میونِ شهرِ کورا باز یکی چشماشو واکرده
بساطش پهنه ،اما سفرشو از هرچی نامرده سوا کرده .. اگر چه اشتباه کرده

نگا کن چشماشو خٓستٓس دیگه ازاین همه چرت وچرند و حرف یامفتی که گوش مردم بدبخت و پر کرده
آره خستس دیگه ترسیده چشمش
شرمش از عمری که رفته
حال این روزاش و بد کرده

سر راه گلوش انگار یه تیکه استخون خٓف کرده ،
می سوزه ، عرق میریزه از هُرمِ نگاهی که یه روزی مثلِ یک بچه زبون وا کرده .. اما اشتباه کرده

تنش تب داره از این هرزه دردِ بی دوا درمون
به زردی میزنه رنگش
ولی تو صورت هرچی حرومیِ پدر نامردِ تف کرده

اره خستس ولی مُشتِ کثیف این همه بی درد و وا کرده
.. اگر چه اشتباه کرده ...