برگزاری اولین سالانه اجراهای بینارشتهای تهران از 15 آذر تا 15 دی
در «سابِت»، هنرمندان را از حاشیه امنشان بیرون میکشند!
موسیقی ما - نشست خبری اولین سالانه اجراهای بینارشتهای تهران با عنوان «سابِت»، به مدیریت هنری حمید پورآذری و تهیهکنندگی احسان رسولاف، ظهر روز شنبه 11 آذر در کتابفروشی هنوز برگزار شد. سالانه اجراهای بینارشتهای تهران با نام اختصاری «سابِت»، از 15 آذر تا 15 دی در قالب اجرای چهار گروه سه نفره متشکل از یک هنرمند حوزه موسیقی، یک هنرمند حوزه تجسمی و یک هنرمند حوزه تئاتر در تماشاخانه خصوصی تئاتر مستقل تهران روی صحنه خواهد رفت.
حمید پورآذری، مدیر هنری این رویداد در مورد ضرورت برگزاری چنین رویدادی گفت: «ضرورت برگزاری چنین سالانهای، شکل دادن به گفتوگویی بینارشتهای است. حداقل تا آنجا که در حوزه تئاتر میدانم، از فقر گفتوگو رنج میبریم، نمیتوانم این نکته را با صراحت در مورد حوزه موسیقی و تجسمی هم بگویم ولی در مورد تئاتر از آن مطمئنم. در مثلثهایی که میان هنرمندان تجسمی، موسیقی و تئاتر شکل گرفته، هیچ کس بر دیگری برتری ندارد، کسی به کس دیگر سفارش کار نداده و چیزی که همه موظف به انجام آنند انجام دادن درست کاری است که در آن متخصصند.»
او در مورد چگونگی حضور افراد در این سالانه هم گفت: «چون دور اولِ این سالانه است، حضور افراد بر مبنای دعوت شکل گرفته است. در واقع در حال آزمون و خطا هستیم و ممکن است سالهای بعد این کار طبق فراخوان انجام شود.»
احسان رسولاف: میخواستیم شاهد واکنش هنرمندان در برابر آنچه که تجربهاش را نداشتهاند باشیم
در ادامه احسان رسولاف، تهیهکننده این پروژه توضیح داد: «همانطور که حمید پورآذری اشاره کرد، آنچه ما کم داریم محفلهایی برای گفتوگو و کار جمعی است که از جمله نمونههای ایدهآل قدیمیتر آن میتوان به کارگاه نمایش اشاره کرد. آنچه از نظر من به عنوان تهیهکننده اهمیت داشت این بود که هنرمندان را در موقعیتهایی که برایشان آشنا نیست قرار دهیم. به عبارت دیگر از حاشیه امن بیرونشان بکشیم و واکنششان را در برابر چیزی که تجربهاش را نداشتهاند ببینیم. ما هیچ تِم مشترکی برای این چهار مثلث از هنرمندان، معین نکردیم و تلاش شد هیچ چیز پیشبینی شده نباشد و همه چیز به تألیف مشترک این سه هنرمند از سه مدیوم مختلف واگذار شود.»
رسولاف در مورد این که چرا تماشاخانه خصوصی تئاتر مستقل تهران را برای برگزاری پروژه «سابت» انتخاب کرده هم گفت: «ما دوست داشتیم محل اجرا، جایی جدا از فضاهای مربوط به هنرمندان حوزه تئاتر، موسیقی و تجسمی و به قول حمید پورآذری یک سوله باشد اما به دلیل دشواریها در بحث هماهنگی و گرفتن مجوز تصمیم گرفتیم اولین دوره را در سالن تئاتر برگزار کنیم.»
حمید پورآذری در مورد این که چیدمان این چهار گروه سه نفره چه طور انجام شده گفت: «چیدمان با من بوده ولی آنچه قرار است انجام دهند با خودشان بوده است. در چیدمان آدمها نیز این نکته را در نظر گرفتهام که افراد با یکدیگر آشنا نباشند و قبلا با هم کار نکرده باشند.»
