موسیقی ما ـ  داود آزاد (هنرمند موسیقی عرفانی) پس از دو سال در تالار وحدت روی صحنه رفت و مخاطبانش را میهمان قطعاتی از موسیقی ایرانی کرد و این در حالی بود که تمام تلاش این هنرمند پیشکسوت، ایجاد حسی در مخاطب برای درک لحظه حال بود.

این اجرا که شامگاه 30 تیرماه برگزار شد، شامل اجرای قطعاتی از جدیدترین آلبوم داود آزاد به نام «تو مست‌تری یا من؟» بود که چندی پیش به آهنگسازی جاهد محمدی وارد بازار موسیقی شده بود. البته بخش دیگری از این کنسرت نیز به اجرای قطعاتی از آلبوم «لیلی‌نامه» اختصاص داشت و از غافلگیری‌های این برنامه اجرای یک قطعه آذری بود.

داود آزاد در جدیدترین کنسرتش فضایی خانقاهی را بر اجرایش مسلط کرده بود و همچنین از یک هنرمند سماع‌گر نیز برای جان بخشیدن بیشتر به این فضا استفاده کرده بود.

نگار اعزازی (دف و سازهای کوبه‌ای)، سوگل شاه‌حسینی (تنبور)، جاهد محمدی و میرامیر میری (تنبور)، سیاوش ولی‌پور (کمانچه‌آلتو)، محسن عبادتی (کمانچه)، صدرا مشفق (رباب‌باس)، سینا مشفق (دف) و بهنام بوستان (سازهای کوبه‌ای) در این اجرا آواز داود آزاد را همراهی کردند و البته آزاد نیز در بخش‌هایی از اجرایش پنجه بر ساز شد و نواختن عود، تنبور، دف و تار را بر عهده گرفت.

آزاد در بخش آوازی این کنسرت یک فرم قلندری صوفیانه را اجرا کرد و سعی داشت در میانه اجرا ارتباط کلامی با مخاطبش بگیرد.

او پیش از این درباره این اجرا به خبرنگار «موسیقی ما» گفته بود: «ایجاد فضای حال برای مخاطب در این اجرا خیلی برایم مهم است. منظورم از فضای حال این است که مخاطب از گذشته و آینده جدا شود و دقیقا به همان لحظه‌ای که باید بیندیشد. دوست دارم مردم برای لحظه‌ای هم که شده حال را تجربه کنند. مردم از در «حال» بودن می‌ترسند. آن‌ها معمولا دوست دارند که در گذشته سیر کنند و برخی موزیسین‌ها هم خیلی از این موضوع سو استفاده می‌کنند. آن‌ها با استفاده از این وضعیت مردم را به سمت رخوت و خمودگی می‌برند و عوام هم به شدت جذب این موسیقی می‌شوند. من دوست دارم که مخاطب در اجرایم با «حال» که خیلی از آن هراس دارد، مواجه شود. «حال» مثل آیینه است چون انسان خودش را در آن می‌بیند. امیدوام این فضا ایجاد شود و این اتفاق به درستی رقم بخورد. من معتقدم که رسالت واقعی هنر،‌ رشد باطنی است. »