رنگ من پاییز
دلم هم لبریز
پرم از خالی بودن های اجباری
غافل از رد شدن های تکراری
کوچه هایی با طعمه آشنایی
اوج چشیدن حس بی قراری
کنار آفتابم از سوختن
خمار خوابم از  بیداری

آرامشی که رفت به یغما
دستهای خالی مونده به جا

میگذره ساعت ها
از فصل طاقت ها
لحظه های خسته از این عادت ها
صدای  قلب هاس  ، میفتن باز زیر پا
حس تنهایی و بغض میپیچه توی باد