ماکان اشگواری در مورد آنچه از گروه او، زندینژاد و نفیسی روی صحنه خواهیم دید گفت: «ما همه چیز را از پایه شروع کردیم و اولین حرفی که بین من و سمانه زندینژاد رد و بدل شد این بود که دغدغههایمان چیست؟ کمکم به هم متن پیشنهاد دادیم و به 40 پرفورمر فکر کردیم. الان اگر از من بپرسید اجرایتان خوب شده نمیدانم چه جوابی بدهم چون همچنان در حال اتود زدن و تجربه کردنیم و اجرایمان هم که شروع شود این روند ادامه خواهد داشت.»
سمانه زندینژاد هم در ادامه گفت: «همانطور که پورآذری اشاره کرد ما در تئاتر بسیار سخت با یکدیگر گفتوگو میکنیم. اساساً وجود محفلی به نام حلقه تئاتر دانشگاهی که من و چند نفر دیگر از کارگردانان تئاتر عضو آن هستیم برای همین است؛ داشتن فضایی از آن خودمان که در آن بتوانیم با یکدیگر در مورد کارهایمان حرف بزنیم. اول که کارمان را با ماکان اشگواری شروع کردیم فکر کردم یکی، دو جلسه صحبت میکنیم و بعد میگویم نشد دیگر! ولی هر چقدر پیش رفتیم، اتفاقات بهتری رخ داد.»
گلرخ نفیسی هم در صحبتهای کوتاهی گفت: «کاری که هر کدام از ما انجام میدهیم به کار دیگری شبیه است و تنها دایره لغاتمان است که با هم فرق میکند. ما تلاش کردیم این دایره لغات را به هم نزدیک کنیم.»
بهرنگ صمدزادگان نیز در مورد چگونگی ورودش به این سالانه توضیح داد: «احسان رسولاف با من تماس گرفت و پرسید چه کسی را پیشنهاد میدهم که من گفتم خودم! من پیش از این تجربه چنین سالانههایی را داشتهام البته نه با هنرمندان ایرانی. یکی از نکات جذاب چنین سالانههایی روبرو شدن با چیزهای ناشناخته است. ما وقتی از گفتوگو حرف میزنیم، الزاماً منظورمان مفاهمه نیست. در واقع سه دیسیپلین متفاوت در کنار هم قرار خواهند گرفت و اثری بینابینی تولید خواهند کرد که یکی از ویژگیهایش نقص است. البته نه نقصی تصنعی که نقصی حاصل گفتوگو، چون شما حین گفتوگو با دیگری، ناچارید در مواردی عقبنشینی کنید و نظر دیگری را بپذیرید.»
مهدی ساکی نیز در صحبتهای کوتاهی گفت: «سالها پیش که به تهران آمدم احساسی از غم و غربت با خود داشتم. همان زمان قصهای نوشتم به نام «مهود و قصههای جنگ»؛ مهود مصغر مهدی است و قصههای جنگ، فضایی بود که در جنوب تجربه کرده بودم و «بال پنجم» براساس آن شکل گرفت.»
رضا کولغانی در مورد این همکاری سه نفره با خنده گفت: «ما سه نفر آدمهای سختی هستیم و روز اول حمید پورآذری به ما گفت میترسم همدیگر را بزنید ولی این طور نشد و با هم کنار آمدیم.»
پویان باقرزاده در مورد موضوع مشترک این گروه گفت: «مسئله ما مهاجرت است. زمانی که شروع به کار کردیم، کاری نمیکردیم جز حرف زدن و خاطره تعریف کردن. با توجه به این که هم من و هم رام چند سالی است به مهاجرت فکر میکنیم، قسمتهای مشترک زندگیمان را کنار هم گذاشتیم و پانتهآ آرمانفر نیز در حوزه ویدئو و بحث دیجیتال به ما پیوست. قرار ما این بود که تا وقتی حالمان با یکدیگر خوب است به این همکاری ادامه دهیم و خود را در معذوریت نگذاریم. تا این جای کار هم حالمان با هم خوب بوده است.»
اولین سالانه اجراهای بینارشتهای تهران از 15 آذر تا 15 دی در قالب اجرای چهار گروه سه نفره متشکل از یک هنرمند حوزه تجسمی، یک هنرمند حوزه موسیقی و یک هنرمند حوزه تئاتر در تماشاخانه خصوصی تئاتر مستقل تهران روی صحنه خواهد رفت که علاقهمندان میتوانند بلیتهای آن را از سایت tik8 تهیه کنند.
