سحر آوار شد و سپیده خشکید
وقتی سجاده عشق، خون به تنش دید
دیگه قلب کوچه‌ها از تپش افتاد
وقتی که تموم شد اون لحظه ی امید
 
 دونه دونه نَخلا از سوگ تو مُردن
وقتی خاک صدای پاتو دیگه نشنید
 غیر بارون رو تن بُریده ی خاک
می‌چکید از پشت ابرا اشک خورشید
 
ماه و مهتاب و ستاره همه خاموش
دیگه حتی شبم از تاریکی ترسید
از صدای گریه ی موجای غمگین
دل دریا بعد رفتن تو لرزید
 
دونه دونه نَخلا از سوگ تو مُردن
وقتی خاک صدای پاتو دیگه نشنید
غیر بارون رو تن بُریده ی خاک
می‌چکید از پشت ابرا اشک خورشید