چه تابستون چه بهارش چه تو پاییز چه زمستون
وقتی پات رسید تو شیراز غم بده دلخوشی بستون
همینکه چشت بییفته به خیابونای قشنگش
غصه هات یهو میرمبن با ای بو و آب و رنگش
مردمونش همه خاکی اینجا مثل یه بهشته
هنر از اینجا شروع شد حافظ اینجا شعر نوشته
سفره هاشون همه پهنه پر عشقه تا همیشه
کل فست فودای تو دنیا بوی کلم پلو نمیشه
هر جا ره میری بگردی نمیجوری عین شیراز
شانزلیزه پای ارم نیست تو ای حد ایجوری دلباز
توی جشن و شادیاشون میخونن شعر واسونک
جینگ و جینگ ساز میاد و از بالای شیراز میاد
شازده دوماد غم نخور که نومزدت با ناز میاد
هرکی بیاد از خوشحالی میبینی بتنگ بتنگش
شیرازه میگن نازه واسه ی افتوه جنگش