آدم از یه روز بعد خودش خبر نداره
وقتی سایۀ خودش تنهاش می‌ذاره
به تو که امیدی نیست امیدوارم تو نبودت تو غصه کم نیارم
ابری می‌شه چشمام یروزی که اون روز دور نیست
من التماست می‌کنم برگرد ولی مقدور نیست
باید بذارم سرنوشت سمت غصه پیش بره
یکی از ما دو تا باید پی زندگیش بره
دلگیرم از دست خیلیا از دست این روزا
از اینکه بد شدی از اینکه بد شدم از حس بین ما
دلگیرم بمون یکم پهلوم این بغض تو گلوم
می کشتم نذار باز بشه دیدنت آرزوم
من به دستای کسی محتاج بودم که خودش محتاج یکی مثل من بود
خیلیا تو زندگیش بودن یه روزی اما توی زندگیش کی مثل من بود
من و قلبمو فقط دیوار میدید اما بازم منو مردم دار میدید
من باهاش با اینکه بد بود گرم بودم
سردتر میشد منو هربار می‌دید
دلگیرم از دست خیلیا از دست این روزا
از اینکه بد شدی از اینکه بد شدم از حس بین ما
دلگیرم بمون یکم پهلوم این بغض تو گلوم
می‌کشتم نذار باز بشه دیدنت آرزوم