تو این خونه یه دیواره
که رو شونش پره عکسه
نگا کن کار دنیا رو
همیشه سخت و بر عکسه

تمومه خاطراته ما
دیگه رو ذهنه دیواره
حالا هر شب به جای من
فقط دیوار بیداره

رو دیوارای این خونه
پر از حرفای سنگینه
به جز عکست روی شونش
دیگه عکسی نمیشینه

من و دیوار همراهیم
یه درده مشترک داریم
تو چشمامون پره اشکه
رو قلبامون ترک داریم

تو که رفتی تمومه شهر می دونن که من دنیای دردم
نمیشناسه منو آیینه از بس گریه کردم
حالا من موندمو اشکی که پایانی نداره
نشستم کنج دیواری که بی تو بی قراره