موسیقی ما - ایمان حبیبی‌شاد متخصص موسیقی الکترونیک کار حرفه‌ای خود را با نرم‌افزار ableton live آغاز کرد و در سال 2008 به عنوان اولین ایرانی در آکادمی موسیقی ردبول در شهر بارسلونای اسپانیا پذیرفته شد. او با تلفیقی از صداهای سینتی سایزر و درام ماشین موسیقی خود را خلق و با همکاری لیبل‌های موسیقی بین‌المللی منتشر می‌کند.
 
حالا ایمان حبیبی‌شاد، به بهانه انتشار ساندترک جدیدش با عنوان Ravage درباره خلاقیت در تنظیم آثار موسیقایی به «موسیقی ما»  می‌گوید: «برای کسانی که می‌خواهند موسیقی الکترونیک بسازند، وقت‌هایی هست که انگار با یک دیوار برخورد می‌کنید. به جایی می‌رسید که ایده به سراغتان نمی‌آید. برای شکستن این دیوارهای ذهنی روش‌هایی هست که یکی از آنها آنالیز کردن ترک‌های دیگران است.»
 
او درباره ایده گرفتن از موسیقی دیگران ادامه می‌دهد: «هرکس در کار خودش سبکی دارد ولی به یک آرتیست هم علاقه‌مند است. نمی‌خواهد کارهایش کپی او باشد ولی می‌تواند از موسیقی او ایده بگیرد. مثلا در برنامه Ableton live یا هر برنامه دیگری که با آن آهنگ تنظیم می‌کنید، ترک را داخل یک کانال آدیو می‌اندازید و از نقطه شروع تا نقطه پایانی ببینید تنظیم‌کننده چه کرده است. بر اساس تعداد بارهایی که در کل ترک است (هر بار 4 کیک درام می‌شود)، موزیک جلو می‌رود، اتفاق‌هایی می‌افتد و معمولاً در هر ۱۶ بار تغییری ایجاد می‌شود. با توجه به این تغییرات در بارها می‌توان تلفیقی برای موسیقی خود پیدا کرد. من به هر سبکی از موسیقی که گوش می‌دهم یک سری المان‌ها را از آن سبک غربال و همان را وارد موسیقی‌ام می‌کنم. این کار ایده گرفتن از موسیقی دیگران است که وقتی نمی‌دانی بعد از دقیقه یک، مثلا ترک را به کجا ببری این طور می‌توانی راه خلاقیت را باز کنی.»
 
حبیبی شاد همچنین در پاسخ به این پرسش که در ایران موسیقی راک، جز و... چند دهه عقب تر از اتفاقات روز دنیا هستند، موسیقی الکترونیک تا چه اندازه می‌تواند کم کننده این فاصله باشد می‌گوید: «خیلی زیاد. امروز با ساده‌ترین وسایل مثل یک لپ تاپ و یک اپلیکیشن می‌توان موسیقی ساخت و ریمیکس و ادیت کرد. قدیم باید تعدادی حتما در استودیو با ساز می‌نشستند و نوازنده می‌نواخت و... جمع کردن نوازنده‌ها کنار هم سخت بود اما الان با گذراندن یک دوره کوتاه آموزشی با سرعتی چندین برابر قبل این مسیر طی می‌شود. این عقب ماندن بیشتر به خاطر این است که تنظیم‌کنندگان ما یک مخاطب دارند و گاهی می‌ترسند از این که آن مخاطب را از دست بدهند. به همین خاطر از محدوده امن خود بیرون نمی‌آیند و کمتر خطر می‌کنند تا سبکی جدید را تجربه کنند. به همین خاطر کمتر شاهد سبک‌های تلفیقی و... هستیم. باید گوش‌ها به روز شود. نه این که ببینیم گوش‌ها چه چیز را پسندیده‌اند، همان را مدام تکرار کنیم.»