حمید پورآذری، مدیر هنری این رویداد در مورد ضرورت برگزاری چنین رویدادی گفت: «ضرورت برگزاری چنین سالانهای، شکل دادن به گفتوگویی بینارشتهای است. حداقل تا آنجا که در حوزه تئاتر میدانم، از فقر گفتوگو رنج میبریم، نمیتوانم این نکته را با صراحت در مورد حوزه موسیقی و تجسمی هم بگویم ولی در مورد تئاتر از آن مطمئنم. در مثلثهایی که میان هنرمندان تجسمی، موسیقی و تئاتر شکل گرفته، هیچ کس بر دیگری برتری ندارد، کسی به کس دیگر سفارش کار نداده و چیزی که همه موظف به انجام آنند انجام دادن درست کاری است که در آن متخصصند.»
او در مورد چگونگی حضور افراد در این سالانه هم گفت: «چون دور اولِ این سالانه است، حضور افراد بر مبنای دعوت شکل گرفته است. در واقع در حال آزمون و خطا هستیم و ممکن است سالهای بعد این کار طبق فراخوان انجام شود.»
احسان رسولاف: میخواستیم شاهد واکنش هنرمندان در برابر آنچه که تجربهاش را نداشتهاند باشیم
در ادامه احسان رسولاف، تهیهکننده این پروژه توضیح داد: «همانطور که حمید پورآذری اشاره کرد، آنچه ما کم داریم محفلهایی برای گفتوگو و کار جمعی است که از جمله نمونههای ایدهآل قدیمیتر آن میتوان به کارگاه نمایش اشاره کرد. آنچه از نظر من به عنوان تهیهکننده اهمیت داشت این بود که هنرمندان را در موقعیتهایی که برایشان آشنا نیست قرار دهیم. به عبارت دیگر از حاشیه امن بیرونشان بکشیم و واکنششان را در برابر چیزی که تجربهاش را نداشتهاند ببینیم. ما هیچ تِم مشترکی برای این چهار مثلث از هنرمندان، معین نکردیم و تلاش شد هیچ چیز پیشبینی شده نباشد و همه چیز به تألیف مشترک این سه هنرمند از سه مدیوم مختلف واگذار شود.»
رسولاف در مورد این که چرا تماشاخانه خصوصی تئاتر مستقل تهران را برای برگزاری پروژه «سابت» انتخاب کرده هم گفت: «ما دوست داشتیم محل اجرا، جایی جدا از فضاهای مربوط به هنرمندان حوزه تئاتر، موسیقی و تجسمی و به قول حمید پورآذری یک سوله باشد اما به دلیل دشواریها در بحث هماهنگی و گرفتن مجوز تصمیم گرفتیم اولین دوره را در سالن تئاتر برگزار کنیم.»
حمید پورآذری در مورد این که چیدمان این چهار گروه سه نفره چه طور انجام شده گفت: «چیدمان با من بوده ولی آنچه قرار است انجام دهند با خودشان بوده است. در چیدمان آدمها نیز این نکته را در نظر گرفتهام که افراد با یکدیگر آشنا نباشند و قبلا با هم کار نکرده باشند.»
- گروه اول؛ لیما/ ماکان اشگواری، سمانه زندینژاد، گلرخ نفیسی
ماکان اشگواری در مورد آنچه از گروه او، زندینژاد و نفیسی روی صحنه خواهیم دید گفت: «ما همه چیز را از پایه شروع کردیم و اولین حرفی که بین من و سمانه زندینژاد رد و بدل شد این بود که دغدغههایمان چیست؟ کمکم به هم متن پیشنهاد دادیم و به 40 پرفورمر فکر کردیم. الان اگر از من بپرسید اجرایتان خوب شده نمیدانم چه جوابی بدهم چون همچنان در حال اتود زدن و تجربه کردنیم و اجرایمان هم که شروع شود این روند ادامه خواهد داشت.»
