تو آینه‌ی چشم تو، قامت من رشیده
تو آینه‌ی چشم من، رنگ موهات سفیده
دستای خسته‌ی تو، هنوز یه تکیه‌گاهه
سایه‌ی پرمهر تو مثل یه جون پناهه

سکوت و بغض خونه، بی تو شکسته می‌شه
عصا می‌شم برای کوهی که خسته می‌شه
دست محبتش رو خدا به تو سپرده
تا کوه درد و غم رو بگیره روی گُرده

تو چشمای تو بابا، مبادا غم ببینم
قامت مردونتو، این روزا غم ببینم
غنچه به غنچه با تو، فرصت وا شدن بود
سایه به سایه خونه، نقطه‌ی امن من بود

سکوت و بغض خونه، بی تو شکسته می‌شه
عصا می‌شم برای کوهی که خسته می‌شه
دست محبتش رو خدا به تو سپرده
تا کوه درد و غم رو بگیره روی گُرده