با رهبری مهرداد تیموری، سعید علیجانی و رژیس پرودُم
آلبوم «مدال ۲۰۱۵» اثر «علیرضا مشایخی» منتشر شد
آلبوم «مدال ۲۰۱۵» اثر «علیرضا مشایخی» با رهبری مهرداد تیموری، سعید علیجانی و رژیس پرودُم و با همراهی ارکستر ریکوردر پاریس و ارکستر موسیقی نو توسط انتشارات «ماهور» منتشر شد. در این اثر امین غفاری «ویولن»، مریم مهربان «پیانو»،صنم قراچه داغی «ویولونسل» نواختهاند.
علیرضا مشایخی آثار متعددی برای ارکستر ریکوردر تصنیف و از آن در ترکیبهای مختلف با همراهی ارکستر زهی و گروه کوبهای استفاده کرده است. در «کنسرتو ویلن شمارهی ۳» نیز وی به کمک ویژگیهای ارکستر ریکوردر از نقطهنظر رنگ، دینامیک و گسترهی صوتی در جهت طرح اندیشهی خود مشایخی دربارهی موسیقی ایران، به امکانات جدیدی دست یافته است. طرح رویکردهای متفاوت به موسیقی ایران همواره از مهمترین مسائل آثار او بوده است. «مرکوری» از آخرین آثار دورهی «Meta-X» و پیش از «سمفنی شمارهی ۹» اپوس ۲۰۱ -نخستین اثر دورهی «مانفیست» -تصنیف شده است. گشودگی تفکر وی بر پرسش و آشکارگی در آثار او، سبب طرح صورتبندی متفاوتی از موسیقی شده است: موسیقی دیالکتیک صدا و سکوت، تداوم تفکر و راهی بهسوی حقیقت است. در«مدال ۲۰۱۵»، مطابق با ویژگیهای سبکشناسانه دورهی «مانفیست»، وجوه پنهان محور تُن «ر» به موضوع آهنگسازی تبدیل شده است. علیرضا مشایخی صدا را از نقطهنظرهای متفاوت به تفکر درمیآورد. در «تُنالین شمارهی ۱» توجه به مرکزیت یک محور تُن که در «تکرار» خود «تداوم» ملُدی را میسازد، مهمترین مسئلهی آهنگساز است.
از دیگر آثار «مشایخی» میتوان به آلبوم «گرَند کنسرتو» اشاره کرد که توسط «ولادیمیر سرینکو» و «مهرداد تیموری» رهبری شده و «صنم قراچهداغی» نوازندگی ویولونسل آن را برعهده داشته است.
همچنین سال گذشته او با آلبوم «۱۳۴۹»، به معرفی «موسیقی نو» ایران پرداخت. این آلبوم که توسط موسسه ماهور منتشر شده، شامل آثاری است که برای نخستین بار به صورت LP، «موسیقی نو» را در ایران معرفی کرده است. قطعات این مجموعه میتوانند به عنوان جستوجویی در گونههای متفاوت «موسیقی نو» نه از نظرگاه ایرانی، بلکه در مسیر تکامل موسیقی در قرن بیستم درنظر گرفته شوند.
علیرضا مشایخی آثار متعددی برای ارکستر ریکوردر تصنیف و از آن در ترکیبهای مختلف با همراهی ارکستر زهی و گروه کوبهای استفاده کرده است. در «کنسرتو ویلن شمارهی ۳» نیز وی به کمک ویژگیهای ارکستر ریکوردر از نقطهنظر رنگ، دینامیک و گسترهی صوتی در جهت طرح اندیشهی خود مشایخی دربارهی موسیقی ایران، به امکانات جدیدی دست یافته است. طرح رویکردهای متفاوت به موسیقی ایران همواره از مهمترین مسائل آثار او بوده است. «مرکوری» از آخرین آثار دورهی «Meta-X» و پیش از «سمفنی شمارهی ۹» اپوس ۲۰۱ -نخستین اثر دورهی «مانفیست» -تصنیف شده است. گشودگی تفکر وی بر پرسش و آشکارگی در آثار او، سبب طرح صورتبندی متفاوتی از موسیقی شده است: موسیقی دیالکتیک صدا و سکوت، تداوم تفکر و راهی بهسوی حقیقت است. در«مدال ۲۰۱۵»، مطابق با ویژگیهای سبکشناسانه دورهی «مانفیست»، وجوه پنهان محور تُن «ر» به موضوع آهنگسازی تبدیل شده است. علیرضا مشایخی صدا را از نقطهنظرهای متفاوت به تفکر درمیآورد. در «تُنالین شمارهی ۱» توجه به مرکزیت یک محور تُن که در «تکرار» خود «تداوم» ملُدی را میسازد، مهمترین مسئلهی آهنگساز است.
از دیگر آثار «مشایخی» میتوان به آلبوم «گرَند کنسرتو» اشاره کرد که توسط «ولادیمیر سرینکو» و «مهرداد تیموری» رهبری شده و «صنم قراچهداغی» نوازندگی ویولونسل آن را برعهده داشته است.
همچنین سال گذشته او با آلبوم «۱۳۴۹»، به معرفی «موسیقی نو» ایران پرداخت. این آلبوم که توسط موسسه ماهور منتشر شده، شامل آثاری است که برای نخستین بار به صورت LP، «موسیقی نو» را در ایران معرفی کرده است. قطعات این مجموعه میتوانند به عنوان جستوجویی در گونههای متفاوت «موسیقی نو» نه از نظرگاه ایرانی، بلکه در مسیر تکامل موسیقی در قرن بیستم درنظر گرفته شوند.
تاریخ انتشار : دوشنبه 28 مرداد 1398 - 14:48
افزودن یک دیدگاه جدید