موسیقی ما - «شارل آزناوور» -ترانه‌سرا، آهنگساز و خواننده بزرگ فرانسوی، شامگاه یکشنبه در سن ۹۴ سالگی در یکی از خانه‌هایش در جنوب فرانسه درگذشت. او که به عنوانِ «فرانک سیناترای فرانسه» شناخته می‌شد، در عمر هنری خود بیش از هر چیز درباره‌ی عشق و مهر خواند. بعد از درگذشت او، «امانوئل ماکرون» رئیس جمهوری فرانسه در واکنش به این اتفاق، او را به عنوان هنرمندی عمیقاً فرانسوی که به شدت به ریشه‌های کشور زادگاه والدینش، ارمنستان پایبند بود معرفی کرد و گفت شاهکارها، لحن و درخشش منحصر به فردش، او را برای سال‌های طولانی زنده نگاه خواهد داشت.

نخست وزیر ارمنستان نیز «آزناوور» را فرزند استثنایی مردم ارمنستان خواند و مرگ او را فقدانی بزرگ برای کل جهان توصیف کرد.

فرانک سیناترای فرانسه، تا چند روز پیش از مرگ روی صحنه به هنرنمایی مشغول بود. وقتی از او درباره چگونگی تداوم کار هنری و اجرای ترانه در این سن می‌پرسیدند، می‌گفت: «من پیر نیستم بلکه سالخورده‌ام و این دو با هم فرق دارند.»

عشق و احساسات عاشقانه، محور اصلی بسیاری از شاهکارهای موسیقایی شارل آزناوور هستند. یکی از تاثیرگذارترین ترانه‌های این هنرمند فرانسوی «مرا ببر» است که هرگز رنگ کهنگی به خود نمی‌گیرد.

محبوبیت ترانه‌های فرانسوی در ایران قدمت طولانی دارد. شاید علتش را بتوان متن‌های دلنشین و پرمحتوای ترانه‌ها و جذابیت خوانندگان دانست. شانسون‌های (ترانه) فرانسوی و خوانندگانی چون ادیت پیاف، ژولیت گرکو، ژاک برل و شارل آزناوور همیشه جایگاهی ویژه در میان ایرانیان علاقه‌مند به موسیقی خارجی داشتند. این علاقه را می‌توان امروز در شبکه‌های اجتماعی ایرانی‌ها دید، چرا که بسیاری از دوستداران موسیقی خبر فوت این هنرمند را به جامعه هنر تسلیت گفته‌اند و بریده‌هایی از آهنگ‌های او را با هم به اشتراک گذاشته‌اند.

در زندگینامه‌ای که خود آزناوور نوشته، با عنوان «آزناوور به قلم آزناوور»، می‌گويد پس از دوره‌ای که همراه دوستانش سعی می‌کرد نقش یک مرد بزن بهادر را بازی کند، یک شب به زور او را روی صحنه فرستادند تا آواز بخواند.

او می‌افزاید: «همان‌جا به من الهام شد. دیدم که دختران با چشمانی اشکبار و لب‌هایی آویزان، بیشتر از زمانی که نقش‌های وحشتناک بازی می‌کردم، به من نگاه می‌کنند. من ۱۵ -۱۶ساله بودم ولی خیلی خوب فهمیدم».

او ٢٢ ماه می ۱٩٢۴ در پاریس به دنیا آمد و فعالیت‌های هنری خود را به عنوان خواننده، ترانه‌سرا و آهنگ‌ساز از سال ۱۹۴۶ آغاز کرد. «آزناوور» در طول زندگی هنری خود بیش از هزار و چهارصد ترانه به زبان‌های مختلف جهان از جمله فرانسوی، انگلیسی، ایتالیایی، اسپانیایی، ارمنی، آلمانی، روسی و غیره خواند. او تا آخرین سال‌های حیاتِ خویش همچنان به اجرای برنامه و تور کنسرت‌هایش در کشورهای مختلف می‌پرداخت و قرار بود هفته‌ی آینده، چند کنسرت در شهرهای مختلف فرانسه اجرا کند.

«آزناوور» در طول بیش از هشت دهه فعالیت هنری خود بالغ بر ۱۸۰ میلیون صفحه و نوار از آثارش فروخت و در ۶۰ فیلم سینمایی نیز مقابل دوربین رفت که از مهم‌ترین آنها می‌توان به فیلم «به پیانیست شلیک کنید» ساخته ۱۹۶۰ «فرانسوا تروفو» کارگردان نامدار موج نوی سینمای فرانسه و همچنین فیلم‌هایی از «ولکر اشلوندورف» و «کلود شابرول» اشاره کرد.

او از پدر و مادری ارمنی متولد شده بود که به دلیل کشتار در کشورشان به پایتخت فرانسه مهاجرت کرده بودند. تولد آزناوور در فرانسه تصادفی بود. آزناوور هنگامی که والدینش در انتظار ویزای ورود به آمریکا بودند در پاریس به دنیا آمد. پدر و مادر آزناوور عاقبت در فرانسه ماندگار شدند و رستوران محقری در پاریس دایر کردند که عمدتاً به پاتوق هنرمندان به ویژه هنرمندان تبعیدی روسیه و ارمنستان تبدیل شد.

شارل آزناوور بی آنکه منکر فرهنگ فرانسوی خود بشود، نمایندگی ارمنستان را در شماری از نهادهای دیپلماتیک بین‌المللی برعهده گرفت و در سال ٢۰۰۸ ملیت ارمنستان را دریافت کرد. او سپس به عنوان سفیر ارمنستان در سوییس و همچنین نمایندۀ دائم ارمنستان در سازمان ملل انتخاب شد و سازمان یونسکو او را به عنوان نمایندۀ دائم خود در ارمنستان برگزید.