موسیقی ما - در نشست رونمایی آلبوم «با یادش» ـ یادواره جواد معروفی ـ با نوازندگی پیانو و تنظیم پویان آزاده درباره‌ی ویژگی‌های این آلبوم و همچنین شخصیت و کارهای معروفی در حوزه موسیقی صحبت شد.

«علی‌اکبر صفی‌پور» - مدیرعامل بنیاد رودکی- در ابتدای این نشست توضیح داد که تولید این آلبوم پنج سال زمان برده و این امر نشان‌دهنده سخت و زمان‌بر بودن این کار است. «مهین زرین‌پنجه» - از شاگردان جواد معروفی- نیز به زیبایی این اثر اشاره داشت.

در ادامه‌ی این مراسم «میلاد کیایی» ـ نوازنده سنتور و کارشناس موسیقی ـ هم با اشاره به عرضه‌ی آلبوم «با یادش» ـ یادواره جواد معروفی ـ انتشارِ این آلبوم را از آنجا که باعثِ زنده‌کردنِ نامِ اسطوره‌ای تکرار نشدنی چون معروفی است، اظهار خوشحالی کرد: «من این افتخار را داشتم که از کودکی ضبط‌های موسیقی را از نزدیک در استودیو هشت رادیو ایران ببینم. وقتی در ضبط ارکسترها جواد معروفی چوب رهبری به دست می‌گرفت، کار خارق‌العاده‌ای می‌کرد؛ البته اسطوره‌های دیگری هم داشتیم. ولی متاسفانه جوانان ما آنها را به دلیل بی‌توجهی نمی‌شناسند. در رادیو فرهنگ قطعه‌ای را پخش می‌کنند و تنها اسم خواننده را می‌گویند؛ گرچه که آهنگسازان و نوازندگان مهم‌ترین بخش ساخت یک قطعه موسیقی هستند. استاد معروفی انسان خوش تیپ و خوش مشربی بود. او مرتب و اتو کرده بود و می‌توان از ویژگی‌های اخلاقی او کتاب نوشت‌. او سال‌ها کار مدیریت کرد و به نیکی این کار را می‌کرد. از دیگر ویژگی‌های استاد معروفی پدر بزرگوارش بود. او مردی شریف و متدین بود و ردیف هفت دستگاه را که حدود ۸۰۰ صفحه بود، جمع‌آوری و آوانگاری کرد. پیش هر مکتبی که می‌رفت از آنها می‌خواست که دستگاه‌های مختلف را بنوازند و متوجه می‌شد که نواختن استادان مختلف تفاوت دارد و مجبور شد که همه را در کتابش ذکر کند. به همین دلیل او اولین و مستندترین کتاب موسیقی را نوشت. خوشحالم که آقای آزاده این مکتب را ادامه می‌دهد.»

«بهروز مبصری»، پژوهشگر موسیقی درباره جواد معروفی بیان کرد: «استاد جواد معروفی هنرمندی است که هم ایرانی و هم کلاسیک کار کرد. او آغازکننده شیوه‌ای جدید در پیانو نوازی ایرانی است. اولین اثر او ترانه خیام بود که در ۲۴ سالگی اجرا کرد. او همکاری زیادی با گلها داشت. او پیانو ایرانی را از حالت اشرافی خارج کرد و به حالت عمومی درآورد. او در نواختن و آموزش موسیقی تبحر داشته و آثارش در میان عام مورد قبول بود.»
 
مبصری سپس با اشاره به آلبوم با یادش، اظهار کرد: «آقای پویان در اجرای این کار موفق بوده است؛ اینکه یک شاگرد بخواهد از استاد خود فراتر برود باید با تفکرات استاد خود زندگی کرده باشد و آثار استاد و نگاهش را به خوبی بشناسد و در مطالعه تاریخ موسیقی ایران پویا باشد. او با نواختن آثار استاد معروفی گامی موثر برداشته و دین خود را به استادش ادا کرده است. در این اثر هویت ایرانی کاملا هویداست که با گویش امروزی بیان شده است.»
 
«رضا فرهادی» که صدابرداری آلبوم با یادش را انجام داده است، گفت: «من کار خاصی برای این آلبوم نکردم. آقای آزاده یک انسان کیفی هستند و به مسائل کیفی اهمیت می‌دهند، مسائلی مانند میزان کیفیت ارادتشان به موسیقی ایرانی و استاد معروفی یا اجرا و نواختن آثار این آلبوم. متاسفانه من شنونده پیانو ایرانی نبودم و جزو علایقم نبوده است. روزی که آثار استاد معروفی را با روایت آقای آزاده شنیدم، این حس به من دست داد که انگار از بخشی از موسیقی جهان غافل بوده‌ام. متاسفانه به دلیل سرعت زندگی امروزی ما، فاصله‌مان از بعد کیفی خود فاصله گرفته، حال این امر شامل احترام و توجه به اساتید موسیقی و خود موسیقی می‌شود. می‌توانیم آثار را بشنویم و قضاوت نکنیم و در نهایت سلیقه‌ای عمل کنیم و مانند من به پیانو ایرانی گوش ندهیم. سرعت زندگی باعث شده نگاه‌های گذرا و بدون کیفیت داشته باشیم.»

همچنین پویان آزاده قطعات «ژیلا» و «با یادش» را نواخت. به تازگی با تلاش‌های او، رشته‌ی نوازندگی پیانوی ایرانی به رشته‌ی لیسانس موسیقی اضافه شده است.