن، دو سه روز بیشتر نه یه کمی درکم کن» نکته منفی این ترانه هم این است که ترکیب «دلبر احساسی» اصلا جایی در این کار ندارد.»
 
آخرین اجرا کننده در بخش مسابقه هم محمدرضا رامزی بود که از خطه آبادان آمده بود. او قطعه ی به ساعت نگاه کن را با ترانه ی آرزو امیر سرداری و رکسانا پولادی، ملودی خودش و تنظیم محسن مالمیر اجرا کرد.
 
قدیمی درباره کار او گفت: «این که محتوا ترانه چیست و شما از چه موسیقی‌ای استفاده می‌کنید مسئله خیلی مهمی است. محتوا غمگین است اما با ریتم شادی همراه شده است. در ترانه این اثر نکته مثبتی ندیدم اما اجرا و خوانش و موسیقی خوبی داشتید.»
 
قرایی‌منش گفت: «چقدر اجرای خوبی دارید و چقدر حیف که موسیقی‌های ضعیف بسیاری می‌شنویم و تا کنون اسم افرادی مثل شما را نشنیده‌ام. تحریرهای بسیار تمیزی داشتید و احساس شما را بسیار پسندیدم. ملودی بسیار زیبایی داشت و امیدوارم دوستانی مثل شما در این مارکت اتفاق‌هایی ایجاد کنند.»
 
حیدری گفت: «از لحاظ اجرا بسیار حرفه‌ای بودید انگار که این کار میکس بود و جای وکال شما درست بود و به شنیدنی شدن کار کمک کرده بود. اما از نظر نوع ارائه، ارائه خوبی نداشتید. من اگر تنظیم‌کننده بودم تمپو کار را پایین‌تر انتخاب می‌کردم. ملودی کار هم بسیار دلچسب و زیبا بود و نقطه قوت کار محسوب می‌شد.»
 
به عنوان بخش آخر آرش نصیری از استاد مهدی سپهر که به عنوان مهمان در جلسه حضور داشت برای اجرا دعوت کرد. سپهر در صحبت‌هایش به وضعیت این روزهای موسیقی کشور اشاره کرد و گفت: «این که ملودی غربی‌ها را انتخاب کنیم و یک ترانه فارسی را با آن همراه کنیم به موسیقی خودمان ضربه می‌زنیم. چرا هیچ کدام از خواننده‌های غربی این کار را نمی‌کنند؟ بدیهی است که این کار باعث افت موسیقی می‌شود. امیدوارم با پرش‌های بی‌جا موسیقی خودمان را به عقب نبریم.»
 
او قطعه سرنوشت را اجرا کرد و با قطعه خاطره انگیز عسل اجرای خود را به پایان رساند.
 
در پایان علیرضا قرایی‌منش به نمایندگی از کارشناسان نفرات برتر را به شرح زیر معرفی کرد.
1- محمدرضا رامزی، 2- میلاد اسدی، 3- متین داودی، 4- حمیدرضا پولادی
 
در آخر آرش نصیری از علیرضا قرایی منش و پوریا حیدری خواست که یکی از قطعات خود را اجرا کنند که قرایی‌منش قطعه «یه حالی دارم این روزا» را با پیانو اجرا کرد و به این ترتیب چهل و هفتمین جلسه هزار صدا به اتمام رسید.