سمانه زندینژاد هم در ادامه گفت: «همانطور که پورآذری اشاره کرد ما در تئاتر بسیار سخت با یکدیگر گفتوگو میکنیم. اساساً وجود محفلی به نام حلقه تئاتر دانشگاهی که من و چند نفر دیگر از کارگردانان تئاتر عضو آن هستیم برای همین است؛ داشتن فضایی از آن خودمان که در آن بتوانیم با یکدیگر در مورد کارهایمان حرف بزنیم. اول که کارمان را با ماکان اشگواری شروع کردیم فکر کردم یکی، دو جلسه صحبت میکنیم و بعد میگویم نشد دیگر! ولی هر چقدر پیش رفتیم، اتفاقات بهتری رخ داد.»
گلرخ نفیسی هم در صحبتهای کوتاهی گفت: «کاری که هر کدام از ما انجام میدهیم به کار دیگری شبیه است و تنها دایره لغاتمان است که با هم فرق میکند. ما تلاش کردیم این دایره لغات را به هم نزدیک کنیم.»
- گروه دوم؛ بال پنجم/ بهرنگ صمدزادگان، مهدی ساکی و احمد سُلگی
بهرنگ صمدزادگان نیز در مورد چگونگی ورودش به این سالانه توضیح داد: «احسان رسولاف با من تماس گرفت و پرسید چه کسی را پیشنهاد میدهم که من گفتم خودم! من پیش از این تجربه چنین سالانههایی را داشتهام البته نه با هنرمندان ایرانی. یکی از نکات جذاب چنین سالانههایی روبرو شدن با چیزهای ناشناخته است. ما وقتی از گفتوگو حرف میزنیم، الزاماً منظورمان مفاهمه نیست. در واقع سه دیسیپلین متفاوت در کنار هم قرار خواهند گرفت و اثری بینابینی تولید خواهند کرد که یکی از ویژگیهایش نقص است. البته نه نقصی تصنعی که نقصی حاصل گفتوگو، چون شما حین گفتوگو با دیگری، ناچارید در مواردی عقبنشینی کنید و نظر دیگری را بپذیرید.»
مهدی ساکی نیز در صحبتهای کوتاهی گفت: «سالها پیش که به تهران آمدم احساسی از غم و غربت با خود داشتم. همان زمان قصهای نوشتم به نام «مهود و قصههای جنگ»؛ مهود مصغر مهدی است و قصههای جنگ، فضایی بود که در جنوب تجربه کرده بودم و «بال پنجم» براساس آن شکل گرفت.»
- گروه سوم؛ زنبور/ رضا کولغانی، محمد مساوات، علی پناهی
رضا کولغانی در مورد این همکاری سه نفره با خنده گفت: «ما سه نفر آدمهای سختی هستیم و روز اول حمید پورآذری به ما گفت میترسم همدیگر را بزنید ولی این طور نشد و با هم کنار آمدیم.»
- گروه چهارم؛ رامشدگی/ پویان باقرزاده، رام، پانتهآ آرمانفر
پویان باقرزاده در مورد موضوع مشترک این گروه گفت: «مسئله ما مهاجرت است. زمانی که شروع به کار کردیم، کاری نمیکردیم جز حرف زدن و خاطره تعریف کردن. با توجه به این که هم من و هم رام چند سالی است به مهاجرت فکر میکنیم، قسمتهای مشترک زندگیمان را کنار هم گذاشتیم و پانتهآ آرمانفر نیز در حوزه ویدئو و بحث دیجیتال به ما پیوست. قرار ما این بود که تا وقتی حالمان با یکدیگر خوب است به این همکاری ادامه دهیم و خود را در معذوریت نگذاریم. تا این جای کار هم حالمان با هم خوب بوده است.»
اولین سالانه اجراهای بینارشتهای تهران از 15 آذر تا 15 دی در قالب اجرای چهار گروه سه نفره متشکل از یک هنرمند حوزه تجسمی، یک هنرمند حوزه موسیقی و یک هنرمند حوزه تئاتر در تماشاخانه خصوصی تئاتر مستقل تهران روی صحنه خواهد رفت که علاقهمندان میتوانند بلیتهای آن را از سایت tik8 تهیه کنند.
منبع:
موسیقی ما
تاریخ انتشار : یکشنبه 12 آذر 1396 - 21:05
افزودن یک دیدگاه جدید