«ژان لوک گدار» کارگردان فرانسوی-سوئیسی که یکی از چهره های کلیدی در جنبش فیلمسازی که سینما را در اواخر دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ متحول کرد، در سن ۹۱ سالگی درگذشت.

او پس از «ژان پل بلموندو» ستاره فیلم «از نفس افتاده» که سال گذشته درگذشت را می‌توان عملا از آخرین بازمانده‌های موج نو سینمای فرانسه دانست؛ «فرانسوا تروفو»، «اریک رومر»، «ژاک ریوت»، «ژاک دمی»، «آنیس واردا» و «آنا کارینا» نیز دیگر چهره‌های مهم سینمای فرانسه هستند که دیگر در میان ما نیستند.

نسبت این فیلم‌ساز بزرگ با موسیقی همواره رابطه‌ای پیچیده بود و  حساسیت تیز‌بینانهای در به کارگیری قدرت صدا داشت.

منتقدان می‌گفتند گدار مانند یک آهنگساز رفتار می‌کند و موسیقی تعدادی از آثارِ‌ او به معنای واقعی کلمه، موجی نو ایجاد کرده؛  او با کمپانی ECM و منفرد آیشر رابطه‌ای نزدیک داشت و خود را با آیشر در یک قلمرو می‌دانست: «او در این قلمرو با صدا حضور دارد و من با تصویر.»

  آثار کمپانی ای.سی.ام ایده‌هایی را برای ساخت یک فیلم در ذهنش شعله‌ور کرد که از جمله‌ی آن می‌توان به فیلمی با نام «موج نو» اشاره کرد. در‌هم‌تنیدگی فرم‌های متفاوت موسیقی، صداها و دیالوگ‌ها یکی از بخش‌های خارق‌العاده‌ی زندگی هنری گدار است