نمی‌دونم حسم دقیقاً چیه
نمی‌دونم حتی چه‌جوری بگم
من از این پریشونی حالتم
فقط حدسم اینه که عاشق شدم
 
من از این که درگیرتم بی‌دلیل
یه ترسی می‌شینه تو عمق تنم
کلافه نمی‌شم ولی اکثراً
شبا تا خود صبح قدم می‌زنم
قدم می‌زنم...
 
توی ناخداگاه ذهنم کمی
سرم گرم روزای پر مشغله‌ست
نگه داشتن فاصله بینمون
برام سخت‌ترین قسمت مسئله‌ست

میون هیاهو و سردرگمی
یهو خیره می‌شم به فکر خودم
از این ترس و لبخند و دلواپسی
فقط حدسم اینه که عاشق شدم
 
یه وقتا که دلتنگ و بی حوصله‌م
زمین و زمان مثل چشمات سیاست
نفس‌تنگی می‌گیره آرامشم
درونم یه آشوب بی‌انتهاست

شبیه تماشای خوشحالیه
تماشای عکسم تو عمق چشات
یه حرفی بزن نا امیدی بره
که رنگی شه دنیا به لحن صدات
 
توی ناخداگاه ذهنم کمی
سرم گرم روزای پر مشغله‌ست
نگه داشتن فاصله بینمون
برام سخت‌ترین قسمت مسئله‌ست
 
میون هیاهو و سردرگمی
یهو خیره می‌شم به فکر خودم
از این ترس و لبخند و دلواپسی
فقط حدسم اینه که عاشق شدم