موسیقی ما- نیچه می‌گوید: «هنر برای هنر، علم برای علم و شعر برای شعر، فریبی است برای پوشاندنِ «نعش بودن» هنرمند یا دانشمند و آبرومندانه جلوه دادن گریزش از تعهد اجتماعی و مسوؤلیتش در قبال مردم و جامعه.» بحرانِ ویروسِ کرونا، در ماه‌های اخیر سبب شد تا بسیاری از هنرمندان تلاش کنند در اقداماتی خودجوش، مردم را زمانِ مبارزه با این ویروس، همراهی کنند. در این میان اما برخی از چهره‌های موسیقی فعالیت‌های گسترده‌تری انجام می‌دهند؛ برای نمونه «بردیا کیارس» - نوازنده‌ی بین‌المللی موسیقی کلاسیک و رهبر ارکستر- مدت‌هاست با خیریه‌ای فعالیت می‌کند که وظیفه‌ی کمک‌رسانی به مناطقِ محروم سیستان و بلوچستان را انجام می‌دهند؛ اما این خیریه چیست و چه فعالیت‌هایی انجام می‌دهد؟

موسسه‌ی فرهنگی- هنری خیریه‌ی خادمانِ علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) از سالِ 78 با مدیرعاملی «رسول خادم» (قهرمان بین‌المللی کُشتی)  فعالیت‌های خود را آغاز کرده و هم‌اکنون بیش از دو دهه است که اقداماتِ خیرخواهانه‌ی خود را در مناطق محروم انجام می‌دهد. کارهای این خیریه تا دو سالِ پیش علنی نشده بود، اما حالا مدتی است که برخی اقداماتِ‌ این موسسه در فضای مجازی نمود پیدا کرده است.  

در این مدت هنرمندانِ بسیاری در این حرکت شرکت کرده‌اند که از جمله‌ی آنان می‌توان به پرویز پرستویی و قهرمانان کشتی چون حسن رحیمی، کمیل قاسمی، احسان لشگری، امیر توکلیان، عزت‌الله اکبری، اصغر بذری، سجاد گنج‌زاده، بهمن عسگری، نیلوفر اردلان، نجمه خدمتی، اکرم خدابنده و پوریا تابان اشاره کرد؛ از جامعه‌ی موسیقی اما «بردیا کیارس» و «پوریا خادم» به عنوان اعضای ثابت در این رویداد حضور دارند.

این هنرمندان تاکنون در اتفاقاتی چون سیل گلستان، زلزله‌ی کرمانشاه، سیل لرستان و خوزستان فعالیت‌های بسیاری انجام داده‌اند و در اوجِ دوران کرونا، سفرهایی به استان‌های مختلف داشته‌اند و تلاش کرده‌اند تا کمتر مردمی از این رویداد آسیب ببینند.

«بردیا کیارس» که چندی پیش ارکسترِ کنسرتِ «همایون شجریان» را رهبری کرد تاکنون صحبتی در خصوصِ فعالیت‌های‌ش در این زمینه نکرده است؛ اما سال‌‌هاست که با این خیریه همراه است. او اولین بار زمانی که یک کودکِ بلوچ برای تامین آبِ زندگی‌شان به کنارِ رود می‌رود و تمساح دستِ او را قطع می‌کند، با این خیریه آشنا می‌شود: «همه‌مان چیزهایی از محرومیتِ برخی مناطق در کشورمان شنیده‌ایم؛ اما وقتی من برای اولین بار به برخی از روستاها سفر کردم، از آنچه رخ می‌داد، حیرت کردم. بسیاری از مردم در کپر زندگی می‌کنند و آبِ آشامیدنی‌شان با دام‌شان یکی بود. آن زمان که آن اتفاق برای آن دختر رخ داد، من بسیار غمگین شدم؛ اگرچه آقای «حسن رحیمی» - پهلوان کشتی- ایشان را به عنوان فرزندخوانده‌ی خود پذیرفته‌اند و هم‌اکنون تمام هزینه‌های زندگی ایشان را پرداخت می‌کنند. به هر روی من سعی کردم تا فعالیت‌هایی در این خیریه داشته باشم، شاید بتوانم قدم مثبتی در این خصوص بردارم و البته این اقدام را باید مرهون آشنایی‌ام با «رسول خادم» -قهرمان بین‌المللی کشتی- بدانم.»‌

او تا به حال چندین بار به این استان سفر کرده است که آخرین نمونه‌اش همین چند روز قبل بوده، مقصدِ این گروه این بار «هیرمند»‌بوده، شهری که زمانی انبار غلات ایران بوده است؛ اما حالا به علتِ آنکه افغانستان این رود را به ایران بسته است، دچار خشک‌سالی‌های عظیم است و بادهای بسیار در آن می‌وزد.

رهبرِ مهمان ارکستر سمفونیک تهران تعریف می‌کند که مردم این شهرستان، تنورهایی در زمین کنده‌اند تا نانِ‌ خودشان را در آن بپزند؛ اما زمانی که بادها می‌وزد تمام تنور پر از خاک می‌شود و مردمِ شریف این منطقه همواره در تلی از خاک زندگی می‌کنند.
فعالیت‌های این موسسه تنها محدود به استان سیستان و بلوچستان نیست؛ اما این هنرمند عرصه‌ی موسیقی بیش از هر کجا به این استان سفر می‌کند؛ دلیلِ خودش را هم برای این ماجرا دارد: « من همیشه علاقه‌ای خاص به این استان داشته‌ام و پیش از این هم برای موسیقی‌‌ای با محوریت این مردمان موسیقی نوشته‌ام. همان سبب شد تا شروع به تحقیق کنم و متوجه شوم که در زاهدان نوازنده‌هایی بسیار قوی و در عین حال گم‌نام وجود دارند. البته عاطفه‌ی من به این مردم و سرزمین دلیلِ‌ دیگری هم دارد، پیش از این یکی از اقوام من در جاده‌ای ایران‌شهر تصادفِ سختی کرد و این مردم بی‌آنکه او را بشناسند، به بیمارستان رساندند و تمام وسایل‌شان را به مسوؤلان بیمارستان تحویل دادند، ضمن آنکه هر روز به عیادت آنها می‌رفتند و برای‌شان توشه می‌بردند.»‌

حالا «کیارس» به سفرهای‌ش به این استان ادامه می‌دهد و قرار است یک اثر بر اساس موسیقی این منطقه خلق کند و تمام عوایدِ آن را نیز به همین مردم اختصاص دهد.